Pamiętne pierogi z Grzybami

796 25 2
                                    

No to teraz może pojedziemy na jakiś obiad?-zapytała Natalia siadając do samochodu.                    Raczej bo jestem już strasznie głodny-odpowiedział mężczyzna rzucając na tylnie siedzenie torbę.                                                                                                                                                                                     Na co masz ochotę?-dopytał                                                                                                                                          Yyy... może na jakiś makaron albo nie na pierogi z grzybami-odparła uśmiechając się                    

Kuba od razu odwzajemnił uśmiech przypominają sobie sytuacje związaną z Natalią i pierogami. 

To dobry pomysł w końcu czekasz już długo na te pierogi-dodał wpadając w śmiech.                           W końcu masz okazje-powiedziała patrząc na rozbawionego mężczyznę.        

Po dwudziestu minutach para przyjaciół siedziała już w pierogarnii i czekała na swoje zamówienie.

Co robimy wieczorem?-zapytała Natalia patrząc na podpierającego się na łokciu Kubę.                      Może kino.Co ty na to?-dopytał licząc na zgodę.                                                                                                No nie wiem w końcu jutro do roboty-rzekła nie dając przy tym odpowiedzi.

Proszę zamówienie-powiedział kelner kładąc na stole dwie porcje pierogi z grzybami.                        Dziękujemy-powiedzieli równocześnie biorąc się za jedzenie.                                                 

I co dobre?-zapytał Kuba wycierają palcem kącik ust Natalii.                                                                Dobre ale moja babcia robiła lepsze-odparła.

Po skończonym posiłku zawodowi partnerzy udali się na spacer po najbliższy parku.

Ale dzieci mają frajdę-rzekł Kuba widząc ja dzieciaki przebiegają przez fontanny.                    Zazdroszczę im-powiedziała zasłaniając ręką słońce.                                                                                       To skorzystaj z okazji i się ochłodź -powiedział popychając lekko barkiem przyjaciółkę.                    Ty chyba jesteś nie poważny-rzekła odpychając mężczyznę ręką.                                                             Ja  zawsze jestem poważny-powiedział robiąc kamienną minę.  

Kobieta tylko się uśmiechnęła i kroczyła dalej ku przodzie.Jednak jej beztroski spacer nie trwał długo gdyż w pewnym momencie Kuba podniósł kobietę i zaczął biec w kierunku fontann.

Kuba nie rób mi tego.Będę cała mora-błagała mężczyznę.

Jakub jednak nie reagował i razem z Natalią wbiegł pod fontanny i po chwili postawił ją na ziemi.                    

No i co zrobiłeś jesteśmy cali mokrzy-powiedziała dotykając mokrej koszulki mężczyzny przylegającej do jego brzucha.                                                                                                                                        Ochłodziłaś się trochę a ubrania nam zaraz wyschną-wytłumaczył swoje zachowanie.                         Wszyscy się na nas patrzą-stwierdziła widząc siedzące na ławce starsze kobietę.                                   Przesadzasz-powiedział łapiąc kobietę za rękę i podążając w kierunku małego mostku.                     Ładnie tu-powiedziała Natalia opierając się o barierkę.                                                                                 No ładnie-potwierdził stając za przyjaciółką i kładąc swoje ręce obok jej dłoni.

Kobieta po chwili się odwróciła w jego stronę.

No to idziemy?-zapytała.                                                                                                                                                    Idziemy-przytaknął próbując zbliżyć się do kobiety aż w końcu jego usta wylądowały na wargach policjantki.                                                                                                                                                                                Co ty robisz?-zapytała wzburzona odpychając Kubę.                                                                                            Przepraszam-powiedział odwracając się plecami do Natalii.

Kobieta odwróciła się na piecie i zaczęła iść szybkim krokiem w kierunku jezdni.

Gdzie idziesz?Natalia!-krzyczał jednak ona nie odpowiadała.        

Ps.Lusia_15          



Nowe życieOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz