Bachelor Series #4:His Lost Wife(COMPLETED)

Chapter 17

Zenon

Emerald started to talk, ako naman ay nanatiling nakatitig sakanya.

I can see pain in her beautiful green eyes as she seem to remember something painful from her past.

"I am Emerald Green Stone Frescobaldi."

"Russo."

I added, nakagat niya ang labi niya roon na nagpalunok saakin.

"I grew up on italy with my sisters in my father's home, pero may dugong pilipina si mama at iyon ang lenggwaheng ginagamit niya saamin kaya fluent kami sa salitang iyon. I am living happily in italy, with my twin sisters Saphire and Ruby and with our parents Amethyst Stone and Alastair Frescobaldi, until 15 years ago..."

Humugot ito ng malalim na hininga saka muling nagsalita. Para bang mahirap para sakaniya ang sasabihin saakin.

"Nagumpisang manganib ang buhay ng pamilya namin, those people were threatening our parents na kailangang ipakasal ang isa saaming tatlo sa isa sa mga anak ng leader nila sa oras na tumungtong kami sa tamang edad upang mas maging makapangyarihan pa ang organisasyon nila sa italya. My parents, the former duke and duchess,  tried to stop them. Pero masyado silang tuso at makapangyarihan. And then 5 years later when we turned 18, naghanda noon ng enggrandeng salo salo kaya abala ang lahat, pero ginawa lang pala iyon ng mga magulang namin para makakuha ng tamang tyempo."

Nangunot ang noo ko doon at naikuyom ang mga kamao.

Napahawak sya sa mga braso ko at para bang bigla syang nanghina kasabay ng pagkalaglag ng mga butil ng luha sa mga mata nya, nanlaki ang mga mata kong humawak sa kamay niya.

" On our birthday, our parents told us to escape, gulong gulo kami noon. But our parents looks really desperate and on that same day nalaman ng mga taong iyon ang balak ng mga magulang namin kaya umatake sila at nagkagulo ang lahat. Yung araw na iyon ay dapat sanang pormal na pagpapakilala saamin sa dukedom. The three of us managed to escape because of them but..."

Napasubsob ang muka nito sa dib-dib ko, napahigpit naman ang yakap ko rito.

Ramdam na ramdam ko ang panginginig niya na nagpakuyom saaking mga kamao. Nasasaktan akong makitang nagkakaganito si Emerald, hindi ko gustong makitang nasasaktan siya. Bakas sakanya ang sobrang sakit habang mahigpit ang yakap saakin.

Those bastards... what is their right to destroy someone's life for the thirst of power?

"Hush baby, you don't need to tell me this if you can't."

Saad ko habang hinihimas ang likod nya pero bahagyang napailing lamang ito.

"It's okay, I want to be honest with you."

Garalgal ang boses na sabi niya.

"On our birthday  our parents died, doon nag umpisa ang kalbaryo namin. Nang tumakas kami ay pinagdala kami ng maraming pera at mga fake papers para sa fake identites namin na mukang pinaghandaan nila bago pa man kami magdebut para makatakas sa mga taong iyon."

I am silently listening to her habang patuloy lang sya sa pagkukwento, mahigpit ang yakap ko rito.

Gusto ko syang pigilang ikwento saakin dahil nasasaktan ako sa gantong lagay niya, pero mukang desidido syang ikwento saakin. My heart melted, I've never seen Emerald on this kind of state, before.

But I've always knews by looking at her, that she seems to be hiding a painful past.

For some reason, sometimes, she seems scared about something.

Wala akong kaide ideyang ganito kasakit ang pinagdaanan nila.

"Lucas Ranaldi on the other hand is our childhood friend, iyon lang iyon. Sya ang naisipan naming hingian ng tulong noon. Together with our cousin Nickolas Frescobaldi, tinulungan nila kaming tumakas."