«Τι θες από μένα Κίνγκ;»
«Βασικά τίποτα απλά να σε ενημερώσω να πεις στην κούκλα φίλη σου την Νικόλ να έρθετε στο παρτυ μου.»
« Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα έρθω;»
« Ίσως το ότι είναι το πρώτο πάρτυ που κάποιος σε κάλεσε, αυτός ο κάποιος είναι ο ομορφότερος του σχολείου και τέλος θέλει να επανορθώσει γιατί εξαιτίας του πήρες αποβολή.»
« Θα δω»
Δεν είπε τίποτα άλλο και απομακρύνθηκε.
Αχχ αυτό το αγόρι!
°°°
Το απόγευμα πέρασε γενικά ήρεμα διότι η Κλάρα έλειπε. Έτσι είχα την δυνατότητα να διαβάσω και να πάω στο υπόγειο να ηρεμίσω.
Τώρα θα με ρωτήσετε τι κάνω στο υπόγειο και ηρεμώ. Εεε λοιπόν εκεί ο αγαπημένος μου πατέρας μου έχει φτιάξει ένα δικό μου δωμάτιο με σάκο του μποξ, τηλεόραση καναπέ και γενικά όργανα γυμναστικής.
Τουλάχιστον τόσα λεφτά που μου δίνει τα χρησιμοποίησα έξυπνα.
Και το καλύτερο σε αυτό το δωμάτιο;
Μόνο εγώ μπόρω να μπω διότι το κλειδώνω και για την ύπαρξή του μόνο εγω και ο μπαμπάς γνωρίζουμε.
Ενώ ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου και διάβαζα το αγαπημένο μου βιβλίο, ξαφνικά πετάγεται ο Ντίλαν πάνω μου.
« Κάτι μου υποσκέτικες το πρωί Μπλέρ!»
Όχι που θα το ξέχναγε το σκατό.
« Ωραία και είμαστε ακόμα εδώ; Τρέχα στην κουζίνα, μαζί θα τις φτιάξουμε.»
Φτάνουμε τρέχοντας στην κουζίνα με τον μικρό.
Σαν πολύ ησυχία δεν έχει σε αυτό το σπίτι;
Βλέπω ένα σημείωμα στο ψυγείο:
‘ Μπλερ πρόσεχε τον μικρό εγώ με τον πατέρα σας έχουμε βγει για δείπνο και μάλλον θα μείνουμε σε ξενοδοχείο. Πήρα τηλεφωνο την Κλάρα και το ξέρει.
Φιλιά μαμά’
Όχι που δε θα ενημέρωνε την κορούλα της...
« Λοιπόν μέχρι να γυρίσει η Κλάρα μάντεψεεεε! Είμαστε μόνοι σπίτι!»
Ο μικρός ξαφνικά χοροπηδούσε πάνω κάτω «Ναιιι»
Βάλαμε όλα τα υλικά που χρειαζόμασταν στο μεγάλο τραπέζι της κουζίνας.
Εγώ είχα βάλει μια ασπρη ποδιά και ο μικρός μια άσπρη με κάτι αρκουδάκια.
« Λοιπόν βοηθέ. Ότι σου ζητάω μου το δίνεις.»
