Irish Guys ~ One Direction - dutch

Hoofdstuk 3

Hij knikt en geeft me een vriendschappelijke kus. "Nouja, eigenlijk moet je Niall bedanken." zegt hij breed grijnzend. Ik kijk hem verbaasd aan. "Die jongen is duidelijk in love! Hij wilde perse dat ik je ging opvrolijken" zegt hij lachend. Ik voel dat ik moet blozen en kijk snel de andere kant op. "Niet" mompel ik. Louis lacht nogmaals en geeft me een tik op mijn arm. "Hier is zijn nummer" Hij geeft me een nummer en die sla ik op. "Zal ik je morgen komen ophalen?" vraagt hij lief. Ik knik, "12 uur?" nu is het zijn beurt om te knikken. "Tot dan Chantal" zegt hij. "Tot dan Lou" Ik sluit de deur achter me en ren naar de bank om alle gebeurtenissen op te slaan. Ik laat me vallen. Sinds vanochtend heb ik niet meer gehuild. Misschien omdat ik me niet kan beseffen dat mijn ouders er niet meer zijn? of zou ik niet om ze gegeven hebben? Van de tweede gedachte schrik ik. Ik hield van mijn ouders! Heel veel zelfs! Zuchtend kom ik overeind en loop de trap op. Louis heeft al mijn kleren al ingepakt. Hij zei dat ik al mijn spullen ook mee moest nemen. Ik hield mijn schouders erbij op. Ik gooi wat belangrijke spullen in mijn koffer zoals mijn dagboek. ja ik schrijf in een dagboek. Misschien klinkt het super dom! Mar het maakt me niet uit. Ik heb niet echt vrienden dus ik kan niemand iets vertellen. Zuchtend haal ik mijn dagboek weer uit de koffer en begin te schrijven.

Zaterdag 16 juni

Vandaag is vreselijk. Mijn ouders zijn weg, mijn broertje is weg. Ik zit hier nu alleen in mijn huis waar ik moet overleven. Het klinkt misschien raar, mar het is wel een beetje zo. Ik heb geen baantje, dus geen geld. Ik moet mezelf verzorgen. Ik ben zo blij dat ik Louis ontmoet heb. Morgen gaan we naar zijn en Niall's XFactor audities. Ik verheug me erop! Misschien een van de weinige dingen waar ik nog zin in heb. Het enige wat me steun geeft zijn Niall en Louis. Ze behandelen me als een vriendin terwijl ik ze pas net ken. Het voelt goed en vertrouwd bij hun. Ik hoop zo dat ze door zijn morgen! dan kan ik misschien vaker mee! Ik mis mijn broertje op dit soort momenten ontzettend. Hij zal nu mijn kamer ingestormd komen en me uitlachen. Op een of andere manier wil ik dat ik weer boos op hem kan worden en dat mijn moeder dan ook boos word. Ik wil dat alles weer normaal is! Geen ongeluk, geen pleeggezin en dan ook maar geen Niall en Louis. Ik wil het terug! ik kan nu nog steeds niet echt geloven dat mijn ouders voorgoed weg zijn. Het is alsof ze elk moment binnen kunnen komen wandelen.

Ik leg mijn pen weer neer en lees het over. Ik laat me op mijn bed vallen met de verwachting dat ik ga huilen. Het gebeurt niet. Waarom? Ik weet het niet. Ik wil het graag, rouwen. Maar het lukt me niet! Stilletjes staar ik naar het plafond. Ik heb echt geen vrienden. Ik denk aan vroeger waarbij ik altijd met mijn beste vriendin Fabienne speelde. We hielden allebei van barbies en lachten altijd om elkaar Maar dat was de kleuters! Eigenlijk mis ik Fabienne wel, want ik heb nooit een andere vriendin gekend. Nu voel ik wel een traan stromen. Ik snap er niets meer van! Hoe kan ik wel huilen om mijn leven maar niet om dat van mijn ouders? Ik begrijp niets meer van mijn leven! Misschien moet ik maar dood dan. Dood, dat klinkt mooi. Als je dood bent voel je en zie je niets meer. Ik geloof niet in leven na de dood. Ik sta op en pak weer spullen van mijn bureau om in mijn koffer te doen. Zelfmoord is zielig!

Zuchtend sleep ik mijn koffer de trap af. Ik smijt hem op de grond en ren meteen weer naar mijn kamer. Shit mijn dagboek. Ik grits hem van het bureau en ren de trap weer af. Ik trap de koffer de hoek in en loop de woonkamer in. Een of andere aardige vrouw zal mijn huis regelen met verkopen enzo. Austin mag ik blijven bezoeken en nu woon ik voorlopig bij Louis. Het is alsof alles weer een beetje voorbij is. Ik loop de trap op en gooi mijn kleren in een stoel. Ik ga nog even naar de badkamer en dan lig ik lekker in mijn bed. Ik sluit mijn ogen en val vrijwel meteen ik een droomloze slaap.

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

Okee Chantal houdt een dagboek bij. Ik vond het leuker om het zo te schrijven. Oke, ik heb zo veel ideeën voor dit verhaal...