❝yūgen❞ ー cvbz

7| be my weakness

❝How can a person give me so much strength yet still be my weakness? ❞

ーByun Baekhyun

๑❃๑

Αποφάσισα πως ήταν ήδη αργά και έτσι θα έπρεπε να γυρίσω πίσω στις εστίες. Το προαύλιο της σχολής ήταν σχεδόν άδειο, επομένως έβαλα τα χέρια στις τσέπες του παντελονιού μου και περπάτησα ανενόχλητος. Είχε αρκετή ησυχία, θυμίζοντάς μου γιατί λατρεύω τόσο πολύ τη νύχτα.

Γύρω στις τρεις με πέντε, όλοι πλέον έχουν κλείσει τα μάτια γεμίζοντας τις μπαταρίες τους για την επόμενη μέρα. Ωστόσο είναι μία στιγμή –που αν είσαι ξύπνιος- κανείς δεν περιμένει τίποτα από εσένα, είναι από εκείνες τις λίγες φορές που μπορείς να χαζέψεις τον ουρανό ανενόχλητος.

Πλησίαζα την εστία των αρχιτεκτόνων όταν συνειδητοποίησα πως η Γιουκι στεκόταν μπροστά από τις φωτογραφίες και τα λουλούδια που είχαν τοποθετηθεί για το Βίκτορ στο σημείο που απεβίωσε. Περπάτησα πιο αργά, σχεδόν αθόρυβα καθώς ακουγόταν πως μιλούσε και δεν ήθελα να την διακόψω. Την είδα να πέφτει στα γόνατα και έχοντας σχεδόν ένα μέτρο απόσταση, στάθηκα εκεί.

« Δεν σε μισώ » ψέλλισε.

« Απλώς χάρις εσένα ξεκίνησα πάλι αυτό » πρόσθεσε. Άκουσα τον ήχο της τριβής που δημιουργήθηκε για λίγα δευτερόλεπτα, ανάμεσα στο χέρι και το μανίκι της. Έκλεισα τα μάτια μου, ευχόμενος να μην εννοεί αυτό που φανταζόμουν όμως η μοίρα δεν ήταν μαζί μου.

« Δεν θα έπρεπε να το κάνω αυτό, το γνωρίζω πολύ καλά ».

« Αυτή είναι η τιμωρία σου Βίκτορ για όσα ψέματα μου είπες. Υποσχέθηκες να είσαι εδώ μαζί μας, μαζί μου και να με στηρίξεις σε ότι είχα σκοπό να κάνω. Ότι θα είσαι εδώ, όταν αυτές οι κλωστές ήταν μέρος της δουλειάς μου και δεν προσποιόμουν πια πως οι χάρτινες πόλεις κρατούσαν τα όνειρά μου » είπε λίγο πριν σταματήσει για να κλάψει με λυγμούς.

« Τ-Τη μέρα που σε έχασα, έχασα τα όνειρά μου και θα παραμείνει έτσι » τραύλισε από τους λυγμούς. Ήθελα να την κάνω να σταματήσει όμως φάνηκε σοφότερη κίνηση απλά να περιμένω.

« Με πρόδωσες όπως όλοι στη ζωή μου, όλοι εκείνοι που αγαπώ » ψέλλισε κατεβάζοντας το κεφάλι.

« Δεν ξέρω αν πραγματικά αυτοκτόνησες, όμως αν το έκανες είσαι ένας δειλός και εγωιστής. Ήθελες να σταματήσει όλος ο πόνος σωστά; » φώναξε την τελευταία φράση και κράτησα τον εαυτό μου από το να μην κουνηθεί το τελευταίο δευτερόλεπτο. « Δεν τελείωσε! Πέρασε σε εμάς, σε όλους μας. Σε εμένα, τον Τσανιολ, τη Μπογιονγκ, το Μπεκχιαν και οποιονδήποτε άλλον που έλεγες ότι αγαπάς. Δεν σκέφτηκες ποτέ σου τον Όλιβερ; ».