The Devil Makes Three

Hoofdstuk 1

Toen de wekker ging was het een dag zoals alle anderen. Ik stond op, kleedde me aan, deed make-up op en ging naar beneden om te eten. 'Hey.' zei ik nog een beetje slaperig toen ik de keuken binnenkwam. 'Hey.' werd ik al even slaperig begroet door de rest van mijn familie; mijn vader, mijn moeder en mijn broer Jamie. Ik maakte voor mezelf een bakje met yoghurt, muesli en appel klaar en begon te eten. Onder het eten was er een beetje een dood gesprek, gewoon omdat iedereen nog moe was. Nadat ik klaar was met eten en tandenpoetsen stapte ik op de fiets en reed naar de plek waar Harper en ik altijd afspraken. Ze stond al te wachten. 'Yooo!' riep ik naar haar. 'Haayy!' riep ze terug en we fietsen samen naar school. We begonnen over allerlei onzin te praten, gewoon van die dingen waar je over praat als je zestien bent. 'Zullen we morgen zwemmen?' vroeg Harper op een gegeven moment. Het was vrijdag (lang leve de vrijdag!) dus ik stemde vrolijk in. Toen we bij school kwamen zetten we onze fietsen ergens neer (we vergaten ongeveer elke dag waar we ze neer hadden gezet) en liepen de school in. We waren druk aan het praten toen ik opeens een duw in mijn rug kreeg. Ik wist wel wie het was. 'Ga weg, Oliver.' zei ik geïrriteerd. 'Ga zelf weg, je loopt altijd in de weg.' klonk Olivers stem. Ik zuchtte. Harper en ik liepen naar ons groepje en begonnen te kletsen. Maar goed, even terug naar Oliver, ik ken hem sinds de eerste klas en vanaf het allereerste moment dat we oogcontact maakten wisten we al dat we elkaar niet mochten. Maar uiteindelijk was het meer dan 'elkaar niet mogen', we haatten elkaar gewoon. Nog steeds eigenlijk. Ik kan hem echt niet uitstaan en hij mij ook niet. Probleem is dus dat ik nog 1 jaar en 1 maand met hem zat opgescheept. Gelukkig zaten we niet in dezelfde klas, dat zou echt een ramp zijn geweest.

Toen de bel ging liepen Harper, Lisa, Isa (aka (L)Isa, dat typ ik altijd als ik met ze allebei aan het appen was ofzo, wat ben ik toch grappig) en Lieke naar geschiedenis, ons lievelingsvak natuurlijk. Nee grapje. Eenmaal binnen zat ik naast Isa en we waren niet erg aan het opletten, ze had een stalker op Instagram ofzo die wou dat ze hem ging appen (a/n: HAHAH ISA). Toen de bel eindelijk ging had ik echt geen idee waar deze hele les over was gegaan, volgens mij Napoleon, en we liepen naar biologie. Op de gang kwamen we Oliver en zijn groepje tegen. Oliver en ik wierpen elkaar een paar van die 'ik zou je wel willen vermoorden' blikken en maakten een aantal gemene opmerkingen. Eenmaal bij biologie ging het niet helemaal zoals gepland. Deze keer zat ik naar Lisa en we waren weer van plan om niet te gaan opletten en wouden net een discussie over kippen (a/n: lisa geheheh) beginnen toen we werden onderbroken door die aardige mevrouw Jones. 'Sydney.' klonk haar stem. 'Wat?' zei ik verstrooid. 'Je let weer eens niet op.' zei ze beschuldigend. 'Echt wel!' antwoordde ik beledigd. Natuurlijk was ik niet aan het opletten, but who cares? 'Dan weet jij vast wel of een geënte tak tak vruchten kan geven gelijk aan die van de onderstam.' Wacht, wát zei ze? Een geënte tak die... wat? 'Nou, ik weet wel dat Lisa dat wel kan, als ze hulp heeft van haar kipjes.' zei ik. Naast mij barstte Lisa in lachen uit en een seconde daarna begonnen Harper, Isa, Lieke en een paar andere mensen uit de klas het ook keihard te lachen. Ik probeerde mijn gezicht in de plooi te houden, alsof dit een héél serieus overdacht antwoord was, maar helaas. 'Nablijven, mevrouw Evans.' zei Jones. Ik zuchtte. Lekker dan. Een beetje humor kan ook echt nooit worden gewaardeerd. De rest van de les probeerde ik wat beter op te letten, maar dat ging nogal lastig doordat Lisa me de hele tijd foto's van kippen liet zien. Ik weet het, ze is echt raar. Ze heeft een vage kippen-obsessie.

En eindelijk na nog twee uur was er middagpauze. We liepen met z'n vijven naar buiten en ploften meet een zucht neer in het gras naast de vijver. 'Echt super stom dat ik moet nablijven,' mompelde ik geïrriteerd. 'En het is ook nog eens vríjdag!' 'Ja, slaat nergens op.' zei Lisa. 'Je opmerking was echt geniaal met een hoofdletter G.' 'Dat is wel waar.' zei ik eigendunkerig. Ik schoof mijn lange bruine haar achter mijn oren en pakte een boterham. 'En we hebben vandaag ook nog tot kwart voor vier.' zei Harper ineens. Ik zuchtte diep. 'Ik heb een zwaar leven.' Toen begon Lieke over haar nieuwe crush te vertellen, Calum. Hij zat in 5HA, bij Oliver dus, en was blijkbaar helemaal ge-wel-dig. 'En hij kan ook nog eens zo goed zingen.' zuchtte Lieke met een dromerige blik in haar ogen. 'Ik zou hem fixen als ik jou was.' zei Isa half sarcastisch, maar gelukkig had Lieke dat niet door. Ik ging in het gras liggen en toen zag ik dat mijn rugzak ineens begon te zweven. Hij bleef even op één plek hangen en vloog toen richting de vijver. Een seconde later drong het tot me door. 'OLIVER!' schreeuwde ik woedend. Ik sprong overeind en gaf Oliver een mep in zijn gezicht. Zijn zelfgenoegzame grijns veranderde in een grimas en ik zag dat hij van plan was om me terug te slaan, maar Harper greep zijn pols. 'Geen meisjes slaan.' zei ze streng. Boos liep ik naar mijn rugzak. Oliver was zó kinderachtig, jeetje wat had ik een hekel aan hem.

Vier lesuren later nam ik afscheid van mijn vriendinnen en liep ik naar het biologie lokaal. Lekker een uurtje gaan nablijven. Tot mijn grote ergenis was ik blijkbaar niet de enige die moest nablijven. Drie keer raden wie er nog meer was. Juist ja, Oliver Moore. 'Wat doe jij hier?' vroeg ik bitchie. 'Met de brandkraan gespeeld. Wat doe jíj hier?' 'Bijdehante opmerking gemaakt.' Mevrouw Jones waggelde het lokaal in. 'Jullie mogen dit lokaal, en het lokaal hiernaast helemaal schoonmaken. En jullie blijven net zo lang totdat alles brandschoon is.' zei ze. Oliver en ik zuchtten tegelijk en wierpen elkaar daarna een boze blik omdat we tegelijk zuchtten. 'En ik blijf hier toezicht houden, dus denk maar niet dat je stiekem weg kan sluipen.' voegde mevrouw Jones eraan toe. Ik zuchtte nog een keer. Ik zou niet eens de moeite hebben genomen om weg te sluipen. Oliver en ik pakten schoonmaakspullen en begonnen met boenen. Om de paar minuten keken we op om elkaar een dodende blik te werpen, maar verder zeiden we niks. Na ongeveer vijftig minuten waren we (eindelijk!) klaar. Chagrijnig mompelden we een 'Doei, mevrouw' tegen mevrouw Jones en liepen naar de fietsenstalling. Ik had wonder boven wonder mijn fiets in twee minuten al gevonden toen ik opeens een raar geluid hoorde. 'Stil eens!' siste ik naar Oliver die met veel lawaai aan zijn fiets zat te morrelen. Hij wou er tegen in gaan, maar ik zei nog een keer 'Sssst!' en toen hield hij gelukkig zijn mond. Ik hoorde het nog een keer. Het klonk alsof iemand heel veel pijn had. Het klonk als iemand die aan het kermen was.

In een paar seconden nam ik een besluit. Ik rende naar het hek dat het schoolplein scheidde van de huizen ernaast. Het geluid kwam beslist daar vandaan. Ik pakte de bovenkant van het hek vast, spande mijn spieren aan en trok mezelf op. Een paar seconden later stond ik veilig en wel aan de andere kant. 'Wacht!' klonk er ineens. Oliver kwam eraan rennen. 'Ik wil mee.' 'Schiet op dan.' zei ik geïrriteerd. Oliver gaf me een 'hou je bek, stom wijf' blik en klom toen ook over het hek. Zo zachtjes mogelijk slopen we door de tuin en het flitste even door mijn hoofd dat we eigenlijk aan het inbreken waren, maar die gedachte duwde ik snel aan de kant. Het geluid werd sterker en blijkbaar kwam het uit het tuinhuisje. Ik nam een sprintje en deed de deur van het tuinhuis open. Daar zag ik iets liggen dat nog lang op mijn netvlies gebrand zou staan. Er lag een vrouw. Rond haar buik lag bloed op de grond en een paar bloeddruppels gleden langs haar hoofd. Verstard stond ik in de deuropening. Ik schrok toen ik ineens verder naar binnen werd geduwd. Bang keek ik om, het was Oliver. Zijn ogen gleden van mij naar de vrouw en bleven daar hangen. We stonden daar wel een minuut te staren, we wisten dat ze zo goed als dood was. Toen opende ze nog een keer haar ogen en we zagen dat ze ons hoopvol aankeek. Een seconde later had ze haar laatste adem uitgeblazen.

{ a/n: hoofdstuk 1! hoe vonden jullie het? in het begin was het best wel saai lol sorry, maar ik moest iedereen een beetje introduceren. ;) gelukkig was het einde wat spannender! gewoon een vrouw dood :o. vote/comment ? ik wil graag horen wat jullie ervan vinden! x }