MSAI2: The Mafia Princess (COMPLETED)

KABANATA 8

Team

Mabilis na inakyat ni Trio ang hagdan na agad naman naming sinundan ni Brave.

Anong ibig niyang sabihin na huli na kami? Oh my gosh! Hindi kaya delikado na ang lagay ng mga AGIENTS at FISTERS na tumulong sa amin?

Halos mapapikit ako ng bumungad sa akin ang nakakasilaw na liwanag.

"Damn!"

Isang katawan ang biglang mabilis na dumagan sa aking likod dahilan upang bumagsak ako sa sahig. Pero agad din akong nakaahon mula sa pagkakadapa ng binuhat ako ng taong iyon upang itago sa malapit na pader.

"Are you fine, Miss?" Sa simpleng tanong ng lalaking iyon ay lumabas na ang magkabilaang dimple nito sa pisngi na dahilan kung bakit nanlaki ang mga mata ko.

"Greg!" Isang mahigpit na yakap ang iginawad ko sa kanya. Narinig ko pa ang bahagya niyang pagtawa sa kabila ng samo't saring putok ng mga bala.

Humiwalay ako ng yakap sa kanya. "You're here! Jeez, i miss you, Greg! Where's Enrie and Matthew?" I excitedly ask. Silently hoping that my whole team are here. Nandito din kaya si Skylier?

"I'm in front of her, but she's finding other men. How savage." Sarkastikong bulong niya na ikinatawa ko ng mahina.

Linapit ko ang aking mukha sa kanyang tenga upang bumulong. "I miss you Greg the Brave, don't get me wrong, it should be a 'Greg the motherfucker' but I promised my hubby that I'll be a good girl from now on. Hashtag, no cursing."

Nang inilayo ko na ang mukha ko sa kanya at natawa na lang ako sa itsura niya. Kunot na kunot ang noo nito at bakas ang kalituhan sa mga mata. Umiling na lang ako at pinalibot ang aking mga mata sa paligid.

Sa paligid namin ay may mga nagkalat na FISTERS at AGIENTS na nakikipagpalitan pa rin ng putok sa mga kalaban. Hanggang tumigil ang paningin ko kay Brave na katabi si Skylier na abala ring nakikipagputukan.

Oh my gosh! My two members are here!

May mga ilan pa akong naririnig sa labas na nagpuputukan. Kaya't hindi ko maiwasang umasa na nandoon din sila Enrie at Matthew.

And then I realize na kaya pala, halos wala man lang bala ang lumilipad sa pwesto namin ni Greg kanina ng mag-usap kami. Because these mafias are protecting to me.

Tumama ang mga mata ko kay Brave. Iritado ang mga mata nito at busangot ang mukha na ikinataas ng kilay ko. Anong problema niya?

Saka lang pumasok sa isip ko na sugatan pa rin pala siya! Brave!

Dali-dali kong kinasa ang aking baril at maingat na pinuntahan siya sa kanyang pwesto. Mabilis kong iniilagan ang mga balang nakikita kong diretsong tatama sa akin, saka magpapaputok sa direksyon kung saan nanggaling 'yon.

Nang makita nila Skylier at Brave ang pagtangka kong lumapit sa kanila ay agad akong kinoberan (cover) ni Skylier. Nang ilang dipa na lamang ang layo ko sa kanila ay hinila na ako ni Brave tungo sa kanya.

Dahilan upang sumubsob ako sa matigas niyang dibdib. Saglit akong natigilan bago siya tiningala gamit ang mga nag-aalalang mga mata.

"You're wounded, hubby." Mahina kong ani habang abala siyang nakikipagbarilan para sa aming dalawa.

Hindi pa rin nawawala ang irita sa kanyang mga mata o ang busangot sa kanyang mukha. Pakiramdam ko nga ay mas lalo itong nandilim.

"You just come here like there's no bullet firing on the air! I'm worried as fuck!" Napasimangot ako sa sinabi.

"You cursed." I pointed out, pero iningusan niya lamang ako. "And I'm worried about you too. Brave you need to be aid first."

"I'm fine." Nakaigting ang bagang na sagot niya. Hinila niya pa ako ng marahan tungo sa kanya. Napabuntong hininga na lang ako at tinignan ang damit niyang nababalutan ng dugo.

"I'm really fine, wifey. Don't worry too much." Bulong niya muli.

"Why don't you just help us to eliminate those shits so that we can all rest, baby princess?" Singit ni Skylier na nasa gilid pa namin. Matalim ko siyang binalingan ngunit isang malaking ngisi ang bumungad sa akin.

"Why don't you just shut up and shoot, so that we will not die?" Pangbabara ko sa kanya na ikinatawa niya. Umiling na lang ako at hinanda ang sarili upang makatulong.

I started firing against the enemies until my last bullet. Hindi rin nagtagal ay naubos na ang mga kalaban na kanina lang ay nakapwesto kung saan-saan.

"Cleared!" Rinig kong sigaw ng isang AGIENTS sa di kalayuan.

Liningon ko naman si Skylier. "Where's Arthur Aquino?" Nangunot muna ang noo niya bago sumagot. "I think he's outside, and--"

Hindi ko na hinintay pa ang iba niyang mga sasabihin. Mabilis akong tumakbo roon upang makaalis.

Sinubukan niya pa akong pigilan ngunit nakatakbo na ako. I even heard Brave's calling my name, pero hindi ko na rin ito binigyan ng pansin.

Nang may madaanan akong isang bangkay na sa palagay ko'y miyembro ng THANA ay hindi na ako nagdalawang isip pa. Tinapon ko ang walang bala na baril ko at kinuha ang sa kanya. I utter a short prayer for that dead body, dahil sa paglalapastangan ko sa kanya.

Nang maikasa ko ang bagong baril na hawak ay naghanda na ako sa paglabas. Iniuwang ko ng konti ang pinto at sumilip doon.

Hindi nga nagkakamali si Skylier. Nandito pa si Arthur at may mga kasama pang mga guard! Pilit silang pinapatumba ng mga ibang FISTERS at AGIENTS ngunit nananatiling matibay ang kanilang depensa.

Lalabas na sana ako sa pinagtataguan ng may pumigil sa akin. Mahigpit ang pagkakahawak nun at hindi ako makawala. Liningon ko ito at hindi na ako nasurpresa pa ng makitang si Brave iyon.

"What the hell are you thinking?!" Gigil at may diin na sabi niya. Nanatili naman akong nagmamatigas.

"I need to kill him, Brave." I coldly said.

He let out a deep sigh before he looked at me with full of frustrations. "Sino ba ang nagsabing pipigilan kita na patayin siya?"

Kumunot ang noo ko sa naging tanong niya. Bumaba ang tingin ko sa kamay niyang pumipigil pa rin sa aking braso para hindi ako makaalis. "Then why?"

Bahagya siyang umiling at binitawan ako. "Hayaan mo akong samahan ka."

☆★☆