Hard things, b brave story

Hoofdstuk 26

5jaar later

Jason POV:
Na tweederde van mijn gevangenis straf uit te hebben gezeten. Hebben ze me vrij gelaten. T. ook. Ze letten nog wel op ons. Over 2 jaar, als onze straf er echt opzitten, letten ze niet meer op ons. Dan kunnen we ons plan uitvoeren. Wraak was nooit zo zoet.

Er is 1 ding wat niemand van mij weet. Iedereen ziet me als monster. Maar ik doe me alleen voor als één. Niemand kent mijn verleden...

Tot een jaar of 10 was ik gelukkig, heel gelukkig, met mijn vader Tim en moeder Sophie. Mijn vader staat nu bekent als T. En mijn moeder heb ik nooit meer gezien.

Op mijn 10e verliet mijn moeder ons. Ze liet wel een briefje achter:

Het spijt me, maar ik verlaat jullie. Jason, maak je vader trots!

Mijn vader was zo boos. Hij verloor zijn respect voor vrouwen. Hij wou mijn moeder terug pakken door andere meisjes pijn te doen. Ook was mijn moeder de bron van geld in huis, dus we hadden geen geld meer. Toen kwam me vader op het idee. Ik kon geen nee zeggen...want ja het is mijn vader. Alleen het werd steeds erger. Hij nam mij mee in zijn hele plan. Ik moest namelijk meisjes lokken. Oftewel hun loverboy zijn. Wou ik dat? Nee. Maar ik kon moeilijk mijn vader alleen laten, hij was nog de enige familie die ik had en ik was ook de enige familie die hij nog had. Ik wist dat als ik zou weigeren hij me uit het huis zo gooien en nooit meer iets met me te maken wou hebben. En ik wilde hem ook trots maken. Wie wilt zijn vader nou niet trots maken? Daarom deed ik mee.

Heel vaak wou ik opstappen, maar ik kon het niet. Ik was laf. Nogsteeds eigenlijk. Ik praatte er nooit over met iemand, niemand weet ook dat T. mijn vader is. En dat hou ik liever ook zo.

Ik moet zeggen dat ik het erg leuk gehad had met Kaj. Hij voelde echt als een broertje. En toen hij met Veer kwam. Ik wist meteen dat zij veel opleverde. Ook wist ik meteen dat hij een zwak voor d'r had. Dat kon je zo makkelijk zien. En trouwens iedereen had een zwak voor d'r. Zelfs ik. Alleen dat hij wou vluchtte met d'r en zijn leven voor d'r over had, had ik niet verwacht. Ook had ik niet verwacht dat Brian uiteindelijk de politie zou bellen. Mijn vader was pissed. Ik vond het eigenlijk wel prima. Heb ik eindelijk een tijdje rust.

Het leven in de gevangenis is niet zoals in de films. Het is veel beter. Het viel me reuze mee. Ik heb zelfs een paar vrienden gemaakt daar. 1 was opgepakt voor een moord en de ander had een meisje verkracht. Alleen ze hoefde allebei niet zo lang als ik in de gevangenis te zitten. Korter. Toen ik ze vertelden wat ik allemaal had gedaan, waren ze pittig in shock. Maar ook jaloers omdat ik het met zoveel chicks had gedaan.

Zelf ben ik ook nog altijd in shock. Ik weet nog goed de eerste persoon die ik moest vermoorden. Tiffany. Het eerste meisje waar ik verlieft op was. Ik kon het niet. Ik kon het echt niet. Ik voelde bij Tiffany hetzelfde als Kaj bij Veer voelde. Alleen kon ik niet vluchten, zoals Kaj wel deed. Ik sleepte haar mee in het hele gebeuren en uiteindelijk was ze op. Ze kon niet meer. Van mijn vader moest ik haar vermoorden. Alleen ik kon het niet. Toen ging hij mij bedreigen. Hij wist dat ik haar leuk vond. Hij zei dat als ik het niet zou doen hij mij eerst zou neerschieten en haar dan zou verkrachten en dan doden. Ik wou haar niet meer pijn doen. Dus schoot ik. Terwijl Tiffany huilde en ook bij mij de tranen kwamen. Vanaf die dag is mijn gevoel weg. Vanaf die dag ben ik ruw en harteloos. En elke keer als ik iemand vermoord moet ik lachen, omdat ik dan terug denk aan Tiffany...

Ik loop naar de kamer van mijn pa. Hij zit aan zijn bureau. Als ik naar binnenloop vergeet ik meteen waarom ik naar hem toe ging. Ik kijk op zijn bureau en zie een hele stappenplan. '60 blaadjes', zegt mijn vader trots. Eigenlijk wil ik geen wraak. Ik wil gewoon weer normaal leven. Tuurlijk ben ik boos op ze. Maar ik heb er rust mee gevonden. 'Onze wraak zal zoet zijn', zegt mijn pa. 'Wat doen we erna?', vraag ik. 'Waarschijnlijk weer in de gevangenis zitten en anders hebben we geluk', zegt hij. 'Gaan we dan een normaal leven houden?', vraag ik. 'Normaal?', vraagt hij. 'Mijn school afmaken en goede baan krijgen', zeg ik. 'Je hebt al een baan. Je wilt toch niet stoppen hé?! Je weet wat we met mensen doen die stoppen', zegt hij. Ik slik. Zou hij me serieus vermoorden?

😱😱😱😱
Hoofdstuk vanuit Jason. Hoop dat dit hoofdstuk meer duidelijk geeft over hoe het eigenlijk zit enzo.

Ik heb persoonlijk best wel medelijden met Jason. Hij heeft een vreselijk leven en vreselijke vader. Hebben jullie dat ook? of ben ik de enige😂.

Volgend hoofdstuk word spannend😱.

Ik ga verder bij 20 votes en 10 comments😔. Dus stem en reageer!💕

Comment, vote, share
~Don't be a ghost reader!!!~