Admirer (camren)

2

Kızlar hala itiraz ederlerken ben sadece onları izliyordum. Haklılardı aslında. Normani sinirle gülüp

"Restorant kapatırsın, anlarım. Sinema salonunu kapatırsın onu da anlarım. Konser kapatmak ne demek Tanrı aşkına."

Sinirle konuştuğunda güldüm. Şuan çok komik görünüyolardı. Ve de sinirli. Daha fazla sinirlendirmesem iyi olucaktı.

"Bakın çok saçma bi durum farkındayım. Bi an da konseri tek bi  kişiye vericeğinizi ögrenmek tamamen saçmalık ama olaylar böyle gelişti. Üzgünüm"

"Üzgün müsün ? Burda ki insanları nasıl çıkardın ?" Ukalaca güldüm. Elimi saçıma götürüp geriye yatırdım.

"O da meslek sırrı Dinah" Dinah ağzını açıp bişey diyecekken Lauren araya girdi.

"Bırak Dinah. Yapalım şunu da bitsin. Daha fazla bu kızla uğraşmak istemiyorum"

Bu kadar sert olmak zorunda mıydı? Kötü bi amaçla yapmamıştım bunu. Haksız mıydım yani. Worth it çalmaya başlayınca gözlerimi ona diktim. Tanrım cok güzeldi o. Tapılası bi güzelliği vardı. Saçlarını eliyle düzeltmesine bayılıyordum.

Saatin kac olduğunu bilmiyordum. Ama gecenin sonlarına geldiğini tahmin  edebiliyordum. Down bitince derin bi nefes aldılar. Ne ? Bitmiş miydi yani ? Hassiktir bu kadar çabuk mu ? Mikrofonları yerlerine koyarken Ally

"Bizden bu kadar"

"Ne yani bitti mi ? " Lauren güldü.

"Sen ne bekliyodun sabaha kadar burda olucağımızı mı? "  cevap vermedim. Ne diyebilirdim Tanrı aşkına. Normani sahneden inip yanıma geldi. Yüzümü taramaya başlayınca "kimsin sen? "

Sonunda biri sormuştu. Kendimi tanıtabilecektim sonunda. Dudaklarımı yalayıp ağzımı açmıştım ki Lauren aşağıya inip lafımı kesmişti.

"Zengin ukalanın biri işte görmüyor musun Normani" bana bakarak söylediğin de güldüm. Kesinlikle samimi bi gülüş değildi.    Biraz ona yaklaştım. Gözlerinin içine gözlerimi diktiğim de bayılacağımı düsündüm. O neydi o öyle ? O yeşillik neydi ? Burnunda ki piercinge baktım. Bi insana hersey yakışır mıydı gerçekten. Toparlamalıydım. Çok uzamıştı bakışmamız. Elimi ona doğru uzattım. Güldüm.

"Camila Cabello" gözlerini gözlerimden cekip elime indirdi. Yüzünü kaldırıp güldü. Kafasını iki yana sallayıp "sorduğumu hatırlamıyorum." Oh gerçekten benden hiç hoşlanmamıştı. Yüzümde ki gülümsemeyi silmedim. Elimi indirip "lazım olucaktır ama". Kaşlarını kaldırdı.

"Derken ? Sizi bi daha görmeyi planlamıyorum." Birden size mi geçmişti.

"Ne yazık ki Jauregui. Beni yakın bi zaman da yine görüceksin." Kafasını cok hafif sol tarafa götürdü.

"Nasıl ?"

"Orasını şimdi ögrenmene gerek yok" gözlerini devirip Normani'nin kolunu tuttu. Sahnenin arkasına giderken konuştu.

"Sizi hayallerinizle baş başa bırakıyorum." Arkasından ne kadar durdum bilmiyorum. Olmuş muydu yani. Sikeyim ne büyük saçmalıktı bu. Benden gram hoşlanmamıştı.