gençlik

veda

selin almanyaya gidikten sonra buralarda kalmak istemiyodum üniversiteyi adanada askerlik okulunda okumaya karar verdim Begüm ve bizimkilerle vedalaşip 1 saat sonra ki otobüse binip adanaya teyzemin yanına gidicem otobüsle o kadar yol çekilmez ama uçağa verecek param yok  neyse Begümle sarılıp vedalaştık Begümun gözünden akan bi damla göz yaşıni elimle sildim Begüm merak etme orda daha iyi olacağım. vedalaşmalar bana göre değil berkin arabasina binip hemen ordan uzaklaştık biraz kaçar gibi oldu ama orda biraz daha dursaydim gitmekten vazgeçe bilirdim neyse berkle arabaya binip otogara doğru yol aldık arabada nevinde vardi ama otogara gidene kadar arabada sessizlik vardi berk beni konusturmaya çalışıyodu ama ben camdan dışarı bakıp hiç konuşmuyodum içimden aslinda burdan gitmek daha iyi olacak herseyi geride birakmak yeni bi hayat yeni bi başlangıç herşeyi tamir eder diye düşünüyodum yada kendimi avutuyodum neyse otogara geldik berk ağlayarak başını omzuma yasliyip abi çabuk git çabuk gel özletme kendini dedi sonra nevinlede vedalastiktan sonra otobüse dogru yürüdüm sokağın sonundaki kavşaktan döner dönmez karşımda sulu gözlerle bakan babami gördüm babami karşımda gördüğümde şaşırmıştim nası olduda geldi diye düşündüm ama ayaklarim sem sert oldu tutulmuştu durdugum yerde kaliverdim babam bana doğru gelip önümde durdu çok ani şekilde başımı omzuna yasliyip gitme oğlum sensiz ben naparim ben babama bakıp kafa saladim otobüsün kalkmasina 1 saat vardı bi cafeye oturup konuştuk babam oğlum sen benim tek cocugumsun seni hiç bıraka bilirmiyim gitme dedi bende babama baba gitmeliyim ora daha iyi olacak deyip onu ikna ettim ama babamin beni afetmesi bana çok iyi geldi onu ikna edip otobüse bindim oturucagim koltuga gelip koltuguma oturdum yanimda yaşlı bi teyze vardı...