Sabah erkenden alarmın sesine uyandık. Tüm gece mışıl mışıl uyumuştum. Ve okula geç kalıyorduk. Baturay gözlerini zar zor açıyordu. Ben yine Baturay'ın gardrobunu karıştırıyordum. Kendime bir şeyler arıyordum. Baturay arkadan yavaşça bana yaklaştı. Nefesini ensemde hissedebiliyordum. Hemen arkamı döndüm.
"Ben bunları ala bilir miyim?"
"İstediğini ala bilirsin"
"Tamam hadi elini yüzünü yıka kahvaltı edelim geç kalıcaz"
Yüzümü yıkamak için lavaboya gittim. Çıktığımda Baturay da beni kapıda bekliyordu. Kahvaltı hazırlamak için mutfağa gittim. Sonra Baturay'ın kahvaltıyı çoktan hazırladığını farkettim. Masayı çekip oturdum. Çok geçmeden Baturay da bana katıldı. Bitirdikten sonra hızla evden çıktık. Okula doğru yürüdük. Bu arada düşüncelere daldım. Ne cevap vereceğimi bilmiyordum. Aslında istediğim şey gerçekleşiyordu. Ama yinede... Düşüncelerim yarıda kalmıştı çünkü okula varmıştık.
Sınıfa doğru ilerledik. Yerime geçicektim ki Baturay'ın yerinde farklı birinin oturduğunu farkettim. Baturay kaşlarını çatarak baktı.
"Ne?"
"Orası benim yerim hemen kalk!"
"Pardon ama ben bu ela gözlü kişinin yanında oturmaktan çok mutluyum sende farklı bir yerde otura bilirsin"
Baturay'ın sinirlendiğini farkettim. Bu yüzden sakin bir sesle konuşmaya başladım.
"Lütfen kalkar mısın?"
"Neden??"
"Çünkü orası Baturay'ın yeri ve o burada oturmak zorunda."
Offlarayak kalktı ve kulağıma bir şeyler söyledi sonra Baturay yerine geçti. Bana dik dik bakmaya başladı.
"Ne söyledi sana?"
"Anlamadım bile"
"Ama nasıl olduysa gülümsemeni sağladı!!"
"Baturay sesini yükseltme. Bu ne kıskançlık böyle?"
"Kıskançlık değil"
Biz tartışmamıza devam ederken öğretmen gelmişti bile.
Kestim çünkü gelecek bölüm Baturay'dan olacak. Lütfen yazım hatalarını görmezden gelin. Sizi seviyorum destekleriniz için gerçekten çok teşekkür ederim 💙💙
