Feels like Heaven

Chapter 29

---
Alesha's PoV

"Come here, Alesha." tawag sa akin ni Mrs. Coleman. Lumapit naman ako dito ng nakangiti, "tikman mo, 'to." isinubo niya sa akin ang gata ng niyog na niluluto niya.

My eyes widened in amuse. That's was good.. no scratch that— that was perfect.

Malaki ang ngiting tumango-tango ako kay Mrs. Coleman, "Sobrang sarap po"

Her eyes is full of happiness and she clap. "Awesome"

We've been here for four hours and his parents is so wonderful, they are good. Sobrang bait nila, akala ko nung una talaga ay hindi nila ako matatanggap pero hinarap ko sila at mukhang masaya sila dahil maikakasal na daw ang anak nila. Not to mention it but they are vote of us.

In four hours we are not talking yet about our wedding if they gave us their blessing. Palagi kasi akong inaaya ni Mrs. Coleman na tikman ang luto niya, nabanggit daw rito ni Aeris na marunong daw ako magluto kaya ayun para kaming bag bonding sa kusina.

Si Aeris naman ay kasama si Mr Coleman, bonding daw nila yun. They are behind the house and talk about stuff. Like, boys stuff or something.

Pagkatapos daw nitong gawain ni Mrs Coleman ay paguusapan na namin ang pagbibigay nila ng blessing. Hindi ko alam pero na-excite ako. Ramdam kong ibibigay nila pero... baka mag bago kasi ang isip nila. Basta.

"Alesha?" I turned to Mrs. Coleman.

"Ano po yun?" I came near to her.

"Tawagin mo na yung fiance mo at yung ama niya. Tapos na tayo." Mrs. Coleman said.

"Sige po, Mrs Coleman"

I was about to turned when a pair of hand grabbed my arm and turned to it. It was Mrs. Coleman.

"Stop calling me, Mrs. Coleman, okay?" she said in a smile.

Nagtataka akong tumingin sakanya, "Ano po ang gusto niyong itawag ko sainyo?"

She still wearing a beutiful smile. "Call me Tita or Mom, yung uri ng pagtawag sa akin ni Aeris." hinaplos niya ang pisngi ko, "you're part of our family, hija. We don't need to talk about the blessing, as long as you promise that you will not leave my son, we're good."

Kinuha ko ang kamay niya nasa pisngi ko at pinisil iyon ng bahagya saka siya binigyan ng maliit na ngiti. "I won't leave, Aeris. And I promise." kunwaring nag taas pa ako ng kamay na 'kala mo'y nanunumpa.

She chuckled, "Good, hija. Now, call them."

Tumango ako saka pumunta sa likod ng bahay nila.

Naabutan ko silang nagtatawanan kaya medyo sumilip ako. Malayo ako sakanila kaya hindi ko naririnig ang usapan nila kaya lumabas naman akong kapagkuwan saka sila nilapitan.

"Oh, nandito pala and iyong mapapangasawa, anak." tinuro ako ni Mr Coleman.

Lumingon naman si Aeris sa akin saka siya tumayo para ako'y alalayan. I gave him a sweet smile and mouthed a 'thanks'. Tinugon niya ito ng halik sa aking pisngi.

"Hello po, Mr Coleman." bati ko sa ama ni Aeris.

"Hello din, hija."

"Kakain na raw po tayo." sabi ko dahil ayokong humaba ang chitchatan namin at hindi kami nakabalik doon dahil puro na lang katatawanan ang aming paguusapan.