Ep 18
Beak:Lu ya, ဘယ္ေတြသြားေနတာလဲ?ငါနဲ႔ Do မင္းကိုစိတ္ပူေနတာ။
Do:Luရယ္ သြားရင္လဲ ငါတို႔ကို အသိေပးသြားေပါ့။ မင္းတခုခုျဖစ္ေနရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ?
Lu:Miya, ငါ ဒီနားေလးတင္ပဲ႐ွိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ငါ
တေယာက္တည္း ေနခ်င္ေနတာလဲပါလို႔ မင္းတို႔ကို မေျပာမိတာ။
Do:အင္းပါ။ခုအဆင္ေျပသြားၿပီလား?
Lu:ထင္တာပဲ။😔
Do:လက္ကေရာ?သက္သာလား?
Lu:အမ္ ေအာ္ အင္း သက္သာပါတယ္။
Beak:အာ့ဆို ဘာလို႔ ကိုင္ထားတာလဲ?
[သက္သာတယ္သာေျပာတာ အျပင္ကျပန္လာကတည္း
က လက္ေမာင္းကို ကိုင္ထားဆဲျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ သူ႔
သူငယ္ခ်င္းေတြက မသိပဲေနမလား]
Lu:ဟို ဟို
စိတ္ျမန္လက္ျမန္႐ွိတဲ့Beakက Luရဲ႕အက်ႌစကို အေပၚတင္လိုက္ကာ~
Beak:ဟင္!ေသြးေတြထြက္လို႔ပါလား?အာ့ေၾကာင့္ေျပာပါတယ္ အခန္းထဲပဲေနပါလို႔။ေျပာပါဦး
ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ ေသြးျပန္ထြက္တာလဲ?
Lu:ဟင္းးးးးး ငါအျပင္မွာ႐ွိေနတုန္း Sehunေရာက္လာတယ္။ငါထြက္သြားမယ္လုပ္ေတာ့
သူက ငါ့လက္ေမာင္းကို လွမ္းကိုင္လိုက္တာ။ အာ့နဲ႔ ေသြးျပန္ထြက္လာတာ။
Do:Sehunက ဘာေျပာေသးလဲ?
Lu:ေတာင္းပန္တာပါကြာ။
Do:Aww အင္းပါ။လာလာ ေဆးျပန္ထည့္ၿပီး ပတ္တီးျပန္စည္းရေအာင္။Beakမင္းနားခ်င္နားေလ။ ငါပဲLuကို ေဆးထည့္ေပးလိုက္ေတာ့မယ္။😊
Beak:အင္းပါ😊
Lu:😊😊😊😊
အားလံုး အိပ္စက္ေနတဲ့အခ်ိန္တြင္ Luhanတို႔အခန္းအျပင္ဘက္မွ အရိပ္တခု ကပ္လို႔လာသည္။ထိုအရိပ္သည္ Luhanတို႔ အခန္းတြင္းသို႔ ဝင္၍ Luhanအိပ္ေနတဲ့ ကုတင္ဆီသို႔
ေရာက္လို႔သြားသည္။ထိုအရိပ္ပိုင္႐ွင္သည္ ပတ္တီးေဖြးေဖြးေနရာယူထားတဲ့Luhanရဲ႕
လက္ေမာင္းကိုၾကည့္ကာ မ်က္ရည္စို႔ေနေလသည္။
Se:Han,ကိုယ္မင္းကိုထပ္ၿပီးေတာင္းပန္ပါတယ္။မင္းနာက်င္ေနသလို ကိုယ္လဲနာက်င္ရပါတယ္ကြာ။ကိုယ္ေတာ္ေတာ္တံုးတာပဲHan, ေသြးေတြျမင္ခဲ့တာေတာင္ မင္းကိုဘာျဖစ္တာလဲဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုေျပာေအာင္ ကိုယ္မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။Chanyeol
ေျပာမွသိခဲ့ရတယ္။ကိုယ္ကေလ မင္းနဲ႔ပတ္သတ္ရင္ အားလံုးကိုသိတယ္လို႔ထင္ေနခဲ့တာ။တကယ္တမ္း ကိုယ္ဘာမွမသိေသးဘူးပဲHan။😔😔
[Sehun Luhanရဲ႕ဒဏ္ရာကို ဖြဖြေလးထိကာ တိုးတိုးေလး ေျပာေနတာပါ]
