Σήμερα Σάββατο.
Μετά από το ξέσπασα που είχα σχολείο την πρώτη ώρα χθες έφυγα σπίτι μου. Είπα στην Νικόλ να φέρει τα πράγματά μου. Δεν άντεχα μετά από όλο αυτό που έγινε να τον δω άλλες έξι ώρες.
Και που πάω στο πάρτυ του χάρη του κάνω.
Είμαι στο υπόγειο και βαράω τον σάκο με μανία.
" ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ
ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ ΤΙΣ ΕΧΕΙ ΟΛΕΣ
ΜΑΘΕ ΑΓΟΡΑΚΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΕΧΕΙΣ
ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ Ο ΚΙΝΓΚ"
Οπα την ήταν όλα αυτά που είπα;
Όταν βαράω τον σάκο δεν μπορώ να κρατήσω ότι σκέφτομαι. Και πετάω πολλές αλήθειες. Αλλα όχι δεν με νοιάζει που είναι με την Κλάρα, αυτό που με νοιάζει είναι να τον κρατήσω μακριά μου.
Μου κάνει κακό.
Μου προκαλεί νεύρα.
Πάω και κάνω ένα μπάνιο, γιατί η Νικόλ μου είχε στείλει μήνυμα πως θα ερθει να ετοιμαστούμε.
Όπως κάθομαι στο κρεβάτι ακούω το κουδούνι.
Ανοίγω την πόρτα και βλέπω μια Νικόλ μπροστά μου με 5 σακούλες τουλάχιστον μαζί της.
" Ουφ φίλη κουράστηκα να τα κουβαλάω, έπρεπε να πω στον Τζέιμς να με φέρει."
" Αντε δωστες σε μένα σιγά το πράγμα"
Τις σηκώνω και αρχίζω να γελάω
" Χαχαχαχαχα μωρη σάπια πόσο αγύμναστη παίζει να είσαι;"
" Μιλάει αυτή που ξοδεύει τουλάχιστον μια ώρα την ημέρα με βαράκια και ένα σακο του μποξ."
"Σιγά το πράγμα που κάνω μάτια μου"
" Άστα αυτά τώρα, άντε τράβα τώρα να ετοιμαστουμε"
Πήγαμε στο δωμάτιο ετοιμαστήκαμε και μετα από κανα 2ωρο και πολλούς τσακωμούς γιατί δν ήθελα να φορέσω αυτό το φόρεμα και να βαφτω. Όμως πάντα η Νικόλ και το πείσμα της κερδίζουν.