I am a Snape

1- De Zweinstein Express

Sara hoort haar koffer tikken over de vloer in het station. ' 4,5,6' telt ze in zichzelf als ze naar Perron negen drie kwart wandelt. Sara gaat naar haar eerste jaar op Zweinstein, ze heeft er zo veel zin in. Sara heeft haar schoolspullen een week geleden gekocht op de Wegisweg. Haar (pleeg) ouders konden niet mee ze moesten gaan werken. Haar moeder werkte als Kapper en haar vader werkte als hondentrainer. Sara passeert maar enkele mensen die geen van allen oog voor haar hebben. Ze loopt door en komt op perron 9,10 aan. Sara had op de Wegisweg gehoord dat je door een muur moest rennen op perron 9,10 'Je hoeft het me echt niet meer uit te leggen hoor! Ik weet best hoe ik door deze muur moet rennen!'  Sara draait zich om naar de plek waar het geluid vandaan kwam. Een jongen met spierwit haar keek boos naar zijn moeder en vader die beide ook spierwit haar hebben. ' Luister eens goed Draco Malfidus, waag het niet om nog een keer zo'n grote mond tegen je moeder te hebben! Is dat begrepen?!' Brulde zijn vader tegen Draco die spierwit weg trok. Er keken een paar voorbijgangers verbaast om naar wat er op het Perron 9 en 10 afspeelt. Sara draaide zich zelf weer snel weg van de familie voordat ze merkten dat Sara aan het staren was. Sara stond nu recht tegenover de muur. Ze haalt een keer diep adem en begint met rennen. Ze bereid zichzelf voor op de klap die zou komen maar die kwam er niet. Toen Sara haar ogen weer open deed wist ze niet wat ze zag. Een prachtige trein die stoom uitblaast en overal mensen die hun kinderen gingen uitzwaaien, en ook veel lachende kinderen die hun vrienden weer om de hals vliegen na zes weken vakantie. Sara glimlacht en loopt naar de trein. Ze stapt in en gaat opzoek naar een lege coupé.  Na 10 minuten lopen vindt ze een coupé ergens achterin de trein. Sara trekt het coupé deurtje open en legt haar koffer voorzichtig in het bagagerek. Ze gaat rustig zitten en pakt haar boeken voor aankomend schooljaar uit haar tas die ze al drie keer had doorgelezen. Maar dat maakt haar niks uit. Ze vindt het allemaal zo interessant dat ze er niet van af kan blijven. Alle vrije tijd die ze had besteedde ze aan haar boeken. Sara verheugt zich het meest op Toverdranken. Het boek van Toverdranken had ze ook het vaakst van allemaal gelezen. Sara kijkt op haar horloge. Het is pas zeven uur en om negen uur komt de trein aan op Zweinstein. En zo zat ze daar een lange tijd te lezen in haar geliefde boeken. Sara merkt niet dat er op de deur wordt geklopt. Ze schrikt op uit haar trans en haar hoofd schiet omhoog naar de coupé deur. Er staat een meisje voor met lange bruine haren die alle kanten op staan voor de coupé deur. Sara glimlacht en wenkt het meisje naar binnen. ' Hoi, is er nog plek in deze coupé alles is  al bezet of bijna bezet.' Sara kijkt het meisje even goed aan en knikt dan. Het meisje gaat opgelucht tegenover Sara zitten. ' Ga je ook naar het eerste jaar op Zweinstein?' Glimlacht het meisje naar Sara. Sara knikt opnieuw en kijkt weer in haar Toverdranken boek waar ze net zo lekker in zat te lezen. Het meisje kijkt een beetje verbaast naar Sara door het kortaffe antwoord. ' O sorry, ik ben mezelf vergeten voor te stellen, ik ben Hermelien Griffel.' Sara kijkt op van haar boek en bedenkt dat het meisje niet gaat ophouden met praten. Ze slaat haar boek dicht en legt het naast zich neer op de bank die vol lag met boeken. ' Ik ben Sara Draaimauw.' Sara kijkt Hermelien recht in haar ogen aan en glimlacht dan naar Hermelien. ' Leuk je te ontmoeten.' Hermelien kijkt naar de boeken op de bank naast Sara en begint te stralen. ' Wauw , hou jij ook zo van boeken ?' Vraagt Hermelien met een brede glimlach rond haar mond. ' Ja, en Toverdranken ga ik denk ik het leukst vinden.' Hermelien moet lachen door Sara's antwoord. ' Hoe kan je nu al weten dat je toverdranken het leukst gaat vinden? Je hebt het nog nooit gedaan toch?' Sara kijkt Hermelien ijzig aan en pakt dan weer haar boek en begint er in te lezen. ' Ik weet het gewoon, en ik heb het inderdaad niet gedaan.' Zegt Sara terwijl ze in haar boek kijkt. ' O oké, dus je hebt dreuzel ouders? Die heb ik ook hoor ! Dat is helemaal niet erg!' Sara zucht dit is precies de vraag die ze niet wou horen. Sara houd er niet van als het over ouders gaat. Ze weet zelf geeneens wie haar echte ouders zijn ookal vindt ze haar pleegouders hartstikke lief. ' Ja het zijn Dreuzels, nouja dat denk ik, ik weet niet wie mijn echte ouders zijn, ik heb pleegouders. Mijn echte ouders heb ik nooit gekend.' Dit was Sara's antwoord en meer wilt ze het er niet over hebben. Sara kijkt weer naar haar boek. Ze wilt zo graag weten wie haar echte ouders zijn maar ze kwam er maar niet achter. ' zou ik je helpen met de zoektocht naar je echte ouders ?' Vraagt Hermelien. Sara's hoofd schiet omhoog naar Hermlien. ' Zou je dat echt willen doen?' Vraagt Sara onzeker aan Hermelien. ' Natuurlijk daar zijn we toch vriendinnen voor?' ' Vriendinnen?' ' ja wat dacht jij dan? Dat ik zou gaan praten met iemand die ik niet eens mag ?' Was Hermeliens antwoord. Sara schiet in de lach en kijkt Hermelien blij aan. ' Ik heb nog nooit echt vrienden gehad.' Zei Sara een beetje droevig. ' Nog nooit ?' Vraagt Hermelien verbaast. ' Nee , mensen zijn nooit echt op me gesteld. Ze vinden me raar en anders. Ze lachen me uit om mijn zwarte haren en zeggen dat ik net een vampier ben met mijn bleke huid.' Hermelien kijkt verbaasd naar Sara. ' Ik vind jouw haren juist hartstikke mooi en er is ook helemaal niks mis met een bleke huid hebben. Vroeger wou ik ook altijd lange zwarte haren hebben maar kijk is naar mijn haar, mijn haar is ontploft.'