EVARIS
Penatnya rasa.. Sakit2 seluruh badan ni. Nasib sampai rumah semua bag si Hantu bawa masuk rumah. Tapi di living room saja berampaian bah semua. Saya pun tutup pintu angkat bag saya dan naik pigi bilik saya. Pandai2lah dia angkat bag dia nanti. Sudah masuk hmm punya saya rindu bau ni bilik saya. Terus saya tidur tiarap sioknya dapat baring begini..
Tengahari baru saya terbangun. Punyalah siok tidur sampai tidak sedar sudah tengahari. Saya bangun turun bawah. Aiks,mana sudah tu hantu? Sudah naik pigi bilik? Atau pigi jumpa gf kesayangan dia.. Saya tingu bag dia tiada sudah. Biarlah tu dia,pandai2lah..saya terus pigi dapur masak untuk makan tengahari. Saya masak simple saja. Ayam masak merah,sup musrom sama sayur campur bulilah. Siap masak saya pigi mandi dulu sebab macam melekit ni badan belum mandi dari pagi.
Siap mandi saya turun bawah. Hmm rupanya tu Hantu duduk2 sudah makan. Tapi dia tidak sedia nasi untuk saya. Takpelah pandailah saya ambil sendiri. Saya duduk depan dia mana saya mau dekat2 ni urang. Jeling2 saja kunu tapi saya diam saja yang penting makan. Kelaparan betul saya rasa.
"Malam ni saya tidak balik,masak saja untuk kamu. Kalau dorang mumy dady call,cakap yang saya keluar dengan kawan. Faham.."
Saya angkuk saja. Hmm beginilah nasib selalu kesunyian. Kalau dorang mama sama bapa adakan bagus.. Sekurang2nya saya dapat bercerita dengan dorang. Saya terfikir mau pigi tempat mama.
"Hmm..anu bulikah saya balik rumah mama,bapa. Saya lama sudah tidak jumpa dorang. Lagipun saya rasa sunyi saturang sini. Bosan tiada buat apa2."
"Bisuklah,hari ini tidak buli."
"Tapi sa.."
"Kamu maukah dorang fikir yang bukan2 pasal kita nanti? Buduh! Itupun tidak buli fikir!"
Takazut saya dia cakap kuat tiba2. Terus dia berenti makan dan bawa piring dia pigi singki dan naik atas.
Saya rasa tersinggung dengan reaksi dia seakan2 dia tidak pernah menganggap dorang papa dan mama keluarga dia. Kalaupun dia tidak pernah anggap saya sapa2 dalam hidup dia sekurang2nya hormati dorang mama sama bapa macam dia hormat dorang mumy sama dady. Saya tidak sedar ternangis. Sedih saya ingat gara2 saya,orang lain juga terlibat sama. Saya lap airmata saya,pelan2 saya berdiri kemas meja. Saya bawa semua pinggan yang kotor. Siap saya masuk bilik. Biarlah saya berkurung saja dalam rumah. Inda sedar saya tertidur.
Jam5 saya terbangun. Atokoi nasib saya terbangun. Saya turun pigi bawa takazut saya dorang mumy sama dady duduk di living room. Dubs2 bilang tu jantung saya. Macam mana ni Hantu tiada di rumah. Apalah saya mau jawab kalau2 dorang tanya dia?.. Saya turun saja dan pigi tempat dorang duduk. Saya salam ..
"Mumy,dady bila sampai ni?
"Eva..baru juga ni. Tidurkah tadi?"
"Eya,my. Siou saya tidak perasan mumy,dady sampai tadi."
"Mumy,dady faham ba Eva. Jangan risau. Penat ba kan.."
"Eva,mana Gwel? Belum bangunkah?"
Dungs! Daddy tiba2 tanya saya mana Hantu. Apa saya mau jawab ni. Kalau kedapatan menipu inda pula saya sampai hati. Hmm saya cuba kasi tenang hati supaya dorang tidak curiga.
"Dia keluar tadi dady jumpa kawan. Balik laitu dia nanti."
Saya pura2 urut betis takut kedapatan tapi memangpun rasa kebas2 ni. Balik? Hantu balikkah tu nanti? Eeh apa pula saya cakap ni. Aduhhh!.. Kann dia cakap tadi yang dia tidak balik ni malam.. Kalau betul2 dia tidak balik macam mana?
"Oy,mumy dady kejap aar saya naik atas ada saya mau ambil di bilik."
Cepat2 saya jalan kunu mau ambil tu ole2 untuk dorang tapi pada masa yang sama saya ambil kesempatan call si Hantu. Saya dail no dia..tidak kana sambut sampai voice mail ba. Saya cuba lagi sama juga. Haish! Kenapalah dia tidak angkat ni... Saya balik2 dail ni tapi macam kana rejek pula. Aiiks,betul2lah ni hantu. Last2 saya send text saja. Pandai2lah apa respon dia bukan saya tidak kasi tau dia.

ANDA SEDANG MEMBACA
MUNGKINKAH INI TAKDIRKU
Random...Aku tidak sekuat guntur yang bisa membelah bumi. Aku jua tidak punya apa-apa yang bisa ku berikan kepadamu. Aku cuma ada hati dan perasaan....