Buong buhay ko simula ng mag ka muwang ako sa mundo ay hinasa na ako kung paano lumaban.Si Uncle Yoja is the most sweetest thing that ever happen to me. He Give me clothes, Food, Home and Love of Family. He also taught me everything that he thinks I need to learn. And that's how to handle a real Battle is.
Akala ko noon ay simula na ang tunay na laban ng buhay ko ngunit nag kamali ako.
I just realise that this is what Uncle Yoja's talking about. Even that I don't know if he knows about my true identity.
"Reyl..." napalingon ako kung san nang galing ang boses na yon. Si Eren. Hindi ako makapag salita. Hindi ko alam kung anong dapat kong sabihin sa kanya.
Nakatulala ako ngayon sa harap ng malaking bintana. Tanging puro puno lang ang nakikita ko dito pati ang mga ibon. Mag hahapon na at ramdam na ramdam ko ang lamig ng kapaligiran.
"Anong iniisip mo?" Bahagya akong ngumiti at tumingin sa kalangitan.
Kakaiba ang panahon dito. May araw pero natatakpan ng ulap, maaliwalas at malamig ang klima.
"Iniisip ko ang narinig ko kahapon. "
Tumabi ito sa akin at tumingala din sa kalangitan.
"Ano naman iyon?" He asked.
I take a deep breath "Na... nang dalhin mo ako dito ay wala na akong buhay, but here I am still breathing. " may kung anong sakit akong naramdaman. Kahit na napatunayang pamilya ko sila ay may kalahati sa puso kong ayaw tanggapin ito. At nakakalungkot iyon. "Sa mundong kinalakihan ko ay isa akong tao. At nang dalhin mo dito ay nag iba na ako, Tama ba ako?"
Hinintay ko syang mag salita ngunit wala akong natanggap. Huminga ako ng malalim at kinagat ang aking labi.
"Bampira nadin ako diba?" And this time humarap na ako sa kanya.
Tinitigan ko ang kanyang mata at sa paraang pag titig na ginagawad nya sakin ngayon ay alam ko na ang sagot.
Diko namalayang may nag babadya na palang luha saking mata. Agad ko itong inagapan at tumalikod upang pigilan ito. Akala ko okay na sakin lahat pero... parang ang hirap.
"Hindi mo na kaylangan sumagot Eren... dahil alam ko na, Patay na ako ng dalhin mo dito ngunit..... nang may ginawa sakin si Beth ay...... nag karoon ako ng pangalawang pag kakataon muling mabuhay."
"P-paano mo nalaman ang lahat ng yan?" Takang tanong nito.
Umiling ako at huminga muli ng malalim. I saw it in my vision, I don't know pero simula ng magising ako dito ay nakakakita na ako ng mga bagay na nang yari na. Nung una ay hindi ko ito pinapansin ngunit ng napapadalas ay kinakabahan na ako.And it's creeping me out.
Just like earlier, I woke up while crying. I'm already dead when Eren brought me here. Wala ng tibok ang puso ko. And then he cried in front of Beth, begging to save me. At doon na nag simula, may dugo silang pinainom sakin.
"Eren, makakalabas pa ba ako dito? I-I want to go... back" Humarap ako sa kanya at mukhang nagulat sya, agad itong nag iwas ng tingin sakin.
Huminga ako ng malalim at ngumiti ng bahagya tsakaya tinalikuran. "Asa pa akong papakinggan mo ako. Umalis kana, mag lilinis ako ng katawan." Umupo ako sa aking kama."By the way, Sorry sa nasabi ko sayo kahapon. You can't blame me, ikaw ba naman magising na puro bampira nasa paligid mo hahaha. Pero yung sampal ,deserve mo yon hehehe"
Sinundan lang ako nito ng tingin at hindi padin nag sasalita. Pinandilatan ko ito ng mata. "Ayaw mo lumabas? Ngayong nalaman kong pinsan kita hinding hindi na ako papayag na makita mo ang katawan ko no."
