gençlik

köy hayati

   1 yil sonra

aradan tam 1 yıl geçmişti emine ve recep amcayla köye alışmaya çalışıyorum aslinda ilk günler zor geçsede alıştım bu köy hayatina ya ne zaman bu sözü söylersem alıştım bu köy hayatına diyer gün söylediğime pişman oluyodum tam tersini nefret ediyorum bu köydennnnn diye bagirasim geliyo ama tutuyorum kendimi

eger neden istanbula dönmedigimi sorarsaniz şöyle açıklıyim: aslinda gerçeklerle karşilaşmaktan korkuyomuydum yoksa gerçekleri bildigim halde zordan kaçıp kolay hayatimi seciyodum aslinda köy hayati zordur ama selinle karşı karşıya gelip ben suçsuzum beni afet demekten daha kolaydi sanki aslında buraya gelmem bu güzel insanları tanimak çok iyi bişey bazen iyiki selinle ayrılmisiz diyorum sonra kendime gelip herkese nefret saçıyorum bu insanlar bile bana alıştılar.

neyse istanbul konusu yeter size burda geçen Günlerimi anlatıyim ehe ehe başlıyorum.

Şimdi ilk günler aslinda alışamiyodum sabah erken kalk erken bile deyil sabahın köründe kalkiyoduk doğrusu ben kalkamiyodum sozla uyaniyodum çalar saatin sesini duydugumda bagirarak  buu saate uyanılırmi ya bu saate tavuklar bile kalkmaz yeter artik ben gitmiyorum dememle bir kova soğuk suyu kafamdan aşağı yemem bir oluyodu ondan sonra istemesen kalkma diyolardi :) 

ordaki tüm işleri ben yapiyodum dogrusu zorla yaptiriyolardi nedenmis alışmam içinmis bak bak olaya bak

neyse gelelim yaptığım şeylere sabahın köründe kalk ahira girip inekleri sağ bunu ilk zamanlar yapamiyodum inegin memesine deymek biraz garip geliyodu ama sonra alıştım tabi 4, 5 defa kovadaki sütü inege döktürdukten sonra recep amcanın sopayla kovalamamasi için öğrenmek zorunda kaldim tabi inegin bana attığı tekmelerden sonra yeter artık istanbula gidiyorum diyorum ama sinirim 1 gün sonra geçiyo ayni işleri tekrar yapiyorum neyse inek sagmayi öğrendik bir gün inege yem vermeyi unutmuşum dogrusu ineklerinde yemek yediği hiç aklıma gelmedi recep amcadan bide o yüzden sopa yedim ama alisiyodum sanki gün geçtikçe zevkli geliyodu taki ineklerin pisligini ahirdan temizleyene kadar ya bunu yapmam yapamam dedim zorla itekliye itekliye yaptirdilar

neyse ahır işine alıştım diyodum bide tavuklar çıktı her sabah kumesi aç yumurtalari topla akşam geri hepsini içeri koy akşam bunlari içeri koymak için 3 saat ugrasiyodum gadarlar hiç yardimda etmiyolardi ama bunada alıştım hee bide bizim yolda buldugumuz 3 aylik bi köpeğimiz var isminide kaptan koyduk kaptan en çok bana alıştı sadece benden yem aliyodu beni kendine çok sıcak buluyodu heralde ama sadece ben ilgileniyodum onla aslında kaptani almak bile istemediler ama ben aciyip zorla alırdım.

ee sonra bide bu hayvan işleri yetmiyo gibi bide tarlaya gidiyoruz hergün aynu şey yapalirmi ya bamyeleri topla biber domates elma al gel ama hepsini degil yarisini aldiriyolar ya bazen düşünüyorum bilerek mi yapiyosunuz ve arkadaş hepsini bi seferde toplasak nolcak ama diyolar ki evde çürürmüş allah allah ya ama bamye işi çok zor eline batıyo alamiyosun yani benim köyden gitmem bamye yüzünden olcak gibiydi ama onada alıştım

ee bu kadar köy hatıraları yeter birazda istanbuldan bahsediyim 1 senede neler olmuş neler benim kaybolmamin 4'uncu haftasinda telefon bulup berki aradim yani şuan benim hayata oldugumu sadece berk biliyo he bide berkin sevgilisi yağmur salak agzindan kaçırmış söylemiş ama iyice söyledim yağmura seline bişey söylemedi neyse berkden aldigim haberlere göre emre selini kandirip sevgili olmuşlar evet evet selinle emre suan çıkıyolar aslinda üzülmedinmi diye sorarsaniz biraz üzüldüm aslinda benim suçum mal gibi nie emreye inaniyosun demi al işte kızı kaçırdın aslinda emreyle selinin ayrilmasi 1 dk surmezdi berk herseyi biliyodu soyletirdim ama yapamadim bilmiyorum ama heralde iyi insan duygularim depreşti yapamadim selin mutlu olsun bana yeter di ama istanbula geri döndüğümde emreden intikamimi çok fena alicam az kaldi biraz daha bekle emre