A Little Too Much

>>Four<<

Sharon

"Sharon?!" Hoor ik mijn buurvrouw roepen. Ik hef mijn hoofd op en vind de kracht om op te staan.

"Je kan dit." Zeg ik tegen mezelf in de spiegel. "Je kan dit." Mijn mascara zit onder mijn ogen. Ik zie er niet uit. Snel veeg ik het weg en loop naar de deur. Ik adem even diep in en blaas de lucht dan weer uit.

"Sharon, lieverd, gaat het?" Ik kijk mijn buurvrouw geschokt aan. Mijn ogen vullen zich meteen met water als ze me een knuffel geeft.

De jongen achter haar, Shawn, kijkt me met veel medelijden aan. "Het gaat wel. Ik kom er doorheen."

"Wil je een nachtje bij ons slapen?" Ik schud meteen mijn hoofd. "Nee, bedankt. Ik ben liever even alleen." Mijn buurvrouw knikt begrijpelijk.

"Als we je ergens mee kunnen helpen, klop je maar aan." Ik glimlach lief naar haar. "Dank u wel, maar ik heb geen hulp nodig."

Snel doe ik de deur weer dicht. Ik laat mezelf naar beneden zakken en begin weer te huilen.
Stiekem hoopte ik dat mijn ouders in de deuropening zou staan.
Dat dit een vreselijke nachtmerrie was.