mute

both of them...were happy (Final)

Jackson ve Jinyoung, yaptıkları ve yaşadıkları hiçbir şeyden pişman olmadılar.

Jackson, o iş ilanını verdiği için pişman olmadı.

Jinyoung, o günlüğü tuttuğu için pişman olmadı.

Jackson, Jinyoung konusunda pes etmediği için pişman olmadı.

Jinyoung, o hapları içip tekrar intihar etmeye çalıştığı için pişman olmadı.

İkisi de parmaklarına, onları sonsuza kadar bağlayacak olan yüzükleri taktıkların için pişman olmadılar.

Herkesten uzak bir yerde, yeni bir başlangıç kurdukları için pişman olmadılar.

Minik bebeklerini evlat edinmeye gittikleri için pişman olmadılar.

Çünkü biliyorlardı. Bu olayların hepsi, onları sadece daha çok yakınlaştıracak birkaç küçük sürprizdi.

Dudakları her birbirine değdiğinde, elleri birbirini kavradığında, yüzleri yakınlaştığında kalplerinin deli gibi çarpması asla değişmedi.

Jinyoung küçük kızını yürütmeye çalışırken, onu sakinleştirken, her sorununu dinlerken Jackson'ın kapı eşiğine dayanıp onlara şevkatle bakan gözleri asla duygudan mahrum kalmadı.

Jackson, çocukları büyüyüp üniversite için evden ayrılıyor diye ağlarken, kendini değersiz görürken Jinyoung'un onu yatıştıran kısık sesi ve güzel sözleri asla etkisini yitirmedi.

Minik kızları hayatının aşkını bulup geldiğinde, evden gidip kendine yepyeni bir yaşam kurduğunda, artık onları aramak için fazla zamanı olmadığında, Jackson ve Jinyoung yine bir başlarına kaldıklarını anladılar.

Birlikte oldukları sürece, kimse onları yenik düşüremezdi.

Hastalıkta ve sağlıkta. Hep birlikte olacaklardı. Birbirlerini asla bırakmayacaklarına söz vermişlerdi.

Bir dağ evinde, karşı karşıya el ele otururlarken Jackson ve Jinyoung aynı anda mırıldandılar.

"Seni seviyorum Jinyoung."

"Seni seviyorum Jackson."

Jackson mutluydu. Jinyoung da öyle.

~○~○~○~○~○~○~○~

Teşekkür ederim. Her şey için.

💚

-Light