Τα ανείπωτα

Η πεταλούδα της ερήμου

Ο άνεμος τύλιξε την φλογερη έρημο κάνοντας την να μοιάζει με θάλασσα από άμμο, καθώς εκείνος απομακρυνοταν....
Τα λόγια του φουρτούνα και εγώ ο ναύτης που ταλαιπωρείται απτά κύματα.
Μπορούσε να φέρει όλα τα χρώματα στη ζωή μου και μετά θα τα έπαιρνε όλα πίσω. Αφήνοντας με στο μαύρο.
Μία πεταλούδα εμφανίστηκε στην άνυδρη γη.
Στάθηκε απέναντι στον λόγο και έμεινε για ώρα.
"Γιατί μένεις; Δεν υπάρχει ελπίδα πια εδώ." είπα
Τίναξε την άμμο η όποια έπεσε και γυάλισε σαν χρυσαφια σκόνη απτά φτερά της. Και η απορία μου λύθηκε.
Διαπίστωσα πλέον κάτι. Κανείς δεν μένει.... Κανείς δεν μένει εκεί που πιστεύει ότι δεν αξίζει να προσπαθήσεις.