MELEZ

•8•

Medyada Lucas var~
Üst kata çıkıp odalara tek tek girerek Diana'yı aradı ve bulunca durumu anlattı.

Diana pofladı ve yataktan yavaşça kalkıp kapıya yöneldi.
"Siz evde kalın, ben gelirim 5-10 dakikaya"

"Peki ama öldürmekten kaçın tamam mı, her zamanki gibi."

"Sadece konuşacağım Lucas, sakin ol."
Kurtadamlarla konuşurken onlardan biri olması gerektiğinden, gözünün maviliği yavaşça yerini sarılığa bırakırken evden ayrıldı.

Onu sabırla beklerken bir yandan korku içinde etrafa bakıyordu, durum her anlamda berbattı.

Neyse ki yarım saat kadar sonra kapı tekrar açıldı ve Diana sorunsuz bir şekilde eve girdi.

"Nasıl gitti? İyi miydi? Ne oldu?" Lucas endişeyle yanına koştu.

"İyiyim ama.."
Yavaşça arkasını döndü ve sırtına saplı bir şekilde duran kazığı gösterdi.
"Şuna bir el atar mısın"

"Bu.. neden oldu şimdi?" Kazığı hızlıca çıkarttı.

Diana acıyla inledi
"Uh, vampir gibi kokuyor olmam onları kışkırtmış olmalı."

"Ama onlardan birisin ayrıca?" Dudaklarını kemirdi.

"Ben uykum olduğundan biraz sabırsız davrandım da.."
Hiçbir şey olmamış gibi esnedi ve gözlerini ovuşturdu, şu anda tek istediği şey tekrar uyumak gibiydi.

Sanki kalbine bir kazık saplanmamış gibiydi. "Uh, pekala. Teşekkürler. İyi geceler?"

"Size de iyi geceler Lucas ve.."
ona sakince sarıldı.
"Teşekkürler"

"Ben teşekkür ederim." Sırtını sıvazladı ve yanağını öptü.

Kız gülümserken ayrıldı, ardından da odasına yöneldi.

C: "O tam olarak ne?

"O bir melez." Dışarı çıkıp arabaya yürüdü.

Chris arkasından giderken  yine de temkinli davranıyor, çevresine bakınıyordu.
"Eve mi gidiyoruz?"

"Evet, daha fazla rahatsızlık vermeye gerek yok." Arabaya bindi.

Hemen arkasından bindi ve başını cama yaslayıp beklemeye başladı.
"Ne sıklıkla beslenirsem daha iyi olur?"

"Acıktıkça ve diş etlerin sızladıkça beslensen yeter sana."

"Tamamdır, of.. çok heyecanlı bu ya"
Kendi kendine gülümsedi ve Lucas'a döndü
"Çok teşekkür ederim"

Lucas da gülümsedi. "Önemli değil, senin için her şeyi yaparım." Sonra gülümsemesini koruyarak arabayı sürmeye başladı.

Nihayetinde Chris'i evine bıraktığında kendi kendine kalıp adam gibi düşünme fırsatı bulabilmişti.

Bugün cidden çok güzeldi ve aklını toparlaması için güzel bir fırsat olmuştu.

En başta Chris ile ilgili endişeleri vardı lakin oğlan oldukça memnun gibiydi. Öte yandan Chris artık doğruları bildiğinden ve kimseye söylemeyeceğinden ırkı da tehlikede değildi.

Kısacası, olabilecek en mantıklı ve güzel hamleyi yapmanın rahatlığını yaşıyordu. İşine dönebilirdi, karakola sürdü.

Gecenin bir yarısında mesaiye kalması en başlarda tuhaf karşılanıyordu lakin artık herkes alışmıştı onun bu hallerine.

İçeri girerken herkese selam verdi ve masasına oturup dosyaları incelemeye başladı.

Sonra, karakolun adli tıp bölümümde çalışan bir asistan yanına geldi
"Efendim, görmeniz gereken bir durum var."