ჯონგინი ხელს კიდევ არ მიშვებდა ისე ვიჯექით მაგიდასთან რაც ელისონს აღიზიანებდა.ელისონი ფეხზე წამოდგა და თითქოს წაბარბაცდა მთელი ჭიქა რაღაც საშინელება მე გადამასხა ტანსაცმელზე
-რა ჯანდაბააა ელისოოონ-იყვირა ჯონგინმა და წამოენთო,მაგრამ მე ხელი მოვკიდე და ისევ თავის ადგილას დავსვი
-არაუშავს გამოვიცვლი,ტანსაცმელი მაინც აქ მაქ
-მიაგნებ გზას?-თავი დავუქნიე და მანქანამდე ძლივს მივედი.მანქანა გასაღებით გავაღე და საბარგულში ჩანთებში ქექვა დავიწყე.ბოლოს შესაფერისი ტანსაცმელი და ფეცსაცმელი ვიპოვე და კლუბში შევბრუნდი,საჭიროოთახში შევედი კარი საგულდაგულოდ ჩავრაზე და გამოვიცვალე.სარკეში ჩემი თავი შევათვალიერე და კმაყოფილმა ჩავიღიმე,მიუხედავად იმისა რომ ძალიან გამომწვევად მეცვა მაგარი მეკიდა,სასმელი უკვე მოკიდებული მქონდა
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
გამოცვლილი ტანსაცმელი ისევ მანქანაში დავაბრუნე და კლუბში შევბრუნდი
ჯონგინის POV
-ჰოუფი რამდენი ხანია გამოსაცვლელადაა წასული.ნეტა რამე ხო არ მოუვიდა-ერთ ადგილას ვერ ვისვენებდი
-დამშვიდდი ხომ ხედავ უკვე მოდის-ხელი გაიშვირა ჩანიოლმა ჩემოსასვლელისკენ.
-აბა სად ვერვხედავ-ვიკითხე დაბნეულმა
-აი ისაა წითლები რო აცვია-პირი ღია დამრჩა ასეთ ფორმაში რო დავინახე.მის გარშემო რამდენიმე ბიჭიც შევნიშნე რომელიც თვალს აყოლებდნენ.ბრაზისგან ხელები მოვმუჭე ისე ძლიერად თან ფრჩცილებიც შემესო კანში.
მოვიდა და ჩემს გვერდით დაჯდა
-ჰოუფ ჯონგინის ცოლი რო არ იყო მე შეგაბავდი-თქვა ჩანიოლმა
-ხომ არ გცივა?-ვკითხე მან კი გაოგნებულმა შემომხედა
-ამ სიცხეში რანაირად შემცივდება-მითხრა სიცილით
-რავი აბა,კარგად გამოიყურები
-მადლობა.ახლა კი დაასხით დავლიოთ-ნახევარ საათში უკვე ძაან მთვრალი იყო-აუუუ წამოდით მეცეკვეთ რაა-თქვა და ტუჩები დაბერა,ამ მომენტში ისეთი ბავშური და საყვარელი იყო.ყველამ უარი უთხრა და ბოლოს მე მომიბრუნდაა მეც მის სისაყვარლეს ვერ გავუძელი და ცეკვაზე დავთანხმდი
საცეკვაოთ გავედით და ცეკვა უნდა დაგვეწყო როცა ნელი სიმღერა გაისმა.მეც მასთან ახლოს მივედი და წელზე ხელი მოვხვიე,ხელები კისერზე შემომხვია და თავი ჩემს კისერში ჩარგო.მისი ყველა ამოსუნთქვისას ტანზე ტაო მაყრიდა.ჩვენი სხეულები ლამაზად ყვებოდა რითმს,მინდოდა ეს წუთი სამუდამოდ გაგრძელებულიყო.მაგრამ ეს შეუძლებელი იყო,მუსიკა დამთავრდა.ისევ ჩვენს ადგილებს დავუბრუნდით და სმა განვაგრძეთ.მალე დავიშალეთ,ჰოუფი მანქანაში ჩავდე.მთვრალი არ ვიყავი ასერომ მანქანა დავქოქე და სახლში წავიყვენე.
მთელი გზა ეძინა,მანქანა გავაჩერე,უკანა კარები გამოვაღე და ხელში ავიყვანე.კარი ძლივს გავაღე და კიბეებზე ნელა დავიწყე სვლა.მისი ოთახის კარი ღია იყო ამიტომ საწოლზე ფრთხილად დავაწვინე და მის გვერძე ჩამოვჯექი
არვიცი ზუსტად რამდენი ხანი ვუყურებდი მის სახეს 5,10 თუ 20წუთი მაგრამ მხოლოდ მაშინ გამოვფხიზლდი როცა თვალები გაახილა
-უკვე სახლშივართ?-თქვა დაბნეულმა-ახლა მოვედით?-თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე და ფეხზე წამოვდექი,გასვლას ვაპირებდი მაგრამ მისმა ხმამ გამაჩერა-ქაიი
-ჰო-უკან შემოვბრუნდა
-არწახვიდე რაა-მუდარის თვალებით შემომხედა.გავშეშდი,ის მთხოვდა რომ მასთან ერთად დამეძინა.ლოგინის მეორე მხარეს ჩაიწია და თავისუფალ ადგილზე ხელი რამოდენიმეჯერ დაარტყა-მიდი,ნუ გეშინია-მეც მას დავემორჩილე და თავისუფალ ადგილას დავწექი,ის კი ჩემსკენ მოჩოჩდა,ხელები შემომხვია ჩემს მკერდზე თავი დადო და მაშინვე გაითიშა
