Oturduğum koltuğumda çocuklarımla beraber eski hikayelerimi anlatıyordum. Ayağı kalkıp çocuklara şöyle dedim.
"Sizi bir yere götüreceğim."
İkisi de kafasını olumlu bir şekilde salladığın da ellerinden tuttum ve bir anının nasıl yıkıldığını göstermek için çok eski bir yere getirdim onları. Doğru burası aynı yerdi. Çocuklara onun eskiden olduğu yeri işaret edip anlatmaya başladım.
"Eskiden burada bir park vardı. Park kapalı olduğu için kapısının üzerinden atlardık hep. İşte tam şurada ise bir bank vardı. Ben her zaman onun sihirli olduğunu düşünmüştüm. Beni sevdiğim kişiyle burada birleştirdi ve ne zaman kötü hissetsek buraya gelirdik. Bu bankta sohbet ederdik. Her şeyi tekrardan yoluna koyardı. Üzerinde ❤ AnarTekin ❤ yazıyordu. İnsana adeta mutluluk veriyordu. Ama sonra bir gün bu parkı yıktılar, bankı da götürdüler. O gün bu gündür ne o bankı ne de sevdiğim kişiyi asla göremedim. Elveda Baturay'ım. Elveda yeşil gözlüm. Elveda AnarTekin..
Canım hikaye bitti. Hoş bir son olduğunu düşünüyorum sonuçta kimse ölmedi. Yolları ayrıldı sadece. Umarım okurken keyif almışsındır. Klasikleşmiş sözleri tekrarlamak istiyorum. Lütfen yazım hatalarını görmezden gelin. Destekleriniz için gerçekten çok teşekkür ederim 💙💙
