Piknikten döndük ve eve girerken kapının açık olduğunu farkettik.Aklıma kötü kötü şeyler gelmeye başlamıştı.Yutkunarak içeri geçtim.Anlaşılan kötü bişey yok gibiydi.Salona geçtim.Masanın üstünde bir kağıt vardı.Hemen açıp,okumaya başladım içimden...
"Merve ben çok üzgünüm ama ben bu evde artık kalamam,Lütfen beni anla.Nedenini sorma.Sakın haa senle alakalı değil bak.O gelen kızlardan biriyle aramda eskiden tatsız olaylar yaşamıştım ve bu yüzden aynı evde kalamazdım.Kendine iyi bak.Seni seven kardeşin Ceren..."
Hayır Ceren gitmiş olamazdı.O benim tek dert ortağımdı.Kardeşim gibiydi.Şimdi ben ne yapacaktım.Zaten Ceydanın babası rahatsızlanmıştı,acilen Trabzona gitmişti.Evde artık kimse yoktu.Rabia,Rüveyda ve Nisa dışında.Ha bide Zehrayı unutmayalım...
Çok geçmeden Rabia yanıma gelip,kağıdı elimden almaya çalıştı ama vermedim.Veremezdim.Kendilerini sucluyacaklardı ve burda durmak istemiyeceklerdi.Ve ben tek kalcaktım.
Elimden almaya çalışsada çebime sokuşturup,ağlamaya başladım.Kızlar yanıma oturup;
"Merve neden ağlıyorsun?O mektupta ne yazıyodu?".
Göz yaşımı silip;
"Ceren,gitmiş.."
Rabia ayağa kalktı ve Rüveydaya ve Nisaya imalı imalı bakarak;
"Kızlar biz bi odamıza geçelim Merve biraz dinlensin".
İtiraz etmeden yan odaya geçtiler.Merak edip,dinlemeye başladım.
Rabia;
"Kızların hepsinin gitme nedeni bence biziz.Baksanıza biz geldik herkes teker teker gitmeye başladı.Hemen bi ev bulmamız lazım".
Rüveyda gayet rahat bir tavırla;
"Ya bizle ne alaka Rabia.Saçmalama".
Nisa atıldı;
"Rabia haklı ya.Biz geleli herkes teker teker gitmeye başladı.Yarın acilen ev bakıyoruz haberiniz olsun"
Ya işte tahmin etmiştim tek kalacaktım buna bir çare bulmalıydım onları kaybedemezdim.Kapıyi aralayarak içeri girdim.Hepsi şaşkın şaşkın bana bakıyorlardı.Gözümdeki yaşı silip;
"Nolur gitmeyin,beni yalnız bırakmayın".
Nisa yanıma gelip,bana sarıldı.
"Bak Merve seni yalnız bırakmak istemezdik ,ama mecburuz.Görmüyormusun bizim yüzümüzden herkes evi terketti.Ne yapmamızı bekliyosun."
Bunlar gideceklerdi anlaşılan bi şeler yapmam lazımdı.
"Ya onlar sizin yüzünüzden gitmediler ki.Hepsinin işi çıktı acilen gitmek zorunda kaldılar."
Susup,düşünmeye başladılar.Sanrım gitmeyeceklerdi.Sonunda bi karar vermişlerdi.
"Tamam gitmiyoruz.Ama sırf senin için yoksa valla durmazdık".
Ohh be cok rahatlamıştım.Kızlarla kucaklaşıp,bavullarını kapıdan aldım.Ama yinede cok üzgündüm ,çünkü canımdan değerli kardeşimden ayrılmıştım...
*****
Sabah erkenden kalkıp,kahvaltıyı hazırladım.Bugün derslerimizi seçmek için okula gidecektik.Ama hala yatıyorlardı.Kaptığım gibi tencereyle odaya daldım.1,2 vurduktan sonra ayaklandılar.Yataklarını toplamadan kahvaltıya geçmişlerdi.Anlaşılan cok işimiz var bunlarla...
Kıtlıktan çıkmışcasına yiyiyolardı ki masaya çıkıp,bağıra bağıra;
"Bu evin kuralları var size hatırlatayım.
