She had fallen.. (Love? What Love? REVISED VERSION)

Chapter Forty Three

[Leah's POV]

"Ehem"

Pagtingin ko..

As expected..

"Ok ka lang?"

"Oo naman! okay lang ako" kahit hindi naman talaga, ayoko lang ipahalata

"Weh? Alam ko hindi kaya dito lang ako sa tabi mo" sabi nya. aww Kyle..

"nagtanong ka pa eh no?" sagot ko. pero srsly natouch ako. Kung bat kasi..

"sinaktan ka nanaman ba nya? Pinahamak?" teka? Bat 'nanaman'? Alam nya ba ung nangyari dati? And what does he mean pinahamak?

"Huh?.. nanaman?"

"sabi ko nasaktan ka na ba nya? Hayy.. Leah, bat hindi nalang kasi ako ulet"

"Kyle.."

"Leah, alam kong mahirap ng ibalik. Pero susubukan mo lang naman eh"

"Kyle, hindi pa ba sapat sayo na ikaw naging inspirasyon ko sa pagaaral, sa paglanggoy, sa pagdrawing ko, ung tipong ikaw ang dahilan kung bat nandito ako ngayon hanggang doon nalang yun"

"Leah.. NAGING.. hindi ba pwedeng hanggang ngayon? Un nga eh, ako ang dahilan kung bat nandito ka ngayon, bat pa kasi kita iniwan"

"Kyle, Iba na ngayon.. ibang iba na. Tsaka nagpapasalamat din ako kasi nangyari to, kung ndi to nangyari siguro.. siguro ndi ko sya makikilala.."

"Leah.. bat ganun? Nasaktan ka na nya, patuloy mo parin syang minamahal."

"Kyle, pareho lang tayo ng sitwasyon ngayon. Ikaw tatanungin kita, bat nasaktan na kita nung sinabi kong ndi na kita mahal, pero patuloy mo parin akong minamahal?"

"Per-Leah.. sana pag dumating ka na sa point na iniisip mong wala ng nagmamahal sayo, Wag mong iisipin yun.. nasasaktan ako"

"I know.. Thank you Kyle, Thank you"

Kung pwede lang din Kyle. kung pwede lang din..

Kaya lang iba na talaga takbo netong nararamdaman ko

..

Pauwi na ko, medyo kalmado na. umalis din si Kyle pagkatapos nameng mag usap. Kailangan ko muna nga daw mapag isa.

Dumaan muna ako sa isang 7/11, bigla akong ginutom eh

Ano kayang masarap kainin? Kamiss din pala mag slurpee. at ang sabi nga nila pag nainjur, cold compress.

"Leah!!"

Paglingon ko..

"Breean"

"Friend! Miss na kita!"

"Haha, Masyado ka na kasing sinosolo ni James eh" sabi ko. Hindi ko lang medyo pinapakitang down ako, na lagapak ako ngayon. Kasi baka mahawa sya

"Haha, Don't worry he's on vacation with his family, out of town" parang.. ay ewan..

"Ingat friend ah, baka may business na din yang inaatupag dun" I look bitter, I know. Pero ..

"Friend naman eh"

"Breean.. ayaw ko lang magaya ka saken, mahirap"

"Don't worry Friend, kameng bahala ni James sayo"

"Thanks ah"

"no ka ba! What are friends are for di ba?"

"haha, btw, musta?"

"ok lang, going strong. Haha, minsan nga para kameng bata nag lalaro ng luksong baka pagtinopak ako. Game naman sya"

"Luksong baka? Ano yun?"

"Huh? Ikaw tong laki sa pinas ndi mo alam yun? Ndi ka ba lumalabas ng bahay nyo nung bata ka?"

"Bata? Para ngang wala akong maalalang pangyayari nung bata pa ko"

"Hala Friend, srsly? Ako nga naalala ko pa ung crush ko nung kinder pa ko eh, ikaw ba?"

"Crush nung kinder?" wala kong.. maalala..

"Excuse lang tumatawag si James."

"Gora lang Friend"

Pagkabata? Luksong baka? Crush nung kinder? Bat wala akong maalala?

Sa pagkabata ko..

Ang alam ko lang si Kyle ung kasakasam ko, sya ung lagi kong kalaro, siguro sya din ung crush ko nung kinder, kasi sya din ung first love ko eh. Un ung alam ko, yun ung sabi nila eh.

Pero ndi yun ung naalala ko..

May naalala ko pero sobrang onti lang, blurred pa ung mukha. Kala ko normal lang un..

Ano ba talaga nangyayari saken? Naguguluhan ako

"Frien-"

"Breean uwi na ko, sakit ng ulo ko eh. at hinahanap na ko" hindi naman talaga nila ko hinahanap, sa totoo lang ako ung may hahanapin. hahanapin ko ung rason dito strange na nangyayari saken..

"Ah, haha. Sayang naman bitin oras. Pero sge ingat friend. Til'we meet again"

"Haha, sge. May phone naman friend"

putcha eto nanaman ung sakit ng ulong nakakagago! putcha

pumara ko ng taxi..