Sevgi Arsızı

Başlangıç

Birçok şey yalnızlıktan doğardı. Tıpkı herkesin yalnız başına, ağlaya ağlaya dünyaya geldiği gibi. Yine birçok şey sevgiden beslenirdi. Tıpkı herkesin sevmek ve sevilmek için yaşadığı gibi...

Rüzgar POYRAZ yıllar sonra kendisini mutlu hissediyordu. Öyle ya yıllardır sevgiyi aramış, bulamamış ve nihayet hiç beklemediği bir anda en büyük sevgi olan aşk karşısına çıkmıştı. Her yanı heyecandan titriyordu. Aşık olduğunu birileriyle paylaşmak istiyor ancak paylaşacak birilerini bulamıyordu. Yalnızdı Rüzgar, çok yalnızdı. Tek başına eser, tek başına dinerdi. Oldu olalı kendisinin diğer çocuklardan farklı olduğunu sezinlerdi. Ancak bunun neden olduğunu bir türlü çözemezdi. Ta ki kaçınılmaz ergenlik zamanları gelip, internet denilen mucizenin yaygınlaşmasıyla bu farklılığının sebebini bulabilene dek. O farklılık ile her şeyi kırıp dökmek, hatta yakıp yıkmak istemişti. Fakat Rüzgar POYRAZ kendisini döve döve, savrulan yapraklarını tozlarını rüzgarıyla savura savura dinmişti. Artık usulca olan biteni gözlemliyor ve her şeyi kabul ediyordu Rüzgar.

Yıllar sonra doğup büyüdüğü şehirden ayrılıp üniversite okumak için Ankara'ya geldiğinde Rüzgar, hayatının tamamen yoluna girip gerçek sevgiyi bulabileceğine inanıyordu. Artık üniversiteliydi, artık bir hukuk öğrencisiydi. Yıllardır ona çektirdikleri ne varsa mezun olduktan sonra hukuk ile herkese her şeyi ödetecekti ve kendisi gibi olup, çaresiz olanları ise kurtarmak için her şeyi yapacaktı. Yemin etmişti Rüzgar POYRAZ, her şeye ve herkese rağmen mutlu olup ona yaşatananları ödetecekti.

Bu duyguları arasında ilk dersi için okula gelen Rüzgar POYRAZ, etrafı meraklı gözlerle inceliyor ve insanları kendi kendine kategorilendiriyordu. Rüzgar tabelalara bakıyor ve hukuk fakültesini bulmak içinde uğraşıyordu bir yandan. Birkaç tabelayı daha geçen Rüzgar, sonunda hukuk fakültesini gösteren oku görmüş ve derin bir nefes vermişti. Yüzünde oluşan tebessümle tabelanın gösterdiği yöne doğru yol almaya başladı. Yürüdü yürüdü ve sonunda hukuk fakültesi yazan binanın önünde durdu. Kafasını gökyüzüne doğru kaldıran Rüzgar, ellerini kalbinin üzerine koyup 'Tanrım bana bu anı yaşattığın için teşekkür ederim.' diye mırıldandı. Rüzgar'ın yüzünde tekrar beliren tebessüm biraz evvel oluşan tebessümün aksine, minnet doluydu. Rüzgar bu anı asla unutmamak üzere hafızasına kazırken, sol kulağına birisinin fısıldadığını duydu.