Kemanım ve Ben

Hastalık

Uyandığında gözlerini açmakta zorlandı başında çok keskin bir ağrı vardı zaman zaman bu ağrıyı hissederdi ama bu çok fazlaydı. Etrafa bakınmaya başladı her taraf bembeyazdı odada iki pencere vardı ama perdeler kapalıydı. Fazlaca ışıklandırılmıştı oda gözleri kamaşıyordu. Ayağa kalkmaya çalıştı, yapamadı ellerini hareket ettiremiyordu doğrulmaya çalıştı elleri ve ayakları yatağa bağlanmıştı.

Telaşlandı gözlerini açıp sağa sola bakıyordu ama kimse yoktu kapıyı göremiyordu bir perdeyle önü kapatılmıştı. Vücudu kaskatı kesildi ellerinin uyuştuğunu hissedebiliyordu. Hızlı hızlı nefes almaya başladı yanındaki makinelerden ses geliyordu daha da telaşlandı başındaki ağrının arttığını hissedebiliyordu yüzü sapsarı olmuştu. Ayak sesleri duydu birileri ona doğru koşuyordu sanki. Gözleri yine kararmaya başladı kapının açıldığını duyabiliyordu birisi hızla yatağının önündeki perdeyi çekti ve hemen makineleri kontrol etti. Birinin sesini duydu "Sakin ol güvendesin, hastanedesin birkaç gündür, baygındın ama şimdi iyisin." diyordu. Ses çok tanıdıktı aptalca bir güven hissetti kalp atışları yavaşlamıştı ancak hala sesin sahibinin kim olduğunu anlayamamıştı." Bu sana iyi gelicek." kolunda bi acı hissetti ama rahatlamıştı titremesi durmuştu uyuyacakmış gibi hissetti anlam veremediği bir şekilde aklına karlar geliyordu beyaz, tane tane yağan karlar aklının onu sakinleştirmek için oynadığı bir oyundu diye düşündü.

Makinelerden ses gelmiyordu artık gözlerini hafifçe açtı karşısında duran kişi gerçekten de tanıdık birisiydi. Doktorunu görünce yüzünde hafif bir tebessüm oluştu istemsizce olmuştu, yaşam gibi. Doktor onun bu gülümsemesini hissetti ve elini başına koyarak "Güvendesin kızım."dedi . Kızım ? Ona kızım demişti uzun zamandır duymamıştı bu sözü ne demekti ? Anlamı neydi ? Babası geldi aklına ona
her zaman kızım diye seslenirdi. Neden böyle söylemiştiki ona neden aklına getirmişti anıları neden sahiplenmişti ki onu ? Gözlerini titreterek doktora baktı neden diyordu ona, anlaşılıyordu. Doktoru, hafif uzun boylu esmer ve kendisi gibi yeşil gözlere sahipti. Yüzü düzgün ve bakımlıydı yüzüne her baktığında anlamsızca güven duyardı.

Kapının ordan bir öksürük sesi duyuldu bu sesi nerde duysa tanırdı, amcası. Biraz tedirgin oldu ama doktoru yanındaydı bu yüzden korkmadı. Amcasının yanına doğru ilerledi doktor birşeyler konuşmaya başladılar amcası sinirliydi, doktor eliyle dışarıyı işaret ediyordu ve çıkmasını söylüyordu. Konuşmaları duymaya çalıştı amcası odadan çıkmamaya diretirken hasta veya hastalık konusunda birkaç kelime duyabildi. Amcası "Ben bir hastaya uğraşacak durumda değilim masraflarını karşılayamam." dedi. Kimden bahsediyordu ne hastası? Buraya gelmeden önceki gece aklına geldi hayal meyal hatırlıyordu yere düştüğünü ve boğulacak gibi olduğunu hatırladı. Ters giden birşeyler vardı ama anlam verememişti. İlacın etkisinin arttığını hissediyordu gözleri bulanıklaştı kapıya bakmaya çalışıyordu ama yapamadı uykuya dalmıştı...