1

5.6K 443 77
                                    

Elimdeki kitabımı bir kenara bırakarak, yanımdaki yatağa yerleşen yeni hastaya baktım. Büyük bir yorgunlukla başını yastığa atıp gözlerini kapattı.

Tanrım, o da benim gibi kanser miydi?

Hemşireler gittikten sonra odayı yalnızca ikimizin nefes sesleri kalabalıklaştırmıştı. Dudaklarını araladı, nefes aldı.

"Daha ne kadar beni dikizleyeceksin merak ediyorum." Dediğinde yakalanmanın telaşıyla kitabı elime aldım.

"Seni izlediğimi nereden çıkardın? Kitap okuyorum ben kitap." Kaşlarımı çatmış ve küçük bir çocuk gibi dudaklarımı büzmüştüm.

Gülümseyerek bana döndü. Sol dirseğini yatağa yaslayarak eline kafasını koydu. "Odaya girdiğimden beri beni izlediğinin farkındayım."

"Sadece odaya yerleşen yeni yabancıya bakmak istedim." Gülümsemesi dudaklarında iz bırakmıştı.

"Ben Mete." Dedi. Ardından elini uzattı.

"Kaan." Derken bende uzattığı elini sıktım.

mágoa. Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin