2აგვისტოს ვქორწინდებოდი.როგორც წესი ხალხი ამ დღეს უზომოდ ბედნიერია,მაგრამ ჩემთან ყველაფერი სხვაგვარად იყო.არვიცი ეს ქორწინება სიხარულს მომიტანდა თუ უბედურებას.
ერთი კვირა უბრალოდ სახლში გამოკეტილმა გავატარე. ქორწილის წინა დღესაც ჩვეულებრივ სახლში ვიყავი როცა კარზე ზარი გაისმა.სახლში ჩემს გარდა არავინ იყო.ავდექი და კარების გასაღებად წავედი.კარი გავაღე და ჯონგინი დამხვდა.რაღაცას ჭამდა
-გამარჯობა-ვუთხარი დაბნეულმა
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-მამაშენმა არგითხრა კაბის ასარჩევად უნდა წავიდეთ
-კარგი შემოდი,გამოვიცვლი და წავიდეთ-ვუთხარი და სახლში შემოვუშვი-თავი ისე იგრძენი როგორც საკუთარ სახლში.წავალ გამოვიცვლი
ჩემს ოთახში შევედი და გამოვიცვალე
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ტელეფონი ავიღე და ოთახიდან გამოვედი
-წავედით?-იკითხა
-კი,არ შეეძლოთ როგორც დანარჩენი რამ გადაწყვიტეს ჩვენს გარეშე ისე ეყიდათ კაბა,ჩვენს აზრს ხომ მნიშვნელობა არ აქვს
-არვიცი-მხრები აიჩეჩა და გამომხედა-გინდა ერთმანეთი უკეთ გავიცნოთ?
