Love, Cheska

Prologue

This is by far the hardest moment in my life. In my 19 years of existence ngayon lang ako nahirapan gumawa ng decision. Ang magiging decision ko ay ang susukat kung magiging maganda ba ang hinaharap ko o hindi.

"C'mon, Cheska! Aren't you done yet? Bro, you still have class" dahan dahan kong nilingon si Keith at inirapan. Kahit kaylan talaga panira ng moment tong gagang ito.

"Can't you see my struggles here! Palibhasa you're not into this kind of stuff" muli kong binalingan ng tingin ang website ng Louis Vuitton at ang mga newly release bags.

I really want to buy those kaso nga lang I have limited money because my manager threatened  me that she will freeze my account pag lumagpas sa half million yung expenses ko this week. Ipagpapatuloy ko pa sana ang matagal tagal kong pakikipagdebate sa utak ko kung anong color ang pipiliin ko kaso nadako ang tingin ko sa gilid ng phone ko at shooooot!!

 "Bitch! Why didn't you tell me na I'm running late!" dali dali kong pinasok sa bag ko ang laptop and sketchpads ko at agad agad tumakbo.

"Awit, I've been telling you that 15 minutes ago" nakasunod na sabi ni Keith. Why isn't she running? Hello we're late na girl!

"Ugh! Make it fast para makaabot pa ako!" inis na sabi ko. Hindi ko alam kung maiinis ba ako kasi halatang wala ng balak pumasok si Keith o maiinis ako kasi nakaheels ako at hindi ako makatakbo ng bongga? Bakit ba kasi nasa kabilang building at 4th floor pa yung room namin!

"Girl, you're already late and kahit makaabot pa tayo sa class. Sa tingin mo--"

"Oh whatever! Kung ayaw mo pumasok edi huwag! Huwag mo ko demonyohin!"

And with that kahit naka four inch heels ako, tumakbo ako. Goodness, I'm 40 minutes late! Sana wala pa si prof! Gosh uwian na ng ibang studyante pero heto ako tumatakbo ng parang lalaki! Ugh my poise! Bahala na wala naman sigurong gwapo ngayon oras. Kahit nawawalan na ako ng morale tinatakbo ko pa rin. I can't afford to miss that class dahil medyo strict ang prof na yun.

It is better to be late than absent!

Hindi ko alam kung iiyak ba ako o mangingisay sa gilid nang makita ko ang pila sa elevator. Ghad! I seriously can't use the stairs, sobrang sakit na ng paa ko! I guess I have no choice. Iniayos ko ang manggas ng aking t-shirt at nang matapos ay agad kong hinawi ang mga studyanteng papasok sa elevator. Minura minura na ako ng iba, kesyo ang rude ko raw na freak. 

Oh whatever! My class is more important than your fucking opinions!

"WAIT!" I was catching my breath ng pigilan ko ang pag-sara ng elevator. I grabbed a student out of the elevator then I squeezed myself in. Nanlaki ang mga mata niya ng dahan dahan ng mag-sara ang pinto ng elevator. Duon lang ata nag-sink in sakanya na hinila ko siya palabas ng elevator para makapasok ako.

At dahil sa commotion na ginawa ko lahat ng studyante sa loob ng elevator ay tinitignan ako nang mapang-husga "One more stare and I'll get those eyeballs out!" tsk.

I was ready to run out of the elevator ng magbukas ito pero nabunggo lang ako sa hindi ko malamang dahilan! Inis kong tinignan ang likod ng isang lalaki na nagdulot sakin para mabunggo at hindi makalabas ng elevator. Lalo akong nanginig sa inis.

"CAN YOU FUCKING MOVE OUT OF THE WAY!" dahan dahan itong lumingon sakin at ngumiti. Ngunit agad ding naglaho ang ngiti niya ng tignan ko siya ng masama sabay hawi sakanya nang malakas sa gilid. Narinig ko namang nag-woah yung iba niyang mga kasama sa ginawa ko. Tsk.

"Okay. Class dismissed"

Para akong nanigas sa kinakatayuan ko at di ko na nagawang ipihit yung doorknob. At mas lalo akong hindi nakagalaw ng makita kong isa isa ng nagsisilabasan yung mga studyante sa loob ng room. Natulala lang ako habang tinitignan sila isa isang magsilabasan.

"Miss–" I was about to call my professor's name ng tinignan niya ako at umiling bago umalis. Kitang kita ko sa mga mata niya kung gaano siya kadisappointed sakin.

Damn those eyes again.

Pumikit ako ng mariin at malalim na huminga para dahan dahang akong kumalma. I shook my head, still eyes closed, as I try to erase the kind of look my profession just gave me. Her eyes, it screamed disappointment and I don't want that. I despised that look in their eyes. 

I firmly held my Gucci bag as my breathing was becoming normal. I heave a sigh and held my chin up. I straightened my back as I walked back to the elevator, still keeping my chin up and my fiercely eyes. A total bitch face. 

I quickly  dialed a number, "8 pm. I need a Bacardi renovation"