Anlayamadığım bir çok şey var ama hepsini bir şekilde geride bıraktım. Yani kısaca: birgün uyandım ve bitti. Diyemedim hiç bir zaman, anlayamadığım birşey olmadı. Hepsine bir kılıf uydurdum. Asla geride bırakamadım, önceki gün ertesi güne hep devretti. Gözlerini açar açmaz bunları düşünmek ne kadar saçmaysa, hayatta o kadar saçma. Öyle olmasaydı eğer bebekler doğduğunda çığlıkla ağlarlar mıydı ?
Sakin bir güne benziyor. Kuşlar ötmüyor. Güneş bulutların arkasından ilerliyor. Kahvaltı hazırlıyorum kendime, balkonda yiyorum. Bu hale geleli çok oldu, niye geldiğimi tam olarak hatırlamıyorum. 2sene önce yüzümden düşmeyen gülümsemeye ne oldu ? Çaldılar mı onu benden, yoksa ben mi kaybettim? Komik insanların büyük bir sıkıntısıdır bu. Kimse onlarla olmaz. Dertleri varmı düşünmez. Onlar ile eğlenilir gün geçirilir ama eve gittiğinde kimse hatırlamaz onu. O gülüyordur çünkü gülüşünün altındakileri belli etmeden.
Evde bunalıp dışarı çıktım, biraz yürümek için. Birazda yürürken kafayı yemek için. Başkalarını bilmiyorum ama yürüyüşler çok verimli bana göre. Hem dışarıya görünüyorsun hem içeride kaybolabiliyorsun.
Yanaşıp sigara istedi esmer uzun saçlı kız. 3 dal kalmıştı, 2sini aldı. Ben sonuncusunu yaktığımda sigaraları kırıp attığını gördüm. Ne yapıyorsun diye soracakken cevap verdi: zehirlenmeni istemedim. Beni tanımamasına rağmen benimle ilgilenmesi hoşuma gitmişti. İsmimi sordu. Kayra dedim. Gerçek ismimi söyleme gereği duymadım birgün unutacağı için. Anlat dedi birden. Sigarayı bu denli içten çekmenin sebebi nedir? Yaşananlara dair söylenmesi gereken çok şey var aslında. Bütün bir geceyi uykusuz geçirmene sebep olan şeyleri bir nefeste anlatmak kolay değildir. O kadar çok şey biriktiriyor ki insan. Kimsenin karşılığında bir şey söylemeside gerekmiyor. Oturup uzun uzun anlatmak, ne varsa söylemek yetiyor çok zaman. Karşındaki bir şey sormasa. Yargılamadan, yüzünü ekşitmeden, saate çaktırmadan bakmaya uğraşmadan, dudak bükmeden dinleyiverse, anlatacak o kadar çok şey varki. Ama içimiz bir dolap değil ki açıp bakalım. Açıp gösterelim. Anlatmak kolay değil, kendime bile zor acıkladığım şeyleri sana nasıl anlatayım. Boşver dedim ne yaşadığımı zaten anlatamıyorum. Asıl sorunda bunca kelimeye rağmen derdini anlatamamak zaten.
Görüşürüz deyip kalktı. Umarım görüşürüz dedim. Benimle olucak birine su kadar ihtiyacım var, umarım görüşürüz.. Nerde görüşeceksek.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
While Living Death(Yaşarken Ölmek)
Novela JuvenilHikayeye başlamadan önce 4 bölümü okumanızı tavsiye ederim. Bölümler karakterin duygularını anlatmakta.Hikayeyi onlardan sonra okursanız daha etkili olur.