Okula doğru yürümeye başladık yolda biraz dalgındım. Baturay'a söylemem gerekiyordu ama nasıl anlatacağımı bilmiyordum. Bunu düşündükçe nasıl bir yanlış yaptığımı anlıyordum.
"İyi misin?"
Baturay'ın sesi beni çıkmaza girdiğim düşüncelerden uyandırdı.
"Sana bir şey söylemem gerek. Ama lütfen sinirlenme."
"Tamam söyle bakalım."
"Baturay benim.. benim bir randevum var !!"
Baturay sakinliğini koruyordu. Derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı.
"Peki kim bu şanslı kişi? Lütfen bana yeni gelen çocuk olduğunu söyleme."
"Tamam söylemem."
"Enes sen ciddi misin? Gerçekten ne yaptığını sanıyorsun!?"
"Benim başka çarem yoktu seni bulmam gerekiyordu. Ama o bir dakika bile dibimden ayrılmadı. Bende böyle söylemek zorunda kaldım."
Baturay gözlerini ovuşturdu. Derin bir nefes aldı.
"Enes bunu bana neden yapıyorsun?"
Gözleri gözlerimin derinlerine bakıyordu. Çok masumdu o gözler. Kendimi gerçekten çok suçlu hissettim.
"Üzgünüm Baturay. Ama sen hiç merak etme. Bu durumu düzelte bilirim. Bu randevu olmayacak. Seni üzmek istemem."
"Çünkü?"
"Çünkü seni seviyorum"
Sırıtmaya başladı.
"Bende seni seviyorum."
Enes sen kendini nasıl bir çıkmaza soktun. Şimdi ben seni buradan nasıl kurtara bilirim??? Neyse neyse. Yazım hatalarını görmezden gelin. Destekleriniz için gerçekten çok teşekkür ederim 💖💗
