Een meisje verliest haar ouders door een auto-ongeluk. Ze is alleen, denkt ze.
Haar buurjongen, Shawn Mendes, voelt meer voor haar dan hij dacht. Maar soms bedenkt je je dat te laat.
Sometimes it all gets a little too much
Ik word wakker, alleen op de bank. Het is zeven uur 's ochtends, dus ik moet opschieten als ik op tijd op school wil zijn. Ik hoef vandaag niet naar school, aangezien de dood van mijn ouders, maar ik wil graag naar school. Als ik hier nog een minuut langer blijf, word ik gek.
Dus een uur later loop ik op school. Ik heb tegen niemand gezegd dat mijn ouders zijn overleden. Alleen Shawn weet ervan.
Bij de les muziek zit ik vooraan. Ik heb mijn oortjes in en teken.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Wat ben je aan het tekenen?" Hoor ik een bekende stem zeggen. Snel sla ik mijn boek dicht. "Niks."
Shawn komt naast me zitten en vraagt of ik lekker heb geslapen. "Ja hoor, dank je."
Hij lacht zachtjes en pakt dan zijn boek uit zijn tas. "Je snurkte zachtjes." Mijn wangen worden rood, ik voel het. Ik schaam me meteen. En ik zie dat hij spijt heeft van zijn opmerking.
"Ruim jullie boeken maar weer op. We gaan vandaag aan een opdracht beginnen. Je gaat een liedje schrijven, het maakt niet uit waarover." Zegt de muziekleraar.
