[PIcture: SI ANDRIUS AND KARMELA FERRER]
Anastasia's POV.
Pinagtitinginan kami habang naglalakad sa MAHABANG hallway. Grabe naman. Nakakalula. San ba ako napunta ?
"Ano san tayo xander?" Nu ba yan. Hindi talaga ako sanay ng first name basis. Apelido ako tumatawag eh 😅
"Office. Kay Mr.Ferrer. my Dad"
Nanlaki naman ang mata ko. Akala ko naman siya yung may-aritanga 18 palang siya.
Kumatok siya sa malaking pinto.
Grabe feeling ko may kaklase akong higante 😅
"Come in" rinig kong sagot mula sa loob.
Kesa buksan ay bumukas to at sinalubong kami ng isang babae at isang lalake. Gulat na gulat tong nakatingin sakin.
O_O; May multo ba sa likod ko?
Mabilis pa alas kwatro ako lumingon sa likod. Pero wala naman kaya napabuga ako ng hininga. Nakakanerbyos naman ang mga taong to.
"My dear" maluha luhang lumapit sakin yung babae at niyakap ako ng mahigpit.
"Mom. She don't remember you" malamig paring sabi ni xander at naunang pumasok sa malaking office. Gulat naman na napatingin sakin yun babae
"Ah. Hehe. Hello po" at yumuko para magbigay galang pero pinigilan niya ako.
"No. Don't bow" mahinang sabi nito at niyakap ulet ako.
Kung sa computer pa ay buffering pa ako...
Sino ba ako sa kanila ? Sabi naman nung magang lalake ay can't tell daw. Tss. Pa suspence pa eh.
"Please take a sit. Ms. Asuncion" malaki pero mabait naman na sabi nung lalakeng at nakatayo pa niyang itinuro ang kumikinang sa gandang visitor's Chair. Nakakahiya naman umupo jan baka madumihan.
Iginaya naman ako ng babae para naka upo at grabe ang pagkakangiti niya. Mukja ata akong comedian kaya natatawa na siya sakin.
"Yes. Buti ay nahanap ka nitong anak ko. Matagal kana naming hinahanap" sabi nung lalake. Nakatingin lang ako sa kanya dahil iniintindi ko ang mga sinasabi niya. Dito ako magaling eh. Mag analyze.
"By the I'm Andrius Ferrer. And that is my wife Karmela Ferrer" pakilala nito at itinuro ang dereksyon kung nasan yung babae kanina. Nasa may parang maliit na kitchen to may inihahanda.
"I want to help you dahil base sa sinabi ng anak kong to ay wala kang maayos na tirahan" seryoso nitong sabi. Nahihiya naman akong tumangom anong mali sa pagtulog sa daan?
"And. Clothes" napatingin naman ako sa damit ko at tumango.
"And food?" Parang nanghula pa nitong tanong. Nakakahiya namanm parang lahat ay wala ako. Kaya ngumiti nalang ako.
"At mula ngayon ay dito kana titira sa dorm. Kompleto na ang gamit ng room mo. Kaya wala ka ng aalahanin pa. And for the clothes" pabitin pa nitong sabi
"Ako ang bahala sayo hija. Ibibili kita" masayang sabi ni Mrs.Ferrer habang may dalang tray at inilapag sa table. Natakam naman ako sa mga cake at di ko alam ano tawag dun sa iba.
"Salamat po ng marami" tumayo ako at yumuko ulet. Maluha luha akong umupo ulet at napatingin kay Mrs.Ferrer kumislap rin ang mga mata nito at may ipinahid sa mata bago ako ngitian.
"Kain na. Wag kang mahihiya hija." Dahil hindi ako gumalaw ay siya ang nagpatong isang slice ng cake sa hita ko kaya wala akong magawa kung hindi ang tanggapin to.
Napapikit ako sa sarap . Omeghed! Hindi ko matandaan kung kelan ulet ako nakatikim ng cake!
"It's all yours" nakangiti parin na sabi ni Mrs.Ferrer habang nakaturo sa tray. Muntik na ako maubo
"Lahat po?" Gulat na gulat pang tanong ko. Syet iuuwi ko ang iba kung hindi ko maubos. Pero... ay dito na pala ako titira. Pwede ko bang i take out ang mga matitira.
Sayang eh
"Welcome back My wife" narinig ko sa kung saan pero guni-guni ko ata yun dahil nakangiti lang si Mrs.Ferrer at Mr.Ferrer. at poker face lang na nakatayo sa tabi ni Mr.Ferrer si Xander.
Ow well. Kapalan to ng mukha. Gutom na ako.
'Come to mama!' Kausap ko sa mga pagkain at lihim na tumawa
BINABASA MO ANG
Beautiful Stranger
RomanceNaranasan mo na bang, yung feeling na may nakatingin sayo. Ako. Ngayon lang. At ang nakakagulat. Ang ganda niya. Isa siyang gwapong maganda. Sino lang ba ako para habul habulin niya. Maliban sa makapal na lens ng eyeglass ko ay wala na. Eto ang kwen...