Hard things, b brave story

Hoofdstuk 34

Jason POV:
Ik stap op mijn scooter en rijd snel naar Freddie. Hij is de enige die me nu kan helpen. Als ik bij zijn huis ben, stap ik af en bel aan. Hij doet open. Ik geef hem een briefje met het kenteken van de gestolen auto waar hij in rijd. "Zoek op waar hij nu rijd, snel", zeg ik en ik loop weg. Ik stap op mijn scooter en rijd alvast richting de snelweg. Ik heb een gevoel waar hij naartoe wilt...

Kaj POV:
Ik zit al iets van 40 minuten te wachten. Ik hoop zo dat het goed gaat en dat Kenji snel klaar is. Ik sta op en loop naar de keuken. Dan loop ik naar de deur en klop. "Wat is er?", Hoor ik hem vragen. "Gaat het goed?", vraag ik. "Kom maar binnen", zegt hij. Ik neem een diepe zucht en loop naar binnen...

Ik zie Veer liggen. "Als het goed is word ze zo wakker", zegt Kenji. "Ik hoop het", zeg ik. Hij loopt de kamer uit. Mijn blik blijft op Veer. Ik pak een stoel en ga naast haar bed zitten. Ik blijf hier net zolang tot ze wakker word.

Brian POV:
Ik sta stil voor een gebouw. Een groot gebouw. Zeker wel 16 verdiepingen. Ik pak een notitieblok en een pen. Ik moet heel even nadenken voordat ik iets erop schrijf.

Kom naar het dak van dit gebouw, dan zien we pas echt wie de stoerste is.
Brian.

Ik herlees het en er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. Ik leg het briefje op het dashboard en stap de auto uit. Ik loop het gebouw in en stap in de lift. Ik druk op knopje 26. De deuren van de lift gaan dicht en ik voel dat ik naar boven ga.

Als de lift stilstaat en de deuren opengaan, loop ik de lift uit. Ik ga naar links en zie nog een trap. Ik ga de trap op en zie dan een deur. Ik maak de deur open en zie dat ik nu op het dak ben. Ik loop naar voren en bekijk het uitzicht. Prachtig. Ik loop een paar stappen naar voren en draai me om. Zo... nu wachten tot die klootzak van een Jason komt.

Veer POV:
Langzaam gaan mijn ogen open. Ik voel zoveel pijn. "Veer", hoor ik Kaj zeggen. Ik kijk naar rechts en zie hem zitten. Ik glimlach. Er verlaat een traan mijn oog. Kaj streelt mijn wang. "Niet huilen babe, het is al goed", zegt hij. "Ik was zo bang", zeg ik. "Snap ik", zegt hij. "Hoe heb je mij gevonden?", Vraag ik. "Jason hielp me, zonder hem had ik jou nooit gevonden", zegt Kaj. "Waar is ie nu dan?", Vraag ik. "Hij zit Brian achterna. Waarschijnlijk gaat hij hem vermoorden", zegt Kaj blij. "Of andersom", zeg ik. "Hoe bedoel je", zegt Kaj. "Hij is gevaarlijk, een gevaarlijke gek. Hij wilt Jason vermoorden sowieso. Je moet hem waarschuwen", zeg ik. Kaj pakt meteen zijn mobiel en belt hem. Hij schud zijn hoofd. "Hij neemt niet op", zegt Kaj. "Ik overleef het wel hier, ga hem zoeken...", zeg ik. "Vind je het echt niet erg?", Vraagt Kaj. Ik schud mijn hoofd. "Nee, kan ik nog wat slapen", zeg ik. "Oké, tot zo dan", zegt hij. Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd. "Tot zo", zeg ik. Ik zie hem de kamer verlaten en even later hoor ik de voordeur dicht gaan. Ik hoop dat hij optijd is. Tuurlijk heb ik nogsteeds een hekel aan Jason. Maar wat Kaj zei.... dat hij zonder Jason mij niet had gevonden. Daarvoor moet ik hem bedanken. Hij heeft mij weer opgespoord en daardoor leef ik nog. Dat zal ik nooit vergeten. En daarom mag Brian hem niet vermoorden.

Volgend hoofdstuk is het laatste hoofdstuk😱. Het is zeker een spetterend afsluiter🎉.

Ik hoop dat jullie tot nu toe een leukig boek vinden☺️.

Comment, vote, share.

~Don't be a ghost reader~

💞💞