შეიძლება ვიღაცას შენი ღიმილი შეუყვარდეს(დასრულებული)

თავი 19(დასასრული)

დაახლოებით 9 თვის შემდეგ

ღამე ტკივილი მაღვიძებს და ვხვდები,მშობიარობა მეწყება.ჯონგინის გაღვიძებას ვცდილობ მაგრამ ამას რა გააღვიძებს

-ჯანდაბა ჯონგინ-ვიყვირე ბოლო ხმაზე მაგრამ რეაქცია0-სხვა გზა არ მაქვს,წყლით სავსე ჭიქას ვიღებ და თავზე ვასხავ.შეიჭმუხნა და თვალები გაახილა

-რას აკეთებ?-მკითხა დაბნეულმა

-წყალი დავღვარე-ვუყვირი რადგან უკვე ტკივილს ვეღარ ვიკავებ

-მერე მაინცდამაინც ჩემზე უნდა გადმოგესხა?-დაიწყო ბუზღუნი

-ადამიაანოოოო-ვიყვირე და ხელი მაგრად მოვუჭირე-მშობიარობა დამეწყო იდიოტოოო-ფრჩხილები კანში ჩავაჭირე

-ჯანდაბა ისუნთქე-სუნთქვა თვითონ დაიწყო,ღმერთო რა სულელია-ცოტაც მოიცადე პატარა-ლოგინიდან წამოხტა და უკვე გამზადებული ჩანთა აიღო,შემდეგ ფეხზე ჩაიცვა და კარისკენ გაიქცა

-ნუ ხარ შტერი მე დეგავიწყდი-ეგრევე დაასტოპა და შემობრუნდა

-ჯანდაბ,ჯანდაბა,ჯანდაბა-ჩემთან მოვიდა და ხელში ამიყვანა.მანქანამდე ძლივს მიმიყვანა.მთელი გზა იქით ვაწყნარებდი-მალე მივალთ პატარა დამშვიდდი-მეუბნებოდა და მაძლევდა უფლებას მის არაჩვეულებრივ კანზე ჩემი ფრჩხილების კვალი დამეტოვებინა.სავადმყოფოში მალე მივედით.ხელში აყვანილი შემიყვანა და ყვირილი დაიწყო

-წყლები დავღვარე-მის სულელობებზე სიცილით მოვკვდებოდი ასეთ დღეში რომ არ ვიყო.ექთანმა გაიცინა-მე კი არა მან-საკაცე მოიტანეს.მან კი ზედ დამაწვინა.სამშობიაროში არ შემოუშვეს ამიტომ კართან იდგა

ჯონგინის P.O.V

ღმერთო რა სისულელეები ვაკეთე.კართან ვდგავარ და მისი ყვირილი მესმის.ახლაღა მახსენდებიან სხვები და ყველას სათითაოდ ვურეკავ.პირველი მამამისი მოვიდა,შემდეგ კი დანარჩენებიც მოყვნენ.წინ და უკან დავდიოდი,ერთ ადგილას ვერ ვჩერდებოდი