mágoa.

7

"Mete? Mete uyan. Yalvarırım uyan." Dakikalardır ona sesleniyordum. Ama hâlâ uyanmamıştı.

"Doktor! Doktor yok mu?" Acil çağrı düğmesine bastıktan sonra hemşirelerin gelmesini bekledim.

Tanrım, önce beni alacaktın yanına.

Tanrım, yanına gelmem için daha ne kadar acı çekmem gerekiyor?

Odaya hemşire ve doktorlar girdi. Hızla onu yatağına taşıdılar. Bir şeyler yapıyorlardı ama anlamıyordum.

"N'oluyor? Lütfen biri bana bir şey söylesin." Ayağa kalktım.

"Mete, sen yaşamak istiyordun." Yavaşça gözlerini açtı. Belli belirsiz gülümsedi.

"Ben öleceğimi bilerek yattım bu hastaneye Kaan." Zihnimde bıraktığı darbeleri sevdim.

"Ama sen çok iyi besleniyordun. Çok iyiye gidiyordun. Birden ne oldu?" Gözlerini kapattı. Yeşilleri söndü. Işıklar kapandı.

"Seni yaşama heveslendirmek için numara yaptım. Cenazemde seni o elbiselerle göreceğim için mutluyum."