I am a Snape

4- Stop

De weken verlopen Sara goed af. Ze stak met kop en schouder boven alles uit behalve met Vliegen. Elke maandag hebben ze een Vliegles wat altijd weer een ramp is. Deze maandag is het weer zo ver.

Sara staat met haar bezem aan de kant te kijken naar haar vliegende klas genoten. Toen ze nog op de Dreuzel School zat was Gym ook niet haar beste vak geweest. Maar Vliegen kan ze helemaal niet. Na ongeveer een minuut in de lucht te hangen raakt ze alweer haar evenwicht kwijt. De rest van de klas kan al prima vliegen en Harry zit zelfs in het Zwerkbalteam als Zoeker. Madame Hooch heeft zelfs al een keer schreeuwend aan de kant gestaan omdat Sara niet goed oppaste en een bal tegen Malfidus zijn hoofd had gegooid. Sara grinnikt als ze er aan terug denkt, Malfidus was woedend geweest. Nu staat Sara met haar bezem alleen aan de kant in de wissel. Sara wordt namelijk altijd in de wissel gezet omdat niemand met Sara in het team wilt bij vliegen. Sara is ook het buitenbeentje van de klas geworden. Ze was slimmer dan de rest in de klas en is ook een harde werker. Ze wordt niet gepest maar aardig doen de leerlingen ook niet tegen Sara. Natuurlijk heeft ze Hermelien, Harry, Ron en Marcel maar daar blijft het bij.

Madame Hooch komt naar Sara toe gelopen. ' Sara, ik laat jou over een minuutje in het spel goed?' Sara knikt maar krijgt ondertussen een knoop in haar maag die ze weg probeert te slikken. Een paar minuten later blaast Madame Hooch op haar fluitje. ' Sara wisselt met Hanna!' Schreeuwt Madame Hooch. Er klinkt meteen protest vanuit het Zwerkbalveld maar Mevrouw Hooch negeert het en wenkt dat Sara moet opstijgen. Met tegenzin zet Sara zich een beetje wiebelig af van de grond en stijgt op. Ze zijn een bal spel aan het doen dat je in twee teams een bal over moet gooien en dan door de ring moet gooien voor een punt. Het was anders dan Zwerkbal een soort van Voetbal in de lucht. Ze steeg de lucht in en keek in het rond. Ze wist van zichzelf dat als ze naar beneden gaat kijken dat dat fout gaat. Iedereen was druk bezig met de bal overgooien dat ze Sara geeneens zagen vliegen. Op dit soort momenten zou ze echt weg willen lopen van Zweinstein en zielig tegen een boom gaan zitten mokken. Haar team ziet haar geeneens vliegen ze negeren haar volkomen ook al steekt ze haar hand op of roept ze hun naam. Ze geven haar geen blik waardig. Als ze haar de bal aan zouden spelen dan gaan ze zeker verliezen.
' Hier! Gooi de bal hier heen! Ik vlieg vrij!' Schreeuwt Sara om toch de bal te krijgen.
' Gaat het lekker Draaimauw?' Malfidus komt naar Sara toe vliegen en kijkt haar gemeen aan. ' Laat me met rust Malfidus!'
Sara kijkt Malfidus boos aan maar ergens in haar ogen is er ook onzekerheid te lezen.
' Jij hoort hier niet Draaimauw. Val alsjeblieft van je bezem en ga dan lekker Toverdrankjes brouwen in de Ziekenzaal!' Malfidus geeft Sara een duw waardoor ze haar evenwicht verliest en erg begint te schommelen. ' Stop!' Is het enige wat Sara uit kan brengen omdat ze te druk bezig is om niet van haar bezem te vallen. ' Waarom zou ik?' Gaat Malfidus verder terwijl hij Sara tegen haar bezem trapt. ' Ik moet je nog terug pakken van die bal die je  tegen mijn hoofd hebt gegooid.' Beneden klinkt het fluitje en een schreeuw van Madame Hooch maar Malfidus negeert het. ' Ik wil de angst in je ogen zien als je naar benden valt.' Gaat Malfidus verder Mevrouw Hooch negerend. Sara die ondertussen zo erg aan het schommelen is dat ze ondersteboven hangt en een hand los laat kijkt Malfidus gebroken en bang aan. Ze probeert al haar kracht te gebruiken maar haar hand begint nu echt kramp te krijgen. ' Doe het niet.' Fluistert Sara nog. ' Jammer het is al gebeurd.' Zegt Malfidus terwijl hij haar een laatste duw geeft waardoor ze van haar bezem naar beneden valt. De val duurt niet lang want al snel word alles zwart.

Sara opent haar ogen en een fel wit licht komt haar tegemoet. Ze kijkt recht in blauw groene ogen van Harry die Sara bezorgt aan kijken.' Is alles oke Sara?' Vraagt Harry bezorgt.
' Wat is er gebeurd? En waar ben ik?' Fluistert Sara. ' Malfidus heeft je van je bezem geduwd en je ligt nu op de Ziekenzaal.' Sara gaat recht op zitten en kijkt Harry met een gebroken blik aan. ' Oja nu herinner ik het me weer. Harry zou je me even alleen kunnen laten.' Harry kijkt Sara even verbaast aan maar ziet dan de dwingende blik van Sara. ' Oo, ja is goed. Je kan me altijd roepen als er iets is he Sara? Ik ben er voor je.' Sara glimlacht en knikt naar Harry. Harry ziet in Sara's blik dat ze het niet helemaal meent maar besteed er verder geen aandacht aan. ' Dan hoop ik je vanmiddag nog te zien Sara, doei.' Harry draait zich om en loopt stil de ziekenzaal uit. Mevrouw Plijster komt naar Sara toe gelopen. ' je ligt hier al 2 dagen lieverd, je mag gaan.' Sara knikt en stapt snel haar bed uit. ' Bedankt Mevrouw Plijster.' Sara loopt snel de Ziekenzaal uit en kijkt om zich heen. Sara voelt de tranen prikken achter haar ogen die ze al de hele tijd aan het inhouden is. Ze barst in tranen uit en zakt langzaam via de muur op de grond. Haar hoofd legt ze tussen haar knieën zodat niemand haar kan herkennen,  voor hoe ver dat kan. De gang was verder rest verlaten dus niemand hoeft haar hier zo te zien zitten. De tranen rollen langs haar wangen en blijven plakken aan haar gezicht en pik zwarte haren. Er gaan honderden gedachten door haar hoofd over dat ze hier niet hoort en niks kan en dat niemand om haar geeft. ' Niemand geeft om me.' Fluistert Sara tegen zichzelf. ' Ik ben helemaal niks en alleen op de wereld. Ik kan niks, ik hoor nergens bij.'
Sara heeft niet gemerkt dat Perkamentus voor haar is verschenen. ' Sara praat alsjeblieft niet zo slecht over jezelf.' Sara schrikt op en kijkt met bloeddoorlopen ogen naar Perkamentus die voor haar staat. ' Wat, Hoe bent u.' Perkamentus onderbreekt Sara. ' Rustig Sara, ik zie alles. Ik hou je al een tijdje in de gaten en ik heb gezien dat je er niet echt bij hoort als dat klopt?' Sara knikt en probeert haar tranen van haar gezicht te vegen. ' Je moet niet zo slecht over jezelf praten Sara. Wat de anderen zeggen daar moet je je niks van aan trekken. Vroeger zat er ook zo iemand als jij op school en werd ook gepest. Die gene heeft zich er zo weinig mogelijk van proberen aan te trekken en is er ook doorheen gekomen.' Sara waar nog steeds tranen over haar wangen rollen kijkt naar de grond en haalt haar schouders op. ' Ik weet het allemaal niet meer Professor. Ik heb hele leuke vrienden en alsnog doe ik zielig.' Perkamentus kijkt Sara bedenkelijk aan. ' Je doet niet zielig Sara. Je bent jezelf. Ga nu lekker naar de leerlingen kamer en ga bij Harry, Ron en Hermelien zitten of bij Marcel. Je moet eens weten hoevaak ze bij je bed de afgelopen dagen hebben gezeten. En wat betreft Malfidus, die heeft genoeg strafwerk gekregen voor het hele jaar.' Sara schiet in de lach en kijkt Perkamentus dankbaar aan. ' Dankuwel Professor.' Perkamentus knipoogt naar Sara. ' En Sara als er wat is, je kan altijd naar mijn kantoor komen.'
' Doe ik Professor. Fijne dag nog.'
Sara draait zich om en loopt richting de Leerlingen kamer. Haar zwarte haren zwieren achter haar aan. Door haar zwarte uniform die ze bij de ziekenzaal had aangetrokken lijkt ze net een zwarte wolk. Perkamentus kijkt haar na en kan als de dag van gister herinneren hoe hij Sneep zo heeft zien zitten op de gang en dat hij hem het zelfde heeft toegesproken als wat hij nu bij Sara heeft gedaan. Hij moet het ze niet vertellen, ze moeten er zelf achter komen.