Πληγωμένη Καρδιά

part 8

Ειμαι μονη μου και ψαχνω για τον Πανο σε ολο το σχολειο.

Μου έχει μείνει μόνο ένα σημείο που άφησα για το τέλος διότι είναι σκοτεινό και απόμερο οπότε φοβαμαι πολύ!!

Θέλω δεν θέλω πρέπει να πάω οπότε θα κάνω την καρδιά μου πετρα.

Με το που φτάνω αυτό που βλέπω είναι ότι χειρότερο θα μπορούσα να δω!

Βλέπω τον Ανδρέα να φιλιέται με την Ξένια και να είναι έτοιμος να την βάλει δάχτυλο...

πήγα  να φύγω αλλά πάτησα μια πέτρα και έπεσα κάτω,έτσι με άκουσαν και ήρθαν να δουν τι έχω.

Η Ξένια ήταν έτοιμη να σκάσει στα γέλια ενώ ο Ανδρέας έχει ένα βλεμα αποριας.

Α:Είσαι καλά?

Χ:ναι...ναι κα-καλά είμαι..

Α:μα καλά τι γυρεύεις εδώ?

Χ:έψαχνα εσενα αλλά κατάλαβα ότι ήσουν απασχολημένος.

Ξ:δεν μπορούσες να το καταλάβεις λίγο πιο γρήγορα? ψιθύρισε αρκετά δυνατά για να μπορέσω να την ακούσω.

Α:μα καλά εμενα τι με ήθελες?

Εδώ είναι που θέλεις να τον κοπανισεις με ένα τούβλο στο κεφάλι για να βάλει λίγο μυαλό αφου αυτό είναι ποιό έξυπνο...

Χ:ναι σορι που έψαχνα τον κολλητό μου δεν θα ξαναγίνει.

Α:έλα υπερβάλλεις τώρα.

Ξ:να σας πω τι θα γίνει κουβεντούλα θα πιάσουμε...Άντε  κουκλίτσα μου φύγε να τελειώνουμε και εμείς...
είπε και έκλεισε το ματι στον Ανδρέα

κοιτάζω τον Ανδρέα με ένα βλεμα που έλεγε ~θα την αφήσεις όντως να το κάνει αυτο~ και ως απάντηση πήρα το κατεβασμένο του κεφάλι στο πάτωμα.

Σηκώθηκα μόνη μου και άρχισα να περπατάω πρως μια άγνωστη κατεύθυνση για εμένα...

Εκείνη την στιγμή δεν με ένοιαζε τίποτα!Το μόνο που ήθελα ήταν να ηρεμήσω.

Έτσι όπως περπατούσα λοιπόν άκουσα από κάπου κάτι σαν κλαψουρισμα σκύλου και εγώ έχω πολύ μεγάλη αδυναμία στα ζώα.

Οπότε ξεκίνησα να ακολουθώ τον ήχο,μέχρι που έφτασα σε ένα αρκετά μικρό και σκοτεινό στενάκι όπου βρίσκοταν χαμένο ένα πανέμορφο μικρό σκυλάκι.

Η καρδιά μου λύγισε και το πλησίασα.
Εμοιαζε να είχε χαθεί από το σπίτι του διότι είχε λουρι και ήταν αρκετά προσεγμένο, αποφάσισα λοιπόν να το πάρω και να το προσέχω μέχρι να βρεθεί το αφεντικό του. 

Περπατούσαμε σε όλους τους δρόμους και κάποιες φορές τρέχαμε κιόλας.Μπορω να πω πως αυτό το σκυλί είναι υπέροχο.

Η ώρα είχε πάει 1:30 και ακόμα τα παιδιά δεν με είχαν πάρει κανένα τηλέφωνο μάλλον δεν θα έχουν παρατηρήσει καν ότι λείπω.

Είχε έρθει η ώρα να πάω σπίτι και σκεφτόμουν χίλιους δυο τρόπους να βάλω αυτό το σκυλί στο σπίτι χωρίς να το καταλάβουν οι γονείς μου.

Τελικά κατέληξα στο να το πάρω αγκαλιά και ο Θεός βοηθός.

Ανοίγω την πόρτα και δεν βλέπω κανέναν στο σαλόνι. μμμμμ...μάλλον θα κοιμούνται.

Ανεβαίνω γρήγορα στο δωμάτιο μου αφήνω το σκυλάκι και κατεβαίνω στην κουζίνα να του βάλω λίγο νερό σε ένα μπολάκι.

Η μήπως γάλα? πίνουν γαλα τα σκυλιά ...μπααα αστο καλύτερα μα βάλω νερό.

Ανέβηκα πάνω και του έδωσα το μπολάκι. Εγώ πήγα στο μπάνιο και έκανα ένα γρήγορο μπανάκι.

Βγήκα έξω έβαλα τις πετσέτες επάνω μου και πήγα στον μιρκο μου φίλο.

Ήταν αγοράκι έτσι είπα να του βγάλω ένα προσωρινό όνομα..

Σκεφτόμουν αρκετή ώρα μέχρι που κατέληξα στο όνομα ~Ρουντη~.

ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΚΑΙΦΑΛΑΙΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕ!!! ΤΟ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΑΡΓΩ ΝΑ ΑΝΕΒΑΣΩ ΑΛΛΑ ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΜΕ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΧΡΟΝΟ ΤΩΡΑ ΣΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ...

ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΚΕΦ..

ΥΣ:
ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΓΡΑΨΕΤΑΙ ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΜΑ ΘΑ ΘΕΛΑΤΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ ΚΑΤΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ