Di Tayo Talo...

Ninth Shot

>> Dandelion Ray Lazaro <<

Dahan dahan kong binuksan ang kahon at laking gulat ko sa nakita ko. Agad kong nabitawan ang kahon at napatingin sa akin si Jeydee. Hindi ako palamurang tao at alam kong kasalanan ito pero...

What the actual fuck?!

Andun ang isang bagay na kinakatakutan ko ng sobra. Manika. Yes may phobia ako. Hindi ko rin alam kung paano pero siguro magmula ng nanood ako ng horror movie. Pero imposible yon kasi mas prefer ko ang mga comedy,action and horror movies kesa sa mga cheesy love stories. Di ako bitter ha!

Ewan ko lang para kasing makita ko lang yung doll parang may ibang impact sakin.

"Hey.... it's okay. Manika lang to." Sabi nya at nilabas ang manika. Ano baaaa!!!! Nagsimula na akong pagpawisan at bumilis ang pagtibok ng puso ko.

"Wag mo ipapakita sakin yan!" Agad naman nyang itinapon sa bintana yung manika at medyo kumalma na ako.

"Ray....may letter." Inabot nya sa akin yon at agad kong binuksan ang envelope at binasa ang letter.

Ate,

Naaalala mo ba nung mga bata tayo? Ninakaw ko tong manika sa drawer mo para ibigay sa kalaro ko? Sorry. Wala lang talaga akong makasama noon eh. Si kuya Myungsoo, palaging busy sa college life. Ikaw naman, palagi mo nalang kalaro yung mga pinsan natin. Si kuya Taehyung, kuya Jin, at kuya Namjoon. Gusto ko sanang ibalik ayo toh. Miss na miss na kita ate. Ang hirap para sakin na kasama dito si dad. Masarap sa pakiramdam na may tatay sa tabi mo pero kasi, kulang kapag wala ka eh. Uwi ka na ate. Hinihintay ka na ni kuya Vince. Hinihintay na din kita."

Kim Sohyun

Halos maluha ako sa nabasa ko. My brother is waiting for me. Nagsisisi ako sa lahat ng oras na hindi na ako nakasama sa paglaki nya.

Pero naalala ko si Vince. Childhood bestfriend ko sya dahil inarrange kaming dalawa para ikasal kapag 21 na ako. At dahil don, naging magkaibigan kami.

Nakita ko si Jeydon na binabasa ang letter.

"Sino si Vince?"

"Childhood bestfriend ko sya kasi inarrange kami para magpakasal pag 21 na ako. Pero ang alam ko matagal na nila yun kinancell."

"Why?"

"Pareho naming ayaw na ikasal. Tinry namin pero hanggang friends lang talaga ang turing namin sa isa't isa."

"Ilang taon ka nun?"

"Ha? 6 years ago pa yun. Bale 14 palang ako nun."

"Ahhhh....".

Pagkatapos nun ay napagkasumduan namin na kumain muna ng ice cream. My comfort food.

Ang binili ko ay chocomint at strawberry sa kanya.

Naupo kami dun malapit sa bintana. Umuulan ngayon kaya maganda pagmasdan.

"You like the rain."

"Gusto ko ang mga bagay na di gaano naa-appreciate ng maraming tao. Yung mga bagay na kahit na kahit na pilit mong inaangat pero pilit na nahihila pababa. Yung mga bagay na alam at kilala ng ibang tao pero hindi alam kung ano ba talaga ang halaga at nagagawa nila.Parang ulan. Kaylangan nga magpasalamat pa tayo na umuulan eh. Kasi kung wala nito, walang anumang halaman ang mabubuhay ng matagal sa mundo."

"Ahhh.... pero bakit parang takot ka dun sa manika kanina?"

"May phobia kasi ako doon."

"Ahhh ok." Saglit syang tumingin sa labas at biglang kumulog ng malakas.
"Well...since malakas pa ang ulan, dadaldalin muna kita. Saan nagmula ang pangalan mo?"

"True name?" We have 2 names kasi. Kim Dahyun is my True name at Dandelion Ray Lazaro is my alternative name.

"Alternative."

"I love flowers."

"Anong favorite mo?"

"Dandelions." I smiled at him.

"No wonder."

"Dandelions are very popular. Pero hindi alam ng lahat ng tao ang mga bagay na pwede nyang gawin."

"Huh? Di ko gets."

"Alam mo, 1 month bago masagasaan si kuya Myungsoo, pumunta ako sa puntod ng mama ko. Wala syang lapida kasi wala talaga kaming pera dati. Nung dumating ako doon, may mga halaman na tumutubo. Inalagaan ko yon hanggang sa lumaki na sila. Then nung araw bago mamatay si kuya Myungsoo, nagwish ako. Sabi kasi nila kapag daw nagwish ka sa dandelions, magkakatotoo."

"Anong winish mo?"  Nilagay ko ang mga kamay ko sa lamesa at ipinatong doon ang ulo ko habang nakatingin sa kanya.

"Winish ko? Na sana dumating ang araw na malaman ko ang katotohanan tungkol sa sarili ko at sa mga taong nakapaligid sakin."

"Oh... nagkatotoo?"

"Nae." (Yes)

"I week after kuya's funeral. Pumunta ako sa kwarto nya. Naglinis ako pero may nakita akong letter sa ilalim ng unan nya. Andun lahat ng paliwanag tungkol sa kanya at kay mama."

"Mama mo? Na nagtrato sayo na parang basura?"

"Yes. And may rason kung bakit nya ginawa yon. Kahit na ayaw nya parang may pumipilit sa kanya na saktan at pahirapan ako."

"What do you mean?"

"Wala ako sa posisyon para magsalita. Isa pa, ayoko nang balikan ang nakaraan."

>> Unknown <<

Andun sila. Nagkukwentuhan. Para bang pinapaalam nya ang lahat tungkol sa kanya.

Ako dapat ang nasa harap nya. Ako dapat ang taong ibibili sya ng ice cream sa tuwing uulan at may problema sya. Ako dapat ang kakwentuhan nya. Ako dapat ang nagpapangiti sa kanya.

Masakit.

Para syang pangarap.

Gustong gusto mong abutin, pero palagi nalang may sagabal. Problema. May hindi sang-ayon.

Malayo-layo pa ang lalakbayin ko para maabot ang nag iisang pangarap ko. Sya yun.

Soon, ako na ang nasa pwesto ni Jeydee.

Soon, mapapasakin kana.

Soon, ako na ang mamahalin mo.

Sana nga lang may bakante pang lugar sa puso nya sa panahon na yun. At kung meron man, ako ang mag-o-occupy sa bakanteng yun.

>>>>
Yayyyy!!! Nakatapos uli ako ng chapter. Medyo naghahabol kasi kami sa lessons ngayon eh. Madami kasing araw na walang pasok kaya minamadali namin kaya hindi ako masyado makapag update.

Anyway, si Vince po ay si VERNON ng SEVENTEEN.

Yun lang.

Baby Author,
Dasom 1013