𝒓𝒐́𝒛̇𝒆 𝒃𝒆𝒛 𝒌𝒐𝒍𝒄𝒐́𝒘 • 𝒐𝒏𝒆 𝒔𝒉𝒐𝒕𝒔

°Białe gry Anioła°

Radiel popatrzyła na Sama tymi swoimi zawsze spokojnymi, niebieskimi oczami. Chłopak był od niej wyższy o głowę. Uśmiechnęła się smutno.

- Nearyn ir de ras hanfie, Sam.

Odwróciła się w stronę światła, aby odejść. Chłopak złapał ją za ramię.

- Zaczekaj! Co to znaczy?

Nie odwróciła się, ale Sam zobaczył, że brązowowłosa opuszcza głowę. Położyła swoją bladą, delikatną dłoń na jego. W końcu spojrzała na niego i wzięła jego rękę ukrywając ją w swoich.

– To znaczy, że nawet jeśli... – zacięła się, stała chwilę z otwartymi ustami, jakby chciała coś powiedzieć, ale w końcu się poddała. – Zakazane zdanie w tym języku. W waszym języku. Nie może mi przejść przez gardło. Tylko nearyn ir de ras hanfie.

– To wasz język?

Kiwnęła głową. Potem opuściła swoje ręce. Patrzył na nią chwilę bez słowa, a potem pocałował ją. Odwzajemniła pocałunek. Oplutł ją w talii i przyciągnął do siebie, a ona położyła dłonie na jego torsie. Ale po chwili odsunęła się. Znów smutno się uśmiechnęła.

– Kocham cię, Sam. Tak bardzo bym chciała związać się z tobą, być z tobą na zawsze i żyć razem przez wieczność. Ale nie możemy. Ty jesteś Łowcą, a ja tylko... Tylko sługą aniołów.

Spojrzał na nią.

– Żegnaj, Sam.

– Nie! – przeraził się. – Nie możemy się żegnać. Już nie wrócisz?

– Już nigdy.

W jego oczach pojawiły się łzy.

– Nie zostawiaj mnie. Nie możesz mnie zostawić. Dlaczego?

Nadal smutno się uśmiechała.

– Istnieje Brama do naszego świata. Chcą ze mnie zrobić Strażnika Bramy. Nie mam wyboru. Muszę się zgodzić. Jeśli tego nie zrobię, uwięzią mnie i będą torturować. A gdy już zostanę Strażnikiem, nigdy więcej nie zejdę na Ziemię. Nie pozwolą mi.

Z jej oczu też zaczęły płynąć łzy, ale nadal się uśmiechała.

– Zostań tu! Ukryjemy cię na Ziemii. Nie znajdą cię.

Pokręciła głową.

– Nie jestem ani w pełni człowiekiem, ani aniołem. Jestem testrelą. Pół na pół. Tylko białe światło aniołów utrzymuje mnie przy życiu. Bez niego umrę.

– Więc pójdę z tobą. Zaprowadzisz mnie do waszego władcy, a ja będę go błagał, abyś stała się w pełni człowiekiem. Na kolanach, jeśli to będzie konieczne.

Pogłaskała go po twarzy. Tym razem to on położył swoją dłoń na jej. Z jego oczu płynęły łzy.

– Oh, Sam. Gdyby się zgodził, byłaym najszczęśliwsza. Ale nie możesz tam wejść. Pochodzisz z Ziemii, tamto białe światło jest dla ciebie niebezpieczne. Śmiertelnie niebezpieczne. Nie. Nie ma wyjścia. Nie ma sposobu. Zapomnij o mnie. Znajdź jakąś ziemską dziewczynę, dla ciebie.

– Pójdę za tobą. Jeśli nie mogę żyć z tobą, nie chcę w ogóle żyć.

– Jesteś potrzebny Andreasowi.

Pokręcił głową i powtórzył:

– Pójdę za tobą.

– Jeśli spróbujesz to zrobić odrzucę cię mocą. Musisz żyć beze mnie. Dla mnie nie ma innej przyszłości niż jako Strażnik Bramy. Ale dla ciebie jest.

– Zabiję się.

– Sam, zrozum, że ja chcę, abyś żył. Żył beze mnie. Musisz. Tak wiele pięknych dziewcząt masz obok siebie, możesz wziąć którą zechcesz. Musisz żyć. Dla mnie, ale beze mnie.

Wzięła swoją dłoń i odsunęła się. Weszła w białe światło, zanurzyła się w nim. A potem wszystko zniknęło. Został tylko Sam w ciemnym magazynie. Opadł na kolana i zapłakał.

Radiel odeszła.

Nawet nie chciałam, aby ta historia tak się skończyła. Nie może się tak skończyć! Sam rzeczywiście się zabije bez Radiel! Wrócę do niej. Nie zostawię jej tak.