Stalker

16.

Ik wil schreeuwen, maar er zit een prop in mijn mond. Ik wil slaan en schoppen, maar mijn armen en benen worden vastgehouden. Ik raak steeds meer in paniek. Ik adem snel in en uit door mijn neus. Het is koud buiten maar toch zweet ik. Ik word een busje ingesleept. Ik weet niet wat er gebeurt, of waar de rest heen gaat. Ik weet niet wat er aan de hand is. Droom ik? 'Klap' de deuren worden dichtgegooid. Ik probeer rustig te doen. Ik sluit mijn ogen en begin te huilen. Wat gebeurt er met me? Het is erg benauwd in het zwarte busje. Ik heb moeite met ademhalen. Ik spartel door het busje maar mijn armen en benen zitten met touw vast. Ik hoor buiten wat geschreeuw en geroep. Ik probeer los te komen met al mijn kracht, maarhet lukt niet. Ik hoor meer deuren dichtklappen en dan voel ik de bus wegrijden. Ik snap het niet. Gijs was opgepakt.

Na wat voelde als een uur, stopt de bus. Alles is heel vaag. Één ding is zeker. Áls ik nog thuiskom, ga ik nooit, maar dan ook nooit meer uit dat vertrouwde gebouw. Het enige vertrouwde gebouw. Ik hoor weer deuren klappen. De deur gaat open. Opeens komt er licht binnen in de donkere bus. Ik knijp mijn ogen dicht. Ik word uit de bus gesleept als ik mijn ogen open. Het touw om mijn benen wordt verwijdert waardoor ik weer kan lopen. Als ik zie dat Gijs me meesleept, trek ik aan get touw, en geef ik hem een knietje. 'Aahh!!' Hij kreunt en zakt op de grond. Ik voel mijn woede opeens opkomen en schop hem nog een paar keer. Ik kijk om me heen en zie dan ook twee ander busjes arriveren. Ook daar stappen jongens uit en Anke, Nina en Kim strompelen uit de busjes we kijken elkaar recht in de ogen en zien tranen. Maar als ik goed kijk, zie ik ook zelfverzekerde, sterke meiden. Ik knik naar ze. Ze weten allemaal meteen wat ik bedoel. Samen kunnen we dit. Wij kunnen hier, in de middle of nowhere, deze sukkels makkelijk aan. En vooral Kim. Allemaal tegelijk wringen we ons los en genieten we van de verbaasde gezichten van de jongens. In één ruk scheurt Kim de tape can haar polsen en helpt ze mij. Als er een jongen aan komt rennen slaat ze hem zo even knock-out, in ieder geval daar lijkt het op. Ze vindt meteen het goede plekje in zijn gezicht. Een ander grijpt ze zodat hij geen kant meer op kan, en trekt ze zijn arm achter zijn rug tot hij kreunt van de pijn, en nadat Kim hem loslaat, rent hij weg. We maken snel Nina en Anke los en met z'n allen springen we in een busje. We schoppen nog een paar jongens neer en dan rijden we weg.

'Lisa?? LISA!!' Ik open mijn ogen. Wacht wat?! Heb ik gedroomd? Ik ben in de war. Ik lig in mijn bed en Kim, Nina, Anke en mama staan om mijn bed heen. Ze kijken bezorgd. Opeens voel ik me vreselijk. Misselijk, hoofdpijn. Dit gevoel heb ik nog nooit gehad. Ik durf niet recht op te zitten. 'Gaat het, meissie?' Vraagt mama. Ik wil bijna gaan zeggen hoe misselijk ik me voel, als ik opeens maagzuur proef. Ik ren naar de wc. Dat lucht op. Ik kom terug en plof weer op mijn bed. Iedereen kijkt me ernstig en bang aan maar ik heb geen idee waarom. 'Wat is er gebeurd?' Vraag ik terwijl ik moeite doe om niet weer zo misselijk te worden. 'Die jongen buiten, bij het café, herrinner je hem nog?' Vraagt Anke. Ik denk hard na. 'Het was Gijs! Hij was het!' Ik begin weer in paniek te raken. 'Rustig maar, hij was het niet. Hij is opgepakt, Lisa.' Zegt Nina. Mama aait over mijn hoofd. 'Doe maar rustig lieverd, je bent nu thuis. Veilig thuis.' 'Die jongen, hij pakte een glas sterke drank en hij gaf het aan jou. Weet je dat niet meer?' Ik denk na. 'Nee.' 'Jij wilde niet en gaf het terug. Hij werd boos.' Zegt Kim. 'Ja, en daarna pakte hij het af en gooide het zo bij je naar binnen. En daarna gaf hij er nog een, maar die pakte Kim af. Hij werd weer boos en toen heeft Kim het opgedronken. Toen was hij tevreden en zijn we snel weggegaan. Bij de fietsen ben je gevallen. We hebben snel je moeder gebeld en die is je komen halen.' Legt Nina uit. 'Was ik daar gewoon bij?' 'Ja, alsof je gewoon jezelf was, alleen dan een beetje dronken. En je staarde vaak recht vooruit.' Zegt Anke. 'Kim, heb jij dat spul ook gedronken? Gaat het wel?' Vraag ik. 'Ik goot de helft expres langs mijn gezicht, en ik heb een grote slok in mijn mond gehouden en uitgespuugd toen hij niet keek, haha, sukkel.' Ik begin te grinniken. 'Maar ik voel het wel maar ach, ik kan er wel tegen denk ik.' Mama geeft ons paracetemol en daarna kletsen we nog wat na, en rusten we even uit. Het is 1 uur 's nachts en na een boel geregel mag iedereen blijven logeren. We hebben nog een gezellige nacht en in de plaats van misselijkheid, verandert die sterke drank opeens in een hoop gegiechel en gelach. Raar spul.