Sırık ile Tıfıl

- 4. Bölüm -

- Hatırlatma - 

Tıfılı kıskanıyordum. O kadar çok sevinç doluydu ki o kızı kıskanıyordum. Onu bu kadar çok mutlu eden şey neyse onu kıskanıyordum. Herkesten daha mutlu olduğu için ondan nefret ediyordum ama aynı zaman da mutluluğunu kıskanıyordum. Asla sahip olamayacağım o mutluluğu...

- 4. Bölüm - 

 ~ Sırma ~ 

İlk, evimin yakınlarında yeni açılan dükkana gittik. Dışarıdan normal bir hediyelik eşyacı gibi gözükse de içine girdiğimiz zaman atmosfer birden şeker pembesi ve fıstık yeşili oldu. İçerisi yeni açıldığını belli edercesine müşteri doluydu. Baştan aşağı bakan, bakıpta almayan müşterilerle.

"Şunlara baksana! Ne kadar tatlı." Boyu yetse elindekileri gözüme sokardı ama işte boy yok Tıfıl da. Elindekilere baktım. Bu ne be? Zürafa ve fare mi?

"Bence çok çocuksu. Üniversiteye gidiyoruz. Eğer lisede olsaydık bir ihtimal olabilirdi ama işte üniversitedeyiz." Tabi sen üniversiteye yeni başladığından aklın hala lisede.

"Neresi çocuksu be bunların? Bari bebekler de oynuyor de tam olsun! Alt tarafı hayvanlı anahtarlık." Seninle tartışmayacağım çünkü kaçma planımı uzatmak istemiyorum.

"Biraz düşündüm de aslında alabiliriz bunları. Hayvanları yalnız çocuklar kullanmıyor ya." Diye 360 derecelik bir dönüş yaptım.

"Ayy tamam o zaman. Ben bunları hemen alayım sonrada alışveriş merkezine gideriz." Başımı onaylar biçimde salladım. Tamam bunun ücreti o ödesin diğerlerini de ben öderim. Eskiden her şeyin parasını ben öderdim. Kiminle olursam olayım. O zamanlar bu kadar zengin değildik ama ben harcıyordum işte. Etrafımdakiler buna cömertlik diyordu. Tabi ota boka harcayınca bi' anda herkes benimle konuşmaya, arkadaş olmaya başladı.Eskiden bu duruma kördüm, beni kullandıklarının farkına varmamıştım. Farkında olmayınca da seviniyordum. Bir sürü arkadaşım var diye. Sonradan ayıktım ama geç oldu.

İç çektim. Değersizler, zavallılar, adiler, bu insanlar. Yanımda yürüyen bu Tıfıl da kesin öyleydi. Beni bir amaç için kullanıyordu belli, yoksa benimle ne işi olurdu ki? Yürüdüğümüz yola baktım. Alışveriş merkezine yaklaşıyorduk. Çok saçmaydı. İnsanları kıramıyorum diye bu kızla takılmam çok saçmaydı. Ama bazı anlar kırabiliyordum. Tıfıl o ana denk gelmemişti işte.

İlla ki bir yerde yemek yerken soracaktım. 'Benden ne istiyorsun? Çok yapmacıksın. Yani bu kadar uğraşacağına, ne istiyorsan hemen söyle de çabucak yapayım bitsin. Ben senden sen de benden kurtul!' Tam olarak bunu diyeceğim. Yanımda ki yer elmasına baktım. O, yapmacık değildi ki. Aksine, rolünü çok gerçekçi oynuyordu. Acaba tiyatro kursuna mı gitmişti? Hangi kursa gittiğini sorsam söyler miydi? Acaba kursta yalan söylemeyi öğretiyorlar mıydı? Gitsem bile şey, şuy lardan yalan söyleyeceğim pek söylenemez ama. Alışveriş merkezinin güvenliğinden geçmeden önce konuşmaya başladı.

"Dolaşmaya -1' den başlayalım. Lütfeeen!" E' leri uzatmasaydın hayır diyecektim biliyor musun? İyi ki uzattın şimdi asla hayır diyemeyeceğim!!!

"Tamam." Bir kat aşağı indik. Ben bu alışveriş merkezini biliyordum. -2' de otopark, 0 ve 2. katta giriş vardı. 3. katta yemek 1. katta da eğlence yerleri, -1 de de hayvanlar satılıyordu. Tekrar dolaşmama ne gerek vardı ki? Hep yanımda ki tıfıl yüzünden. Boşuna zaman kaybıydı. Şimdiye kadar 1 kitap 2 film bitirmiştim. Kolumu çekiştirip beni hayvan dükkanına soktu. İlk akvaryum bölümüne sonra da kedi köpek bölümüne baktık.

"Yavrular... Ama bunlar çok şekeeer." Her konuştuğunda şu e' leri uzatmasan? Sevimli olmaya çalışıyorsan olmuyor daha çok aptala benziyorsun da.