Hard things, b brave story

Hoofdstuk 9

Veer POV:

Langzaam word ik wakker. Ik doe mijn ogen open en gaap. Ik draai me om en zie dat ik nog in Kaj's kamer op zijn bed lig. Maar waar is Kaj? Dan komt hij binnen. 'Je bent wakker', zegt hij met een glimlach. 'Hoelaat is het?', vraag ik. '10uur, maar je lag zo lief te slapen...wou je niet wakker maken', zegt hij. Wel lief. 10uur dus. Heb nog een uur. 'Moet om 11uur weg, naar school', zeg ik. Hij knikt. 'Moet jij niet naar school?', vraag ik hem. 'Nee, heb mavo afgerond en werk nu', zegt hij. 'Watvoor werk?', vraag ik nieuwsgierig. Hij kijkt weg. Het lijkt alsof hij erover na moet denken. Dan kijkt hij mij weer aan. 'Ik werk bij een garage waar ik veel verdien en zelf mijn werktijden mag bepalen', zegt hij. 'Dat is chill', zeg ik. Hij knikt. 'Het ontbijt staat al klaar', zegt hij en hij loopt de kamer uit. Ik sta op en kleed me om en loopt de kamer uit. Ik zie er niet uit, maar dat boeit me even niet. Als ik de kamer binnen komt heeft echt het ontbijt klaar staan. Met eitjes en sapjes enzo. 'Wauw', zeg ik. Hij grijnst. 'Kom zitten', zegt hij. Ik ga naast hem zitten. 'Lief van je', zeg ik. We beginnen te eten. En het is verrassend lekker. Als het op is sta ik op om hen te helpen met afwassen en alles terug zetten.

'Ik wil je geen stress bezorgen, maar weet dat je nog maar 10 minuten hebt voor school', zegt Kaj. Shit. Ik ren naar de badkamer en pak een random borstel om me haar te kammen. Gelukkig hoef ik nooit veel dingen te doen aan mijn haar, dus het zit wel oké. Ik zie er nog steeds niet uit, maar ik moet nu opschieten. Ik ren terug en kijk Kaj aan. 'Ehh kan je me brengen?', vraag ik. 'Tuurlijk', zegt hij. We lopen naa buiten, naar zijn scooter. We gaan erop zitten en rijden weg. 'Ik rijd wel wat sneller, dan kom je nog op tijd', zegt hij. Als antwoord geef ik hem een kus op zijn wang. Hij rijd in een top tempo naar mijn school. Als ik af stap gaat de bel. Ik geef hem snel een zoen en loop dan de school in. Ik loop naar mijn kluis en pak mijn tas en stop de boeken erin die ik heb. Dan loop ik snel naar Natuurkunde. Ik loop het lokaal in en iedereen kijkt me aan. 'Snel zitten', zegt mevrouw van Kampen. Ik ga snel naast Iris zitten, de enige die nog naast niemand zit. 'Waar was je?', vraagt ze. 'Bij Kaj', zeg ik. Ze kijkt verrast. 'Ik vertrouw hem niet', zegt ze. Ik laat haar de ring zien. Haar mond valt open. 'Hij heeft hem gekocht en vroeg toen of ik zijn meisje wou zijn, ik zei natuurlijk ja', zeg ik met een smile. Robin, die voor ons zit, draait zich meteen om. 'Heb je met hem?!', zegt ze. Ik knik. Richella, die naast Robin zit, draait zich ook om. 'Je was de laatste tijd al vrolijker, had al zoiets verwacht', zegt ze. 'Maar hij is zo lief, hij ging gister ook allemaal kleding voor me kopen enzo', zeg ik. Laura, die achter ons zit, mengt zich ook met het gesprek. 'Het is toch niet een loverboy ofzo? Ik heb weleens gehoord dat die ook alles kopen enzo', zegt Laura. Ik draai me om naar Laura. 'Nee, sowieso is hij dat niet', zeg ik. Fabienne mengt zich ook. 'Pas wel op, je weet maar nooit', zegt ze. Het is dat we het weer goed hadden gemaakt, anders was ik boos op dr geworden. 'Meiden, blijven jullie in de les en zijn jullie stil of willen jullie verder praten? Dan stuur ik jullie eruit', zegt mevrouw van Kampen. 'Sorry', mompel ik. 'We blijven hier', zegt Laura. Mevrouw van Kampen knikt en gaat verder met de les. Ik kan mijn gedachten er niet bij houden. Ik denk de heletijd aan Kaj. Hij doet wel mysterieus soms...Misschien is hij wel een loverboy...Dat zou wel veel verklaren. Ik heb namelijk het gevoel dat hij iets verbergt met zijn vrienden. Ik ga hem ermee confronteren. Als hij liegt zie ik het dan meteen. Het ergste is dan dat als hij het is, ik hem niet wil verlaten. Ik ben nog nooit zo verlieft geweest en geen een jongen kan me zo laten voelen als hij doet. Ik pak me telefoon en besluit hem te appen.

Ik wil met je praten.x

Ik zucht terwijl ik het verstuur. Ik moet het weten. Al snel krijg ik een appje van hem binnen.

Oké, zal ik je uit school ophalen?x

Ik zucht. Ik wil het eigenlijk niet weten, ben bang dat hij het is. Maar ik wil het ook weer wel weten. Dilemma.

Is goed.x

Ik moet het weten. Anders kan ik niet verder met hem.

Als de laatste bel gaat loop ik snel naar mijn kluis. Ik gooi mijn boeken tas erin en doe de kluis op slot. Dan loop ik de school uit. Ik zie hem al staan. En loop naar hem toe. 'Is er iets?', vraagt Kaj. Hij ziet natuurlijk meteen weer dat er iets is. Ik zucht en stap meteen achterop. Hij rijd weg. Voor dat ik het weet zijn we er al. We stappen af en hij doet zijn scooter op slot. 'Ben je alleen in je appartement?', vraag ik. 'Nog wel, maar ze kunnen elk moment er zijn...Hoezo dan? Je hebt toch geen spijt van gister of wel?', vraagt hij. 'Nee nee, ik ehh wil gewoon iets belangrijks weten', zeg ik. Hij kijkt me raar aan en dan kijkt hij geschrokken. Hij loopt snel naar zijn appartement en ik volg hem. Hij doet de deur dicht, op slot. Dan kijkt hij mij aan. Ik zucht diep. 'Ben je misschien een ehhh een soort van ehhh loverboy?', vraag ik hem en ik kijk hem aan. Hij kijkt geschrokken en kijkt dan om zich heen. 'Hoe weet je dat?', sist hij. Ik draai me om en ga op de bank zitten. Mijn vriendje is een focking loverboy. 'Laat het me uitleggen', zegt hij. Ik ben versteend. Ik kan niks doen. Hij zucht overdreven hard. 'Ik wil dit ook niet, oké. Ik had geen keus. Ik woonde bij een pleeggezin en die was niet echt rijk. Ik zocht werk en Jason bood me iets aan. Ik verdiende dan zoveel dat ik gelijk ja zei zonder te weten wat ik moest doen', zegt hij en hij zucht weer. Hij gaat weer verder. 'En stoppen kan niet, dan knalt hij een kogel door je kop. Zelfs jij kan niet zomaar weggaan. Dan zal hij jou ook vermoorden', zegt Kaj. 'Wacht, waarom zou hij mij vermoorden?', vraag ik. 'Omdat je ons anders misschien zou verklikken bij de politie', zegt Kaj. 'Waarom ik?', vraag ik. 'Je moet me geloven. Het klinkt raar, maar is waar. Toen ik je zag werd ik meteen verlieft op je. Jij was zo bijzonder, zo mooi en...', zegt hij, maar ik onderbreek hem. 'Dat zeg je zeker tegen al je meisjes', zeg ik. 'Nee......Oké ja, maar Veer...Dit keer meen ik het', zegt hij. 'Hou op met je spelletjes, hou op met je acteer werk', zeg ik. 'Toen ik zo boos werd op Brian acteerde ik niet, niemand mag jou ooit aanraken. Serieus, als Jason iets met jou doet maak ik hem af', zegt hij boos. Ik zie dat hij het meent. Niemand kan zo goed acteren. 'Maar ik heb toch geen keus?', zeg ik. Hij kijkt me recht in mijn ogen aan. 'We kunnen vluchten, dat wil ik al zo lang', zegt hij serieus. 'Straks vind hij ons', zeg ik. 'We geven hem aan bij de politie en dan vluchten we. Dan kan hij niks meer doen. Maar eerst moeten we bewijs verzamelen', zegt hij. Meent hij dit serieus. 'Dit lukt nooit', zeg ik. 'Wat heb je liever? Proberen en blijven leven of prostituee worden en uiteindelijk een kogel door je kop krijgen?', zegt hij. Ik begin spontaan te huilen. Wat een kutkeuzes. Wat een kutleven. Ik wil terug naar mijn oude leven. Kaj gaat naast me zitten en legt een arm om me heen. 'Ik wil een leuk leven met je Veer...Ik hou van je', zegt hij. Ik weet dat hij het meent, maar nu lijkt alles zo zwart zo donker.

Comment, vote, share

~Don't be a ghost reader~