Self shipy Kuroshitsuji 2 [ ZAMÓWIENIA CHWILOWO ZAMKNIĘTE ]

Meylin x Nina

Relacja: romantyczna

Dla: oliholland

Meylin jest nieśmiała wobec Niny, kiedy ta robi jej przymiarki. Gdy tylko kobieta dotyka jej skóry i przypadkowo nachyla się, przez co widać jej całkiem pokaźne piersi, służącej zaczyna lecieć krew z nosa, gdy myśli o czymś z nią nieprzyzwoitym, i to dość obficie. Dlatego zawsze musi nosić chusteczki przy sobie. Dziewczyna jest uzależniona od zapachu krawcowej, który jest tak intensywny i wyjątkowy, że nie musi jej widzieć, żeby wiedzieć, czy ona jest w rezydencji panicza. Kocha patrzeć na jej cudne ręce, potrafiające zrobić mnóstwo idealnych ubrań, w szybkim czasie. To samo dzieje się z łagodnym, seksownym  głosem damy, przyprawiający ją o szybsze bicie serca i rumieńce.

Nina nie nazwałaby ich relacji miłością. To dla niej bardziej zauroczenie. Owszem, podoba jej się Mey i mogłaby z nią być, pomimo niezrozumiałości w dziewiętnastym wieku, jeśli chodzi o związki homoseksualne, ale nie czuje się na tyle silna, by poświęcić wszystko, w tym i szacunek ludzi, byleby być już do końca życia z piękną pokojówką.

Przeciwnie jest z jej kochanką. Ona zakochała się w niej po uszy, nawet Sebastian przestał się liczyć, bowiem serce nie sługa, wybrało Hopkins na swoją drugą połówkę. Meylin co prawda, gdy usłyszała, że nigdy nie zostaną parą, udawała, że to nic, to nawet lepiej, bo wtedy nikt nie będzie miał do nich pretensji. Gorzej było z uczuciami wewnątrz snajperki. Czuła się tak źle, że pewnego dnia wyryła pod lewą piersią, tuż przy sercu inicjały najdroższej, aby pomimo nieszczęśliwej miłości, mieć ją zawsze przy sobie i nigdy o niej nie zapomnieć.

Kiedy Nina podczas ich kolejnego kochania się zobaczyła ranę na ciele, oniemiała z wrażenia. Nie chciała płakać, ale nie potrafiła pokazać innych emocji. Miała wyrzuty sumienia, że musiała być taka okrutna wobec różowowłosej. I tak wtulone w siebie, dwie kobiety przez całą noc okazywały swój smutek, rozpacz, prosząc siebie nawzajem o trochę miłości, której tak im zawsze brakowało, dziękując losowi za możliwość poznania się.