" Μπλερ, Ντίλαν μου ελατε να σας φιλήσω"
Η μητέρα μου μας φιλάει και μας παίρνει αγκαλιά.
"Μπλερ τι είναι αυτό στον λαιμό σου;"
Όχι ρε φίλε είχα ξεχάσει ότι έχω την πιπιλιά.
" Η Νικόλ της την έκανε όταν παίζαμε θάρρος και αλήθεια κ.Μαίρη"
" Ααααα Τζέιμς αγόρι μου τι κάνεις; Και εσύ εδώ; Εντάξει αφού το λες εσύ σε πιστεύω! Μπλερ ο πατέρας σου εχει πάει στην εταιρια θα γυρίσει το βράδυ να ξέρεις. Σας φιλω"
Πήραν τα πράγματά τους και έφυγαν. Επιτέλους.
" Μπλεράκι πάω σπίτι μου να ετοιμαστώ, θες να σας πάω με το αμάξι;"
" Ναι σε μισή ώρα απ'έξω, μίλα και με την Νικόλ. "
" Έγινε μωράκι", με φιλάει στο μέτωπο και φεύγει.
"Μπλέρ;"
"Έλα Ντίλαν "
" Θα πάμε σινεμά το βράδυ με τον Στέφαν;"
Που τον θυμήθηκε αυτόν;
" Αγάπη μου δεν νομίζω να μπορει ο Στέφαν."
" Μαα μου το υποσχέθηκε "😔
" Πότε;"
" Όταν έπλενες τα πιάτα, εκείνη την μέλα που φτιάξαμε κρέπες"
" Θα του μιλήσω τότε... εντάξει;"
" Ναιιιι"
" Ωραία πάμε τώρα να ετοιμαστούμε, έρχεται και το σχολικό σου"
Αφού ετοιμάζομαι ακούω μια κόρνα.
Παίρνω τα πράγματά μου και κατεβαίνω. Ο Τζέιμς ήταν έξω από το σπίτι μου με το μπλε τζιπ του.
Κάθομαι δίπλα μου και τόσο μου δίνει ένα φιλάκι στο μάγουλο.
" Η Νικόλ είπε οτι θα την φέρουν οι δικοί της"
"Αααα εντάξει. Πάλι καλα."
"Γιατι;"
" Επειδή θα μου έλεγε πάλι για το αυριανό πάρτυ"
"Δεν θα έρθεις;"
" Μπα, δεν νομίζω"
" Θα είμαι και εγώ εκεί οπότε σκέψου το"
Χωρίς να το καταλάβω είχαμε ήδη φτάσει σχολείο. Με το που μας βλέπει η Νικόλ έρχεται προς το μέρος μας.
" Καλημέραα αγάπες"
" Καλημέρα Νικολάκι τι χαρά είναι αυτη;"
" Αύριο είναι το πάρτυ και βρήκα τι θα βάλω!"
" Πωωω τι ακούω, γυναίκες! Πάω στο γκρουπ."
Και ναι έμεινα μόνη με την Νικόλ! Δεν έχω θεμα κολλητη μου είναι. Αλλά επειδή την ξέρω θα με κάνει να πάω στο πάρτυ. Οπότε ας τελειώνει το βασανιστήριο νωρίτερα.
" Πριν πεις οτιδήποτε Νικολάκι, θα πω εγώ. Για να μην σε ακούω θα έρθω στο πάρτυ. Όμως αύριο το πρωι δεν θα πάμε για ψώνια γιατί εχω διάβασμα. Θα σου δωσω χρήματα να πας να μου πάρεις εσυ ότι θες."
Βλέπω ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά να εμφανίζεται στο πρόσωπό της. Αχχ αυτή η κοπέλα! Τι την κάνω παρεα;
" Είσαι η καλύτερη!!"
"Το ξέρω, πάμε στην τάξη τώρα."
Φτάνουμε στην τάξη και κάθομαι στην θέση μου. Ξαφνικά βλέπω την Πέρυ {τσουλάκι-κουτσομπόλα σχολειου} να με κοιτάει παράξενα. Βασικά να κοιτάει την πιπιλιά μου παράξενα.
Και βάζω στοίχημα πως ξέρει ποιος την έκανε, πως την εκανε και πότε. Απο ποιον το έμαθε; Από την υπέροχη αδερφούλα μου.
Τώρα που έφυγε έχει βάλει τουλάχιστον 2 τσιράκια να παρακολουθούν εμένα και άλλα 5 να παρακολουθούν τον Στέφαν.
Ξαφνικά κάθεται ο Στέφαν δίπλα μου.
Δεν ξέρω αλλά δεν νοιώθω άνετα από αυτό που έγινε χθες. Κοιτούσα τον εαυτό μου στο καθρέφτη και το σημάδι του ήταν τόσο τελειο στον λαιμό μου. Ομως δεν μπορώ να του εκφράσω την σκέψη μου και τις φαντασιώσεις μου.
Μπορεί να φταίει και το γεγονός ότι δεν έχω ξανακάνει κάτι με αγόρι και να με ελκύει τόσο.
Ξέρω ένα πράγμα όμως σίγουρα.
Δεν θα τον αφήσω να με εκμεταλλευτεί, όπως τις άλλες. Όχι αυτόν και κανέναν άλλον.
" Καλημέρα Μπλερ"
" Γεια σου Κινγκ"
"Ωραία πιπιλιά, ποιός στην έκανε;"
Θέλει παιχνιδάκια το παιδι.
" Κάποιος, δεν τον ξέρεις. Μια ψωνάρα βασικα"
" Εεεε όχι και ψωνάρα, κοίτα έχει και σχήμα καρδιά αμα το δεις έτσι. Όμως αμα το κοιτάξεις ανάποδα μοιάζει με κωλο."
" Δεν πας καλα αγοράκι μου"
" Και για λεγε πως ένοιωσες όταν στην έκανε;"
" Απαίσια"
Έρχεται κοντά στο αυτί μου κι μου λέει ψυθιριστά:
" Είμαι σίγουρος, γι'αυτο εξάλλου αναστέναζες"
Όταν μου τα έλεγε αυτά ένοιωσα ένα ρεύμα να διαπερνά το σώμα μου.
" Βγάλε όλες τις ψευδαισθήσεις αγοράκι μου! Ποτέ δεν πρόκειται ούτε να μου αρέσει κάτι δικό σου ούτε τίποτα! Και εδώ κάθομαι μαζί σου επειδή αναγκάζομαι. Και τώρα βούλωστο γιατι πολύ το παίζεις καποιος. Τράβα στην Κλαρα σου πια, σε βαρέθηκα. "
Σηκώνομαι " Κυριά πάω στο μπάνιο" και φεύγω από την τάξη.
ουφ
