ONE SIDED LOVE STORY [TEEN FICTION || COMPLETE]

♡ CHAPTER: FIVE ♡

♡ A/N: I suggest na i-play niyo yung 'Akin ka na lang' ni Morissette Amon. While you are reading this chapter, because Feeling ko bagay siya para sa chapter na 'to, eh. hehe (Try niyo lang naman but if ayaw niyo. edi wag de joke. just enjoy reading!!)♡

♡ Pageant ♡

♡ Now Playing: Akin ka na lang By, Morissette Amon.

♡ AMANDA'S POINT OF VIEW ♡

"Bakit kayo magkasama? bakit mo siya kasama?" Naguguluhang tanong ko kay Joy Anne.

"Ano bang paki mo? 'Diba iniwan niyo na naman ako? iniwanan niyo na naman ako ni Milisa, 'diba? 'diba wala na naman kayong paki alam sa nararamdaman ko?!" Umiiyak na sigaw niya.

"Joy Anne... Joy Anne i'm sorry. ako.. ako ang pinagmulan ng lahat ng 'to, eh. kaya ako yung may kasalanan ng lahat ng 'to dahil naging selfish ako. naging selfish ako dahil hindi ko inisip kung anong mararamdaman niyo, mo. kapag iniwan ko kayo. akala ko kasi.." Umiiyak na ring sabi ko saka napayuko.

"Kasi ano? Akala mo ano?! Alam mo?! Alam mo ba, Amanda? sobrang sakit. sobrang sakit ng ginawa niyo. sobrang sakit ng nararamdaman ko dahil iniwan niyo ako! iniwan ako ng mga kaibigan ko na akala ko. akala ko palaging nandiyan para sa akin. na hindi ako iiwan. pero anong ginawa niyo?! iniwan niyo ako? iniwan niyo ako, diba?!" Sigaw niya. "Mabuti pa umalis ka na." Sabi niya.

"No. i'm not leaving. hindi ako aalis dito hangga't hindi mo ako pinapatawad. i'm sorry Joy Anne. i'm sorry dahil iniwan ka namin. iniwan ka naming dalawa ni Milisa. kaya lang naman ako lumayo sandali sa inyo dahil.. dahil gusto kong mapagisa. marami akong iniisip na kailangan kong ayusin. marami akong problema. problema sa sarili ko at ayoko lang kayong madamay sa problemang dinadala ko sa sarili ko. kampate ako na lumayo dahil akala ko at ang alam ko maiintindihan niyo ako. pero Joy Anne i'm sorry i didn't know na hahantong sa ganito na may isang masasaktan sa inyo." Paliwanag ko.

"Simula palang. simula palang, Amanda. sobrang sakit na. sobrang sakit na nung sinabi mo palang na layuan at iwasan ka namin dahil gusto mong mapagisa. kahit masakit ginawa namin. kahit masakit iniwasan ka namin kahit labag sa loob namin pero ang hindi ko lang matanggap. Eh, bakit pa kailangang humantong sa ganito na nagkawatak watak tayo at iwan niyo ako?! Pero.. pero dahil kaibigan kita. kahit masakit. kahit masakit sa loob ko yung ginawa niyong pang iiwanan sa akin. pinapatawad na kita." Umiiyak na sabi niya saka tumakbo papunta sa akin at niyakap ako saka siya humagulgol sa akin.

"Pinapatawad na kita, Amanda dahil kaibigan kita at dahil nagawa mo pa rin naman akong puntahan at naalala mo pa rin naman ako. kahit na iniwan niyo ako at sinaktan niyo ang damdamin ko. pinuntahan mo pa rin naman ako at hindi mo naman ako tuluyang iniwan at kinalimutan, diba?" Umiiyak na sabi niya habang nakayakap pa rin sa akin.

"Oo naman. kaya nga ako nandito, diba?" Sabi ko.

"I missed so much, beh." Mahina at humihikbi na lang na sabi niya. napangiti ako sa sarili ko.

"I miss you too, babaeng matakaw." Mahinang bulong.

"Ughh! naman, eh. don't call me matakaw nga. i hate you." Angal niya saka siya lumayo sa akin. natawa na lang naman.

"Wala na kasing umuubos ng hinanda ni Ate Emerald pagumagahan, eh." Sabi ko pa at natawa kami.

"Eh kainis ka naman, eh." Parang bata niyang sabi.