Second World

6: I po kłopocie

25.08.2018r.

Randka.
Tony obserwował uważnie Dupka, gdy ten, odmówiwszy założenia ziemskiego garnituru, wygładzał skóro-podobny materiał swojego ubioru. Tego dziwnego czegoś między zbroją i wdziankiem Lokiego z ich świata.
Nigdy nie sądził, że losy jego wymiaru mogą zależeć od randki dwóch facetów z innej rzeczywistości!
A jednak. I oto on był odpowiedzialny za jednego z nich.
- Thor - spojrzał na wielkoluda, który, bardzo szczęśliwy, powrócił właśnie do ich małego zgromadzenia. - Czego chciał twój brat?
- Sekret - oznajmił zdecydowanie, uśmiechając się lekko i klepiąc w pierś.
No tak.
Gdy brat go prosił o takie rzeczy, mężczyzna potrafił być bardzo posłuszny.
- Rozumiem...
- Ile zostało nam czasu? - zapytał Steven, chrząkając cicho, aby zmusić ich wszystkich do skupienia.
- Za niecałą godzinę musimy być gotowi - stwierdził zaniepokojony Burton. - Gdzie to jedzenie, Tony?
- Dostawa powinna być za chwilę. A jak jego ogólny stan? Dupek nadaje się do czegoś?
- Próbowaliśmy - powiedział ciężko Clint.
- Na pewno będzie dobrze!
- Thor...
- Tak?~
Tony ugryzł się w język, zanim zapytał jak mężczyzna myśli, co mógł nakłaść do głowy swojemu naiwnemu odpowiednikowi ich Loki. Bóg wyglądał na zbyt dumnego z siebie, aby coś takiego do niego dotarło. A gdyby nawet - pewnie nie przeszłoby bez echa.
- Jak myślisz? Dupek da sobie radę? - wymyślił na poczekaniu.

***

- To głupi pomysł - wymamrotał Dupek sam do siebie, patrząc spode łba w stronę zastawionego starannie stolika znajdującego się za jego plecami.
Widok za oknem, chociaż było to mało atrakcyjne miasto, denerwował go dużo mniej.
Wybiła godzina, o której mieli się spotkać i drzwi po drugiej stronie zostały otwarte.
- Ale na pewno?
- Wyglądasz pięknie, idź do niego - Loki z tego świata, mag, popchnął lekko jego narzeczonego, a potem wycofał się, zamykając przejście.
Westchnął, a później spojrzał w kierunku bruneta...
W ogóle nie przypominał siebie!
Przez chwilę stał z rozdziawionymi ustami, próbując przypomnieć sobie jak właściwie powinien przebiegać proces oddychania.
Loki miał ubraną zieloną suknię spowijającą w subtelny sposób ciało miękkim, lekko połyskującym materiałem. Podkreślała jego talię, pozwalała skupić uwagę na długiej, smukłej szyi, pasowała do oczu... Ubrał dosyć skromne ozdoby, ledwie kolczyki i jeden wisiorek.
Hełm spoczywał na jego głowie, ozdabiając ją piękniej nawet niż korona, a bardzo skrócone, ciemne włosy, otulały twarz.
- Thor? - zapytał ostrożnie brunet, spoglądając w jego stronę pytająco, ze zmarszczonymi brwiami. - Wszystko w porządku?
- Dlaczego miałoby nie być w porządku? - zapytał, chrząkając, aby odzyskać głos.
- Miałeś dziwną minę... Nie podobam ci się? - rumieniec zawstydzenia pokrył jasne policzki.
Przełknął ciężko ślinę, podchodząc do smuklejszego mężczyzny.
- Wyglądasz... Jesteś...
- Tak?
- Bardzo ci ten strój pasuje - wydusił z siebie ostatecznie, ujmując jego dłoń i całując delikatnie jej wierzch. Widział to już kilkakrotnie tego dnia między ludźmi i pomyślał, że będzie idealnie pasować do zakłopotanego, zielonego spojrzenia.
- Usiądziemy? - zapytał nieśmiało brunet, uciekając spojrzeniem w bok.
- Dobry pomysł - przystał.

***

- To nie wypali - ogłosił Stark, strzelając sobie samemu w twarz. - Przecież ten Dupek zupełnie stracił język!
- To źle? Widać po nim, że jest... Zainteresowany? Szczęśliwy?
- Ale w ogóle nie mówi! Już dziesięć minut siedzą i gapią się w talerze!
- Wiedziałem, że za dużo to wy nie zrobicie - westchnął Loki. - Nie martwcie się. Postarałem się bardziej.
- Co przez to masz na myśli? - zapytał podejrzliwie Hawkeye.
- Dokładnie to, co powiedziałem - pstryknął palcami, przez chwilę bawiąc się zielonymi iskrami, zanim znów skupił uwagę na obrazie wyświetlanym przez Jarvis.