Love the Way You Lie

Chapter 3

Chapter III

"D-dazzer... "

Muntik na akong umiyak ng makita ko ulit siya. Hindi parin nagbabago ang kanyang postura. Ganoon parin, gwapo at nakakapanghina ng tuhod ang kanyang dating sa'kin. He's very handsome to the point na hindi ko kayang bumaling sa iba. Sa kanya lang ako na halina ng husto na para bang ginayuma niya akong sa kanya lang dapat ako tumingin.

Dahil sa mahinang tawag ko sa kanya, bumaling ang tingin niya sa'kin. Muntik ko ng mahugot ang aking hininga nang mapagmasdan ko ng matagal ang kabuuan ng kanyang mukha. I wanted to hug him, kiss him and love him for the rest of our lives, pero hindi ko magawa dahil sobrang bigat ng kanyang tingin.

Kahit nanginginig ang aking mga kamay ay unti unti ko itong inilapat sa kanyang maamong mukha. He didn't stop me. Hindi ko na napigilang hindi maluha. I caressed his face with gentleness and too much love. My tears didn't stop from falling but he never bothered to dry them--unlike before that he didn't want me crying.

Kahit masakit--sobrang sakit, I still give my smile. I want him to see me that I'm still into him, that I still want him despite of what he had done. Call me martyr, tanga, bobo or whatsoever pero sadyang mahal ko lang siya ng sobra-sobra kahit hindi ko na kilala ang sariling ako.

" I-I... miss y-ou hon.. so much... that it hurts...." I whispered.

Pero kahit anong iyak ko, hindi parin niya ako kinikibo. Nanatili lang itong nakatitig sa'kin. His eyes are void of any emotion. Parang hindi siya ang Dazzer na kilala ko. Parang nagbago siya bigla. Bakit?

Cari tapped my shoulder to stop me from making a scene.

" Kharra umalis na tayo. Marami ng studyante ang nakikiusyuso. " mahinang usal ni Cari sa'kin.

" Best Actress of the year!"

Bahagyang kumulo ang dugo ko sa sinabi ni Vernice. Gusto ko siyang saktan pero hindi ko magawa dahil hindi ko kayang igalaw ang aking kamay.

" Stop it Vernice. " mariin na sabi ni Dazzer.

" Lets go babe. Magdidate pa tayo diba? " Sabi ni Vernice at biglang lumingkis sa braso ni Dazzer.

I almost lose my temper kung hindi lang ako hinawakan ni Cari ng mahigpit.

Bitch! Gusto ko siyang sigawan pero hindi ko mahanap ang sariling boses. Pilit kong tinatagan ang aking loob para hindi magisip ng masama pero hindi ko magawa. I search Dazzer's eyes. I flinched when his face is devoid of any emotion.

I waited him to explain pero hindi kumibot ang kanyang labi.

" Kharra, will you please stop begging  Dazzer dahil its not effective anymore,"

Sinamaan ko ng tingin si Vernice.  She's always like this... Attention seeker bitch!

" Kharra lets stop this. "

Kharra lets stop this

Kharra lets stop this

Kharra lets stop this

Natigilan ako. Kasabay ng pagtigil sa pagtibok ng aking puso. I wanted to scream pero sapat na ang aking mga luha para ipakita kung gaano ako nasaktan sa kanyang sinabi.

Pilit akong pinapatahan ni Cari. Lahat ng estudyante dito ay parang nanonood ng drama. Sana nga drama nalang itong lahat --- but its not.. Its real and its f*cking killing me.